Alþýðublaðið - 19.01.1920, Síða 2

'-v-.
SÍ4íWtii
Uf
ALÞÝÐUBLAÐH
T—ST
m
iW m
..._ _F Jk
Auglýsingum í blaðið ér íyrst
um sinn veitt móttaka hjá OuO-
geir Jbnssyni bókbindara, Lauga-
vegi 17 (bakhús). Sími 286 og á
afgreiðslunni á Laugavegi 18 b.
að starfsmönnum félagsins neina
dýrtíðaruppbót, þar eð launalögin
»á ekki til þeirra. Líklegt er nú
samt að Alþingi veiti fé sórstak-
lega í þeim, tilgangi.
Ráðunautar félagains.
Sigurður Sigurðsson fyrv. alþm.
verður auðvitað ráðunautur fé-
lagsins áfram sem aðalmaðurinn
við búpeningsræktina, sérstaklega
hestarækt. Félagið heflr ráðið til
sín fyrir hálft ár (yfir sumartím-
ann) Pál Zóphóníasson á Hvann-
eyri; honum er ætluð aðallega
nautpeningsræktin.
Hvernig þessir ráðunautar starfa?
Aðallega gegnum kynbótafélögin.
Það eru sérstök hrossaræktarfélög
og sérstök nautgriparæktarfólög út
um sveitirnar. Grjpasýningar eru
haldnar í ýmsum héruðum.
Einar Helgason verður garð-
ræktarstjóri hins nýja garðyrkju-
félags; hann fer þyí frá félaginu,
það er að segja hann verður gjald-
keri þess áfram. í stað Einars
kemur að líkindum Ragnar Ás-
geirsson garðyrkjufræðingur, en
ekki er það fastmælum bundið
enn þá. Ragnar er nú í Dan-
mörku.
Féiagið hefir ráðið til sín Valtýr
Stefánsson áveituverkfræðing. Hann
er nú sem stendur erlendis (í
Þýzkalandi og víðar) að kynna sér
ýrnsar vinnuvélar viðvíkjandi skurð-
grefti og fleira þesskonar. Fjöldi
beiðna um aðstoð og ráðleggingar
viðvíkjandi vatnsveitingum, bíða
nú hjá félaginu.
Félagið hefir einnig ráðið til sín
Lúðvík Jónsson búfræðiskandídat.
Starf hans verður aðallega að
vera verkfæraráðunautur. Útvega
upplýsingar viðvíkjandi notkun
verkfæra, sumpart verkfæra sem
ekki eru þekt hér, og leiðbeina í
notkun þeirra. Ef til vill verður
hann einnig ráðunautur í sauö-
fjárrækt. (Frh.).
Nýlega kom það fyrir í Austur-
bænum, að drengur nokkur gerði
sér leik að því, að siga hundi á
ketti. Annar kötturinn slapp und-
an, og hinn komst upp á staur,
sem var skaart frá. í stað þess
að hætta nú leiknum, hélt strák-
urinn áfram að siga hundinum.
Og þegar kisa sat kyr á staurn-
um, sótti hann spýtu og stjakaði
henni ofan. Kisa datt svo illa,
að hún lá kyr, er hún kom niður.
Tók strákurinn hana nú og fór
með hana og hundinn inn í kjall
ara á húsi einu, skamt frá, og
lokaði bæði inni í kompu. Kett-
inum vildi það til lífs, að inni í
kompunni var steinstöpull, sem
hann komst upp á, og þar hýmdi
hann, þangað til eigandann bar að
og bjargaði honum undan hund-
inum, sem hamaðist gjammandi
umhverfis í kjallaranum.
Þessi leikur stráksins er svo
svívirðilegur, að réttast væri að
láta hann sæta þungri refsingu
fyrir, ef ske kynni að það yrði
til þess, að hann hætti svona
gamni, en í þetta sinn verður
hann látinn sleppa. Annars er
þetta alls ekkert einsdæmi. Jafn-
vel fullorðnir menn hafa það stund
um sér til skemtunar, að siga
hundum á ketti og önnur varn-
arlaus dýr. En þetta iýsir svo lág-
um hvötum hjá þessum mann-
skepnum, að furðu sætir að ekki
skuli gert meira en gert er, til
þess að uppræta svívirðing þessa.
Ungir menn og drengir! Hættið
þessum ósið og vinnið að því af
alefli, að útrýma honum meðal
kunningja ykkar.
í. J.
Fisksalan.
Fulltrúaráð verklýðsfélaganna
hefir tilnefnt 5 manna nefnd til
þess [að athuga fisksölumálið og
koma með tillögur því viðvíkjandi
fyrir fulltrúaráðið. í nefndinni eru
Sigurjón A. Ólafsson, Eggert
Brandsson, frú JónínaJJósefsdóttir,
Pétur G. Guðmundsson og Guðjón
Einarsson.
(Niðurl.).
Bændnr bregðast Litvinoff.
Koltschak gat bjargast og, jafn-
vel unnið á, meðan hann lét sér
nægja lítinn flokk liðsforingja og
kósakka, sem börðust fyrir stétta-
hagsmunum sínum, eignum og
stöðu. En jafnskjótt og hann
vegna afstöðu sinnar freistaðist til
að skera upp herör og endurnýja
lið sitt með kotbændum og lausa-
mönnum, hlaut hann að biða ó-
sigur. Þá hófust liðhlaup og sið-
spílling í liði hans. Nýliðarnir
hlupu í hundruðum og jafnvel
þúsundum úr liði hans. Þessir lið-
hlaupar Koltschaks urðu síðar
beztu liðsmenn, og þeim var að-
allega beitt sem „agitatorum* og
voru sendir á fundi til að segja
íbúum Sovjet-Rússlands hvernig
stefna Koltschaks gæfist. Sömu
urðu örlög Djenikins.
Hið upprunalega sjálfboðalið han*
var öflugt, meðan það var lítið,
þar sem í heilum hersveitum var
ekkert annað en liðsforingjar. En
eftir því, sem herlína hans lengd-
ist og hann neyddist til að auka
herforingjaher sinn með nýliðum
úr öðrum stéttum, fór eins fyrir
honum. í borgarastyrjöld fást menn
ekki um lengri tíma til að berj-
ast með stéttaóvinum sínum, eink-
um þegar menn vita, að vald
þeirra byggist á erlendri hjálp. Af
þessari ástæðu urðu gagnbyltinga-
menn og Bandamenn algerlega
undir í tilraunum sínum til að
afla Djenikin sjálfboðaliða meðal
rússneskra herfanga í Þýzkalandi
og rússnesku hjálparsveitarinnar
í Frakklandi. Ekki einn af hund-
raði gerðist sjálfboðaliði, og þeir
fáu, sem til þess urðu, gerðu það
til þess, að losna við þjáningar í
þýzkum og frönskum herbúðum;
og með það fyrir augum, að ganga
síðar á hönd Sovjet-stjórninni, en
hún átti aldrei við slíka erfiðleika
að stríða og fékk altaf fleiri ný-
liða og sjálíboðaliða, en hún ósk-
aði.
Núverandi aðstaöa.
Sá, sem ekki vill líta á þessar
staðreyndir eða dæma eftir þeim,
getur aldrei skilið ástand það, sem
nú rikir í Rússlandi.