Þingeyingur - 01.03.1940, Blaðsíða 2

TAK SKÍÐIN OG GAKK.
Tsúk skxð'in og gakjc -
í fjallanna útbreiddan fadm,
sem fullur af sdlskini .
oskunni til sín bydur.
Svo jafnt og svo þétt
liggur fönnin um foldar badm
og frostid er veegt,
en himininn blár og vídur.
Eru skídin þín hál?
Og skórnir af beztu gerd?
En skídastafirnir? -
Þetta er allt í lagi.
Þú mátt ekki ætla
ad öræfa-skídaferd
se ekki meira* en ad
skreppa á næstu bæi.
Eg eina vetlinga1 og sokka
í töskuna set
og sjö eda átta þykkar
og vel smurdar sneidarj -
og áburd á skídin,
þann albezta’ er fengid eg get. -
í>á erum vid til
og nú skal stefna’ upp á heidar.
En vid skulum baraf ekki
fara neitt f,flumósa:’ af stad,
en færast í aukana
um nónbilid mundi1 ekki saka.
Ad þenja sig strax,
sem fæst lát þér finnast um þad. -
Stíg fastar til jardar
svo skídin þín renni1 ei til baka.
k hábungu Reykjafjalls
mætum vid morgunsól. —
Nú, mér sýnist Skessuskál
vel undir gestkomu báin.
Og Lambafjoll sjálf
eru klædd í sinn fínasta kjól, -
eins og kærastan blessud
á leid til síns ixnnusta snúinl