Kirkjublaðið - 10.01.1947, Blaðsíða 2

2
KIkKjublaðið
kemur út hálfsmánaðarlega, ca. 25 blöð á ári. Auk þess vandað
og stórt jólaheftil — Verð kr. 15.00 árg.
Útgefandi og ábyrgðarmaður:
Sigurgeir SigurSsson, biskup.
Utanáskrift blaðsins er:
KIRKJUBLAÐIÐ
Reykjavík. — Pósthólf 532.
Tekið á móti áskrifendum í síma 5015 frá kl. 10—12 og 1—5 e. hád.
Isafoldarprentsmiðja h.f.
Kirkjan og hið nýja ár
KIRKJUBLAÐIÐ kemur til þín, lesandi góður, með einlægar
óskir um gæfuríkt og farsælt ár. Það vill færa þær óskir allri ís-
lenzku þjóðinni. Kirkja íslands og starfsmenn hennar vilja af öllum
mætti stuðla að því, að þjóðin megi á þessu riýja ári búa við lán
og hagsæld og stíga feti fram í því, sem er gott, fagurt og heilla-
ríkt, hjálpa til þess, að hin stóra hugsjón skáldsins megi rætast,
að hér verði: „gróandi þjóðlíf með þverrandi tár, sem þroskast
á guðsríkisbraut".
*
Árin líða í skaut aldanna. Allt hið ytra eyðist og hverfur.
Það, sem með höndum er gjört, er hverfult. Þó er ekki hægt að
komast hjá því að sinna hinu ytra. Vér erum knúin til þess að taka
fullt tillit til þess og neyta afls okkar á þeim sviðum. Vér köll-
um það lífsbaráttu og hún setur meir en allt annað svip á mann-
legt líf. En hið ytra, er ekki allt. Það er fleira, sem manninum er
ætlað að sinna á vegferð sinni, því hvað stoðar það manninn þótt
hann eignist allan heiminn ef hann bíður tjón á sálu sinni.
¥
Hamingjan verður ekki keypt fyrir jarðneska fjármuni. Hún
er af öðrum heimi. Hún á upptök sín og rætur í hinu innra lífi.
Þess vegna gebur engin þjóð og enginn einstaklingur komizt á gæfu-
brautir án þess að stefna á hærri leiðir í lífsstríðinu..
Menningin, svonefnda, er ekki einhlít. Hún getur orðið til falls.
Hún hefur orðið það á svo sorglegan hátt á vorum tímum að
aldrei mun gleymast.
*
Nú, eftir hörmungar styrjaldarinnar, skilst mönnum þetta
betur en áður, einkum þeim, sem næstir eru hinum sorglegu af-
leiðingum hennar og búa við þær.
Ekki er ólíklegt, að alheimsvakning verði innan skamms og
raddir efnishyggjumannanna-hljóðni. Eins og nú standa sakir, eiga
þær líka lítinn Iiljómgrunn. Menn eru að verða nokkurn veginn
sammála um það, að fagnaðarboðskapur efnishyggjunnar frelsar
ekki heiminn.
Fleiri og fleiri aðhyllast nú þann sannleika, að hinn látlausi
en fagri og dýrðlegi boðskapur Jesú Krists geti einn bjargað mann-
kyninu og leitt það á rétta braut.
*
Það er boðskapurinn um algóðan og almáttugan Guð, um fyrir-
gefandi elsku hans og um kærleikann, sem í líkn kemur þangað, sem
særður maður liggur við veginn, — boðskapurinn um það, að þá
fyrst gangi daglegt líf vel og sambúð manna, ef þess sé minnzt, að
„allt, sem þér viljið, að aðrir menn gjóri yður, það skuhtð þér og
þeim gjöra“. — Að þá fyrst sé þjóðunum borgið, er Kristur fari
fyrir þeim, sem leiðtogi og frelsari þeirra, og þær gangi við birtu
hans „götuna fram eftir veg“.
*
Kirkja Krists hér á landi vill á nýju ári enn birta og boða
þjóðinni þenna sannleika og vinna að því, að íslenzka þjóðin til-
einki sér hann betur en áður. —
Hjá oss þarf margt að breyta um svip.
Það er einkum tvennt, sem vér þurfum að leggja áherzlu á
í þjóðlífi voru: Að tendra Ijós guðstrúar bebur í skólum landsins
og byggja betur upp heimilin. Ef á þessum stöðum er byggt á sandi,
y allt þjóðlífið — þjóðin sjálf í stórri hættu.
*
Kirkjan, kennarar og foreldrar allir, eiga hér sameiginleg verk-
fni, sem ekki mega undir höfuð leggjast.
Þessi mál eru áreiðanlega brýnni, en ýms þau mál, sem svo
miklum áróðri er beitt við, að allt ætlar af göflunum að ganga. —
Kirkjan á sína andstæðinga. Það er ekki það versta. Það sem
ennþá er verra, er deyfð og afskiptaleysi margra hennar eigin
manna — og mesta óheillafylgja fslands — sundurlyndið innbyrðis.
Guðsafneitunarstefnan er eitrið í þjóðlífi voru. Hún leiðir af'
sér skrílmenningu, ábyrgðarleysi, siðleysi og fyrirlitningu fyrir
hinu hélga og háa.
*
Þegar hið nýja ár nú hefst, þá á kirkjan þá ósk heitasta að
mega verða þjóðinni til blessunar með starfi sínu.
„Með nýju ári íplandskirkja,
nýtt afl og framtak gefist þér“.
Guð varðveiti land og þjóð. —
S. S.
Fimmtugur:
Björn Rögnvaldsson
byggingameistari
Hinn 21. des. síðastl. varð
Björn Rögnvaldsson bygginga-
meistari 1 Reykjavík, fimmtíu
ára gamall.
Björri er fæddur að Gröf á
Höfðaströnd í Skagafirði, sonur
hjónanna Rögnvaldar Jónssonar
og Jónínu Björnsdóttur, sem lifa
bæði í hárri elli og eiga heima
hjá dóttur sinni Hólmfríði, er
býr á Siglufirði, gift Páli Er-
lendssyni.
Eins árs gamall fór Björn
Rögnvaldsson að Á í Unadal á
Höfðaströnd og þaðan að Bæ í
sömu sveit. Þar gerðist hann
smali, en festi lítt yndi við
smalamennskuna og flutti til
Hofsóss, þar sem hann lagði
stund á sjómennsku nokkrar
vertíðir í Drangey við fugl og
fisk.
— Komst þú aldrei í hann
krappan á sjónum? spurði ég
Björn, er ég heimsótti hann fyr-
ir helgina.
„Ekki held ég, að það hafi
verið“.
„Jú, einu sinni áreiðanlega“,
sagði frú Sigríður Hallgríms-
grímsdóttir, kona Björns, er sat
í stofu og lét prjónana leika lið-
lega í hendi sér.
„Hvenær?"
„Er þú varst rétt innan við
fermingu, og þrír bátar höfðu
farið af stað til þess að leita að
bátnum ykkar“.
„Já, það var víst þegar ég var
á „Gamla Græn“ frá Hofsós. Var
það sexæringur. Við rérum út
með Skaga og gerði þá allt í
einu aftaka suðvestan rok. Var
ég við róðurinn og' í austri
og hafði nóg að gera þann dag-
inn. Við urðum að berja upp á
Skaga og náðum Þangskálum. —
Er veðrinu slotaði lögðum við af
stað heim og mættum þá vélbát-
um, er farið höfðu að leita okk-
ar“.
„Árið 1917 fór ég síðan suður
til Reykjavíkur til þess að læra
trésmíði, og hefi verið við þá
iðn æ síðan“, sagði Björn. Vildi
hann setja þar með botninn í
þetta og fór að spyrja frú Sig-
ríði, hvort kvöldkaffið færi ekki
að koma. —
Á námsárum sínum dvaldi
Bjöm Rögnvaldsson í Danmörku
fjögurra ára skeið (1921—’25)
og stundaði nám við „Tekniske
Selskabsskole“ í Kaupmanna-
höfn.
Árið 1936 gekk Bjöm í þjóh-
ustu íslenzka ríkisins sem starfs-
maður húsairieistara, og hefur
hann síðan helgað byggingar-
málum ríkisins alla krafta sína.
Hefur hann á því sviði unnið
fádæma mikið og örðugt starf,
er honum mun seint þakkað að
verðleikum. Björn hefur eftirlit
með viðhaldi og endurbótum á
öllum opinberam« byggingum í
Reykjavík og er það eitt ærið
verkefni þótt honum séu til að-
stoðar verkstjórarnir Gestur
Gíslason og Böðvar Bjarnason
(í nærsveitum). En auk þess
hefur hann umsjón með bygg-
ingum prestsseturshúsa um allt
land og viðgerð á þeim. —
— Gaman væri að vita, hvaða
prestsseturshús, þú hefur verið
að sjá um smíði á síðastl. ár?
„Prestssetrið að Hálsi í
Fnjóskadal, Miklabæ í Skaga-
firði, Barði í Fljótum, Desja-
mýri í Borgarfirði eystra, Torfa-
stöðum í Árnessýslu, Hvammi
og Kvennabrekku í Dölum,
Hvanneyri og í Reykjavík. Þau
munu vera níu samtals“, sagði
Björn.
— Hvernig fellur þér þetta
starf ?
„Vel, en mjög er erfitt að
kaupa allt efni til húsanna hér
í Reykjavík, einkanlega, þegar
þarf að fá það keypt hér og þar
um bæinn, en ekki á einum stað
hjá ríkinu sjálfu, eins og auðvit-
að ætti að vera“.
„Eg vil og taka það fram,'að
þeir menn, er ég á í samráði við
varðandi þetta starf, sýna sér-
stakan skilning á málunum, eru
það þeir Emil Jónsson ráðherra
og Gustav A. Jónasson skirf-
stofustjóri ásamt biskupi.
Ánægjulegt þykir mér ætíð að
sjá góð hús rísa á ríkisjörðun-
um, sein allt til þessa hafa verið
verst byggðar af öllum jörðum.
Og það er beinlínis nauðsyn-
legt fyrir prestana í landinu að
hafa góð húsakynni til þess að
geta rækt starf sitt eins og þörf
krefur. En vel verður að gæta
þess, að nýjum og dýrum húsum
sé vel við haldið, en þau ekki
nýdd niður. Ætíð verður að hafa
það hugfast".
— Hvaða umbætur telur þú að
gera þurfi í sambandi við opin-
berar byggingar?
„Að koma á meira skipulagi
varðandi eftirlit þeirra. — Þeir
starfsmenn, sem fyrir era, eru
of fáir og þarf að fjölga þeim,
ef vel á að vera“.
Jafnframt því, sem vér þökk-
um mikið og fórnfúst starf
Björns Rögnvaldssonar í bygg-
ingarmálum íslenzku kirkjunnar,
viljum vér flytja honum fimmt-
ugum beztu hamingju- og heilla-
kveðjur með ósk um, að hann
megi enn lengi halda áfram að
skaþa kirkjunni bætt skilyrði til
þess að starfa í þessu landi. P.
Milli 20 og 30 skátai starfa
nú í frístundum sínum að því að
breyta Rauða kross heimi^i
bandaríska hersins við Hring-
braut í félagsheimili reykvískra
skáta. —
Reykjavíkurbær leggur skát-
unum til þetta heimili og auk
þess allt efni til viðgerðar og
endurbóta, en skátarnir annast
mest alla vinnu sjálfir.
Jólablaö
Arngríms Bjarnasonar.
ARNGRÍMUR FR. BJARNA-
SON, RITHÖFUNDUR á fsa-
firði hefur gefið út jólablað nú
um hátíðirnar á eigin kostnað
og ábyrgð. Er það óvenjulegt, að
einstakir menn taki sig fram um
slíka hluti hér á landi. — Vill
Kirkjublaðið færa honum þakkir
fyrir þetta framtak. Blaðið er
vel úr garði gjört, bæði ytra og
innra. Hefur Arngrímur sjálfur
skrifað aðalgreinina — jólahug-
leiðingu, er hann nefnir: „Ég vil
ákalla þig, Drottinn". Er hún
prýðilega rituð og sýnir vel ríka
trúartilfinningu í brjósti höf-
undar og ritleikni, enda er hann
prýðilega ritfær maður.
Jólablað Arngríms mun hafa
verið mörgum kærkomin gestur
um jólin.
Lofsamleg grein um séra
$.0. Thorláksson i
Berkeley Daily Cazette
f dagblaðinu Berkeley Daily
Gazette birtist 10. des. síðastl.
löng grein um séra S. O. Thor-
láksson, sem eins og áður er
kunnugt, var í fjórðung aldar
trúboði í Japan á vegum lút>
ersku kirkjunnar í Ameríku.
Grein þessi hefst á því að
minna lesendur á, að ísland sé
miklu hlýrra land en Grænland,
og að það séu ekki kolanámu-
menn John. L. Lewis, heldur
sjálf náttúran sem hiti upp höf-
uðborgina Reykjavík.
Getið er um bæði móður- og
föðurætt séra Octavíusar og sagt
frá því, að langafi hans í móður-
ætt Friðrik Júlíus Bech biskup
hafi þjónað við krýningu Karls
Jóhanns Noregskonungs árið
1816.
Börn séra Octavíusar fæddust
öll í Japan, og komu til San
Francisco í janúar 1941, en séra
Octavíus hafði þá komið mánuði
áður en ráðizt var á Pearl Har-
bour. Synir séra Octavíusar urðu
liðsforingjar í bandaríska sjó-
hex-num og kom það sér vel, að
þeir skyldu kunna japönsku
reiprennandi, enda var starf
þeii’ra aðallega fólgið í að túlka
milli Japana og Ameríkana.
Séra Octavíusi var veitt
vandasamt og yfirgripsmikið
starf við O. W. I. (Upplýsinga-
skrifstofu Bandai’íkjanna)’ og
fei’ðaðist hann mikið um ríkin 1
þeim ex-indagjörðum.
í greininni er minnzt á, að
þýðingarmikið frumvarp hafi
verið samþykkt í japanska þing-
inu 1939—40, er varðaði starf-
semi trúai’flokkanna í landinu,
og oi’ðið mikill ávinningur fyrir
ki’istna trú í Japan. Án efa má
h'ta á þann ávinning sem árang-
ur af starfi trúboðanna.
Kirkjublaðið óskar þess, að
enn eigi kirkja krists lengi eftir
að njóta starfskrafta séra Octa-
víusar guðsríki til eflingar hvar
í heimi, sem hann verður enn á
ný kallaður til starfa.