Fréttablaðið - 15.02.2023, Síða 16

Allt er kynningarblað sem býður auglýsendum
að kynna vörur og þjónustu í formi viðtala og
umfjallana. Í blaðinu er einnig hefðbundið rit-
stjórnarefni. Blaðið fylgir Fréttablaðinu daglega.
Umsjónarmenn efnis: Elín Albertsdóttir, elin@frettabladid.is, s. 550 5761 | Guðmundur
Hilmarsson, gummih@frettabladid.is s. 550 5766 | Sandra Guðrún Guðmundsdóttir,
sandragudrun@frettabladid.is, s. 550 5762 | Starri Freyr Jónsson starri@frettabladid.is,
s. 550 5767 | Þórdís Lilja Gunnarsdóttir, thordisg@frettabladid.is, s. 550 5768
Útgefandi:
Torg ehf
Ábyrgðarmaður:
Jón Þórisson
Sölumenn:
Arnar Magnússon, arnarm@frettabladid.is, s. 550 5652,
Jón Ívar Vilhelmsson, jonivar@frettabladid.is, s. 550 5654,
Ruth Bergsdóttir, ruth@frettabladid.is, s. 694 4103.
thordisg@frettabladid.is
„Snjóbretti eru mitt líf og yndi,
og minn stærsti draumur að ná
sem lengst í íþróttinni. Því hef ég
ákveðið að leggja allt í sölurnar og
gera nákvæmlega allt sem þarf til
að láta drauminn rætast.“
Þetta segir Vildís Edwins,
atvinnukona á snjóbretti og ein
af fyrstu stelpunum sem komst í
landslið snjóbretta á Íslandi.
„Jú, nafnið mitt Vildís er fremur
sjaldgæft. Langafi minn, Krist-
mann Guðmundsson rithöfundur,
notaði nafnið í skáldsögu sinni,
Ármann og Vildís. Seinna nefndi
hann dóttur sína Vildísi, en hún
var amma mín og ég er skírð í höf-
uðið á henni,“ greinir Vildís frá.
Í snjóbrettaskóla í Svíþjóð
Vildís er uppalin í Garðabænum.
Hún er 21 árs síðan í fyrra og býr
nú í skíðabænum Åre í Svíþjóð.
„Ég var ellefu ára þegar ég steig
fyrst á snjóbretti. Þá hafði ég
fengið bretti að gjöf og Ísarr bróðir
dró mig út í brekkuna fyrir utan
gömlu íbúðina okkar og kenndi
mér að renna mér. Ég náði frekar
f ljótt tökum á snjóbrettinu og
f ljótlega fékk ég að fara með Ísari í
parkið þar sem ég varð heltekin af
öllu því sem þar var hægt að gera á
brettunum,“ segir Vildís og vísar í
snjóbrettagarðana í Bláfjöllum og
Hlíðarfjalli á Akureyri.
Á unglingsárunum byrjaði
Vildís svo að æfa snjóbretti hjá
Brettafélagi Hafnarfjarðar.
„Ísarr bróðir sagði miklu meira
kúl og töff að vera á snjóbretti en
skíðum. Á þeim árum langaði mig
alltaf til að vera eins og Ísarr og
byrjaði bara að mæta á æfingar.
Það er svakalega góð líkamsrækt
að vera úti að renna sér og leika í
parkinu, en til að byrja með eru
snjóbretti talsvert erfiðari við-
fangs en skíði,“ segir Vildís.
Seinna f lutti hún til Svíþjóðar
til að stunda nám í snjóbretta-
skólanum Liljaskolan þar sem hún
lagði líka stund á næringarfræði
og einkaþjálfun.
„Eftir útskrift frá Liljaskolan
ákvað ég að búa áfram í Åre til
að geta rennt mér alla daga og
eiga möguleika á þátttöku í f leiri
keppnum. Það getur verið erfitt
að iðka snjóbretti á Íslandi því
svæðin til þess eru svo fá, en í
Svíþjóð eru snjóbrettagarðar á
nánast öllum skíðasvæðum,“ upp-
lýsir Vildís, sem nú starfar sem
atvinnukona á snjóbrettum.
„Í því felst að vinna í snjó-
brettaferlinum, æfa, filma, keppa
og vera virk á samfélagsmiðlum
fyrir styrktaraðila sem hjálpa
mér mikið. Þetta er dýrt sport og
ekkert svakalega mikill peningur í
því, svo yfirleitt vinn ég sem mest
yfir sumartímann til að eiga nóg
fyrir veturinn.“
Áhyggjuleysi og lífsgleði
Vildís segir snjóbrettamennsku
vera lífsstíl þar sem vinir eru
f lestalla daga í fjallinu að renna
sér saman. Spurð hvað einkenni
brettafólk svarar Vildís:
„Þetta er upp til hópa svalt,
áhyggjulaust og lífsglatt fólk sem
nýtur þess að leika sér. Ég held
að f lestir sem lifa og hrærast í
snjóbrettaheiminum þekki þá
ómældu gleði sem maður upplifir
á brettinu og vilji dreifa henni sem
víðast. Það myndast einfaldlega
geggjuð stemning í kringum vini
og fólk sem stundar snjóbretti.“
Helstu fyrirmyndir Vildísar á
brettum eru snjóbrettakapparnir
Ísarr Edwins og Ylfa Rúnarsdóttir.
„Ylfa hefur gert svo mikið í
snjóbrettaheiminum og takmark
mitt að verða jafn góð og hún einn
daginn,“ segir Vildís.
Það var líka Ísarr sem kenndi
Vildís með
verðlaunaféð
eftir að hafa
sigrað sænska
meistaramótið
í brettafimi (e.
slopestyle) í
fyrra.
MYNDiR/GUSTAF
RÖNNiNG
Stórir stökkpallar geta verið ógnvekjandi en Vildís hefur dug til að láta vaða.
Vildís er einkar sterk í hvers kyns snjóbrettakúnstum á svokölluðum rails.
Vildís segir snjóbrettamennsku skemmtilegan lífsstíl og
að í kringum brettafólk myndist geggjuð stemning.
Vildísi helstu trixin á brettinu og
það gerir hann enn í dag.
„Ísarr er alltaf til í að hjálpa
þegar ég vil læra nýtt. Hann er
minn helsti stuðningsmaður,
ásamt mömmu og pabba. Við
systkinin búum bæði í Åre og
verjum miklum tíma saman í
fjallinu sem og utan þess. Við
vorum nú ekki alltaf bestu vinir á
uppvaxtarárunum og rifumst oft
svakalega en þegar við urðum eldri
hættum við að ergja hvort annað
og urðum góðir vinir. Við styðjum
hvort annað og höfum haldið
vinskap í gegnum öll rifrildi enda
gott að hafa hugfast að systkini eru
samferða manni í gegnum lífið. Því
þarf maður að leggja sig fram um
að halda góðum samskiptum.“
Vann sænska meistaramótið
Vildís er nýkomin úr keppnisferð
með íslenska landsliðinu til Font-
Romeu í Frakklandi. Þar keppti
hún í fyrsta sinn á stóra evrópska
meistaramótinu Euro Cup og náði
góðum árangri, eða 16. sæti.
„Mín helstu afrek í sportinu
hingað til er keppnisárangur
minn á síðasta tímabili. Ég stóð
þá uppi sem sigurvegari á sænska
meistaramótinu í brettafimi (e.
slopestyle) og varð önnur af þeim
allra bestu í „Swedish Slopestyle
Tour“. Sjálfri finnst mér mesta
afrekið að hafa komist í landslið
snjóbretta á Íslandi og verða ein
af fyrstu stelpunum til þess. Ég
hafði keppt og unnið að því mjög
lengi og því var geggjað að komast
þangað inn,“ segir Vildís.
Hún vinnur nú að því hörðum
höndum að komast á Vetraról-
ympíuleikana á Ítalíu 2026.
„Það kostar þrotlausar æfingar.
Ég þarf fyrst að keppa á fjölmörg-
um Evrópumótum til að ná í nógu
mörg stig til að geta keppt á heims-
meistaramótum og á þeim þarf
ég að safna nógu mörgum stigum
til að uppfylla tilskildar kröfur til
að komast á Ólympíuleikana. Til
að ná árangri í snjóbrettasportinu
þarf fyrst og fremst viljann til að
gera allt sem þarf, mæta í fjallið
á hverjum degi til að æfa sig, og
ferðast langt og stundum ein síns
liðs til að læra nýja hluti og keppa á
stórmótum. Ég er aldeilis upplögð
í það og fæ aldrei leiða á því að
vera á brettinu. Töfrar snjóbretta-
mennskunnar felast í því að geta
alltaf prófað eitthvað nýtt, en líka
því að gleyma sér á brettinu og
njóta þess út í það óendanlega.“
Nær að sigrast á óttanum
Kúnstir snjóbrettafólks virðast oft
æði glæfralegar.
„Já, og það þarf iðulega mikið
hugrekki til að þora að fram-
kvæma öll stóru trikkin, eins og
að hoppa fram af meira en sextán
metra háum pöllum og snúa sér í
hringi í loftköstum. Það er í raun
og veru mjög ógnvekjandi en þá
þarf maður bara að þora og prófa.
Sjálf er ég oft mjög hrædd frammi
fyrir því að prófa nýja hluti,
sérstaklega á stórum og háum
pöllum, en vanalega kemst maður
fljótt yfir hræðsluna. Í slíkum
aðstæðum er ég meðvituð um
hæfileika mína til að gera það sem
þarf og tel í mig kjark með því að
segja við sjálfa mig að ég þurfi bara
að þora, en líka að ég muni seinna
sjá eftir því að hafa ekki látið vaða
á meðan ég gat það,“ segir Vildís.
Hennar helstu styrkleikar í snjó-
brettasportinu eru ýmiss konar
kúnstir á svokölluðum „rails“.
„Mér finnst það skemmtilegra
en að hoppa. Mér þykir líka gaman
á hjólabretti en finnst það erfiðara
en á snjóbretti. Jafnvægiskúnst-
irnar eru þær sömu en hjólabrettin
vekja með mér ögn meiri ótta.“
Vildís segir nánast ómögulegt að
slasast ekki í snjóbrettasportinu og
hefur sjálf brotið nokkur bein.
„Trikkin sem við gerum eru
hættuleg, en það er bara gaman.
Pabbi er aðeins afslappaðri en
mamma þegar kemur að brettun-
um og ég heyri oftar á mömmu að
hún er áhyggjufull þegar ég hoppa
fram af stærri pöllunum. En þrátt
fyrir að þau séu stundum hrædd
um mig veita þau mér alltaf besta
stuðninginn,“ segir Vildís sem
þjáist stundum af mikilli heimþrá.
„Ég sakna nú alltaf mömmu og
pabba, fjölskyldunnar og allra vina
minna alveg svakalega. Það er það
sem er erfiðast; að geta ekki hitt
þau þegar ég vil, og svo sakna ég
líka oft íslenska matarins,“ segir
hún og hlær. n
Fylgist með Vildísi á samfélags-
miðlum @vildisedwins

Það þarf
mikið
hugrekki
til að þora
að fram-
kvæma öll
stóru
trikkin
eins og að
hoppa
fram af
sextán
metra
háum
pöllum og
snúa sér í
hringi í
loftköst-
um.
2 kynningarblað A L LT 15. febrúar 2023 MIÐVIKUDAGUR