Fréttamolinn : óháð fréttablað - 13.11.1985, Qupperneq 1

*******************************************************************
13. tölublað
Þorlákshöfn 13. nóvember 1985
1. árgangur
Þær standa í löngum beinum röðuin sitt hvoru megin við bandið söltunarstúlkurnar í
Suðurvör.
Þær vinna fumlaust, skera síldina hratt og ákveðið og einbeitnin skín úr hverju andliti.
Enginn eyðir tímanum í kjaftæði. Þær líta stöku sinnum upp og kalla þá „salt“ eða „tunna“,
og skotra þá um leið óþolinmóðar augunum að næsta þjónustumanni, en þeir hamast
kófsveittir við að hafa undan því ekki er slegið slöku við.
Kvenfólkið er einrátt við söltunina og hausskurðinn og það borgar sig að vera afkastamikill,
því greitt er visst á tunnuna. Annað starfsfólk (aðallega karlmenn) við verkunina eru
afturámóti eitthvað lægra launaðir. Ætli þeim sé kunnugt um þetta hjá jafnréttisráði?
Sjálfsagt finnst mörgum þessi vinnutilhögun við síldarsöltun vera gamaldags og heyra
sögunni til, en þeir eru líka til sem vilja meina að ekkert jafnist á við það andrúmsloft er
skapast í kringum síldina á þennan hátt og lýsa frati á alla vél- og tæknivæðingu.
Hún Dísa er kankvís á svip, rétt það
augnablik sem hún má vera að því að horfast í
augu við myndavélina. Það var búið að kosta
mikla bið að bíða eftir þessu tækifæri. Svo hélt
hún áfram eins og ekkert hafi í skorist við að
vöðla síldina og koma henni í tunnuna.
Ljósmyndari FM hitti á Grím Magnússon
frá Flögu þar sem hann var að loka tunnum í
Glettingi. „Það er miklu þægilegra að loka
þessum plasttunnum heldur en að berja aftur
trétunnurnar, þó svo það hafi nú aldrei vafist
fyrir okkur,“ lét Grímur hafa eftir sér.
Grímur starfaði um árabil sem vörubílstjóri,
lengst af á eigin vegum og svo um nokkurra ára
skeið hjá Meitlinum.
Þögn er sama
og samþykki
Ekki fer það framhjá neinum
sem fylgist með hafnarmálum í
Þorlákshöfn, sú mikla ólga sem
ríkir í hafnarstjórn. Svo virðist
sem hinn RÁÐHERRASKIP-
AÐI hafnarstjóri sé þar aðal
maður og þurfi ekki að hlusta á
einn eða neinn, eða svara einu
né neinu, sbr. gein í FM 16/10
s.l.
Undirritaðir ítreka nú einu
sinni enn þá kröfu sína um að fá
annan löndunarkrana strax, til
að koma í veg fyrir það öngþveiti
sem hér ríkir á vertíðum. Nær
alltaf er löndunarbið frá 1 uppí
5-6 klst! Og hvað skeði ef þessi
blessaði löndunarkrani bilaði
yfir háannatímann? Þetta er
óviðunandi ástand sem verður
að breytast. Einnig er þetta mik-
ill kostnaður fyrir fiskverkendur
og þá sem að þessu standa.
Árið 1981 létu þrír menn hér
á staðnum smíða löndunar-
krana, en ekki mátti setja hann
upp þar sem hægt var að nota
hann. Þetta er þverskurðarmynd
af samstarfi við hafnarstjóra.
Það sakar ekki að geta þess að á
Eyrarbakka og Stokkseyri eru
löndunarkranar sem lítið eru
notaðir.
Á síðustu vetrarvertíð lönd-
uðu litlu bátarnir í Þorlákshöfn
1200 tonnum með einum lönd-
unarkrana.
Það er í raun og veru furðulegt
að yfirmaður Landshafnarinnar
skuli vera fremstur í flokki með
það að koma af stað óánægju á
meðal þeirra sem vilja vel í
málefnum hafnarinnar.
Undirritaðir krefjast þess að í
Þorlákshöfn komi annar löndun-
arkrani og verði settur upp tafar-
laust.
Jón M. Arason co/ Óskasteinn
ÁR 116
Sveinn Steinarsson co/Gulltopp-
ur ÁR 321
Kristinn S. Kristins co/Særós KF
207
Heimir B. Gíslason co/Guð-
björn ÁR 34
Karl Sigmar Karlsson co/Snör
ÁR16
Frlingur Ævar co/Eyrún ÁR 66
Guðmundur Garðarsson co/Sæ-
unn Sæmundsdóttir ÁR 60
Hallgrímur Sigurðsson co/
Suðurvör hf.
Þorvaldur Firíksson co/mb. Lilli
Lár
Jóhann Rúnar Magnússon co/
Brimir NS 21 og Högni NS 10.
Af
efninii:
Á haustin hleypir síldin nýju
blóði í atvinnulífið í verstöðvun-
um hér sunnanlands, líkt og
annarsstaðar á landinu. Því þótti
vel við hæfi að helga síldinni og
síldarvafstrinu almennt, gott
pláss í blaðinu að þessu sinni, en
síldarvertíðin stendur nú sem
hæst.
Vert er að vekja athygli á
skrifum Magnúsar Grímssonar
bónda á Jaðri í Hrunamanna-
hreppi sem hann kýs að kalla
Jaðarsfréttir en þær birtast nú að
nýju eftir nokkurt hlé. Vitað er
að margir hafa beðið þessara
pistla með nokkurri eftirvænt-
ingu.
Byggingaframkvæmdir
í skrúðgarðinum
Ákveðið hefur verið að byggja
lítið tilraunahús úr vikursteini
og staðsetja það í skrúðgarðin-
um í Þorlákshöfn. Munu það
vera þýskir aðilar sem standa
straum af kostnaði og byggja
húsið sem ætlað verður fyrir
áhöld og aðstöðu fyrir garðinn.
Húsið mun verða byggt í til-
raunaskini en það furðar mjög
Þjóðverja að Islendingar skuli
ekki notfæra sér þetta góða
byggingarefni sem þeir kaupa
dýrum dómum frá íslandi á
meðan hér eru byggð timburhús
í trjálausu landi.
F U N A
O F N A R
FUNA OFNAR
HVERACERÐ! SÍMI 4454
FUN A
K A T L A R