Hörður - 01.02.1939, Blaðsíða 3

-3-
ÞANKASLITUR
um g;rinávíska í~þróttastarfsemi.
NÚ, ^egar Iþróttafélag Grindavík-
ur, á timum vaknandi félagshyggju og
samtakaviðleitni, ræðst í að gefa út
blað til styrktar starfsemi sinni,
£ykir ekki éviðeigandi að fylgja því
ur hlaði með nokkrum orðum og gera
stuttlega gxein fyrir tilveru þess
og tilgangi. # #
Felagið er nu nalega 4 ara. Það
er ekki bærri aldur en svo, að það
má enn teljast á bernskuskeiði. Það
er i>ví tæpast von að mikið starf
liggi eftir það. En með þroska kom-
andi ára er þess að vænta, að starf-
semi þess gæti meir en orðið er. Um
starfið þessi fáu ár er það^skemmst
að segja, að þaö hefir sum árin verið
lítið sem ekkert, en sum^árin aftur
á móti eftir því, sem fjárhagurinn
hðfir frekast leyft.
j Frumskilyrði f^rir tilveru og
þroskamöguleika félags er, að það sé
bvggt upp af áhugasömum og á einhverh
h|tt virkum^félögum. Sé þessu skil-
yyði ekki sémasamlega fullnægt er
lifsþréttur þess vafasamur.
íþréttafélagið skortir margt til
starfsemi sinnar af nauðsynlegxun á-
holdum, sem það hefir enn ekki efni
á að komast yfir, En fyrst^og fremst
vantar það fleiri nýja^og áhugasama
félaga til starfa og þátttöku í í-
þróttumj því að í ekki fjölmennara
þorpi ma engan vanta, sem möguleika
hefir til^þess. Eða hvort er £að ekk:.
talandi tákn ræfilsháttar og omenn-
ingar yngri kynslóðarinnar, að ekki
skuli vera hér áhu^jasamt knattspyrnu
lið, svo að ekki seu fleiri dæmi
nefnd. Það er að vísu rétt4 að mögu-
leikarnir til íþrótta og felagslífs
eru ve jna atvinnuháttanna nokkuð erf
iðir. En því^verður hinsvegar ekki
neitað, að tómstundirnar eru margar^
sem tilfallast að jafnaði vor og hauii
og mætti þeim oft betur verja en ger
er. Þá ber og þess að minnast, að mik
ið megnar sterkur^vilji. Því skal^ j
ekki rjeitað, að hér eru nokkrir áhug
samir filtar urn knattspyrnu, enxþað
er ekki nóg. Til þess að hægt sé' að
vænta nokkurs verulegs árangurs þurf|i
þeir að vera töluvert fleiri en þeir
eru nú. Þetta mætti takast, ef al-
nennur áhugi og vilji væri fyrir hendi.
En nú er það einusinni#svo, að sum-
ir kjósa heldur að eyða tómstundum
sínum á einhvern annan hátt en að
taka þátt neð félögum sínum og jafn-
öldrum í íþróttum. Það er algengt að
þeir í þess stað gisti búðirnar eða
eigri um ^öturnar fram og aftur í
stundum litt skilóanlegum tilgangi
og að því er virðist í algerðu stefnu-
leysi. Nú kann einhverjum að virðast
þetta vera að einhverju leyti ósann-
gjarn dómur og á litlum rökum byggð-
ur, út frá þein forsendum, að ekkert
sé með öllu tilgangslaust. Látum svo
gott heita. Má vera að það sé ekki
með öllu óhugsanlegt, að ]aeir séu
með búðastöðum að belgja í sig and-
lega næringu til viðhalds andlegheitun-
um, eða með öðrun orðum, til að fyrra
heilafruiriurnar trénun, og er það síð-
ur en svo ámælisvert.
^Einnig er^það sjálfsagt ekki svo
fráleitt að^álykta, að þeir^ sem
fórna ^öturápi tónstundir smar séu
með þvi móti að leitast við að full-
nægja eða svala þeim^þáttum sálar-
lífsins, sem mest knýja á hgá þeim.
Og verður varla annað sagt, en það
se fullboðleg afsökun, þegar þess er
^ætt, að þar nun að nokkru leyti um
osjálfráðar athafnir að ræða af völd-
um misvægis eðlisþáttanna.
Slíkt misvægi er síður en svo æski-
legt, þótt^aldrei nena það birtist
í fyllsta áhuga fyrir íjmóttastarf-
semi, því að svo nikið osc?miæmi verð-
ur oftast á kostnað annara eðlis-
þátta. Það getur því ekki talist
sanngjarnt að krefjast þess af "nor-
mölum" mannij að hann^eingöngu verji
tómstundun sinum til^íþróttaiðkana,
því að þá liði hann á öðrun sviðum.
Maðurinn á að verja tómstundunum
til alhliða þjálfunar, jafnt andlega
sem líkamlega. En þeim mönnum, sem
vegna mjög sterkra tilhneiginga til
einhvers annars en íþrótta varla
geta talist þeim með öllu^sjalfraðár
.j-^ber fremur að auðsýna samúð og um-
£ úurðarlyndi en ónærgætnislega sleggju-
dóma, því enginn ætti betur að vita
en þeir, hvers þeir þarfnast mest.
a- Viðleitni blaðsins hlýtur því
' fyrst og fremst að miðast við £að,
að halda up£>i rödd hrópandans í eyði-
mörkinni, hatt og snjallt, vekjandi
blundandi æsku til þróttnikils
íþrótta- og félagslífs, Væri vel ef