Viljinn - 01.01.1950, Blaðsíða 6

VI - "Aðventæskan" 1,
'5»0
biblíutilsögn, halda sankonur og leiða aðra til Jesú.
Þegar eg spurði, hve nargir hefðu unniö tuttugu
eða fleiri nenn, stóðu tólf upp. Þá spurði ég, hve marg-
ir hefðu unnið tíu eða fleiri, og aðrir finntán rlsu á
fætur. Ég veitti eftirtekt ungri stúlku á að giska 19
ára, sen sat í frenstu röð. Hún tók minnisbók upp úr
tösku sinni, fletti^blöðun hennar í flýti og taldi nöfn
þeirra nanna, sen hún hafði unnið. Því næst stökk hún á
fætur, og andlit hennar ljónaði af ánægju, er hún stóð
upp ásant þein, sen höfðu náð taknarkinu. í öðrun hluta
landsins á sankonu, sen 500 nanns voru viðstaddir, taldi
ég meir en 60 leiknenn, flest ungt fólk. Ég talaoi við
einn hinna ungu manna. I-Iann sagoi nér, hvernig hann hefði
haldið snásankonur í þorpi nokkru og hefði leitt 12 nanns
til Krists árið áður. Hann vakti einnig áhuga í öðru
þorpi og vohaði og bað, að hann gæti stofnað söfnuð á
þein stað. Hann frétti hjá fólki, sen hann heimsótti,
un nann, sen hefði áhuga a Biblíunni. En þegar hann
spurðist fyrir un hann, var honun sagt, að það væri til-
gangslaust að heinsækja hann vegna þess, hve sérkenni-
legar skoðanir hann hefði. Hinn ungi bróöir okkar fann
sig knúðan til þess að halda þeesu til streitu, og loks
fékk hann nafn og heinilisfang nannsins. Eftir biblíu-
rannsóknina fór hann að leita hans og fann hann einan
heina hjjá sér. Hann heilsaði honun vingjarnlega og sagð-
ist hafa heyrt, að honun geðjaðist að Biblíunni, og hann
væri koninn til þess að rannsaka Biblíuna neð honun.
Maðurinn leit un stund undrandi á unga bröður okkar og
sagði: "Sannarlega ert þú sendur af Guði0 í nótt
dreyndi nig un Biblíuna. Ég nan ekki, hvernig draunur-
inn var, en hann hafði svo nikil áhrif á nig, að ég gat
ekki sofnað aftur. Ég stöð á fætur til að biðja, en það
var ískalt í svefnherberginu, svo að ég fór út í fjósið.
Ég kraup hjá kunum, þar var hlýtt, og bað Guð að senda
ner ljós, Nú veit ég, að hann hefur sent þig til nín."
Þessi naður er að rannsaka boðskap þriðja engilsins ásant
fjölskyldu sinni og er að verða tilbúinn til þess að verða
neðal fyrstu avaxtanna í þessu þorþi.
Já, englar Guðs leiða unga prédikara vora og opna
hjörtu nanna fyrir nóttöku heilagrar trúar. Líttu á ungu
stúlkurnar á nyndinni. Boðskapur þriðja engilsins barst.
þein neð nokkrun trúboðasjálfboðaliðun, sen konu á heinili
þeirra neð rit Sjöunda dags Aöventista og veittu þein
bibl£utilsögnc Þær voru 15 og 17 ára. Jafnvel áður en
þær skírðust, var eldur kærleikans kveiktur í hjörtun
þeirra, og þein fannst það skylda sín að starfa fyrir ■
aðra. Fyrsti árangur þeirra var að vinna . nöður sína.
Þær höfðu innilega löngun til að kona upp kirkju í þorpi
sínu. Svo héldu þær áfran að biðjast fyrir og heinsækja
f jölskyldur og ,• opnuðu Biblíuna fyrir þeim, sen vildu
hlusta. Þær fengu herbergi til leigu, þrifu það og geröu
það eins aðlaðandi og hægt var og buðu svo fólki þangað.
Allan veturinn héldu þessar tvær guðræknu stúlkur, ungar