Jólagjöfin - 01.12.1939, Blaðsíða 6

-6.-
\ B E R J A M ð
Pað var x sumaríað^eg for í berjamo með ööru fo|lki,og
var farið ríðandi. Eg reið graum heati, sem var ekkij vel taminn^
En hann var vil.iugur og v^r kallaður Grani. Ferðin h^fst eftir ha-
degi. Við ætTuð.úra!,. upp a Grind, sem kölluö er, í Laxardal, og^Þar
var krökkt af bcrjum. Pað voru helst blaber og kræklber, og dalitið
af hrutaberjum og jarðarberjum. Við vorum ekki lengi að tina,
íað var svo mikið af berjunum. En við höfðum ekki no-g ílat, Því
að^við bjuggumst ekki við öllum Þessum berjum. En svo höfðu allir
ílát, sera mikið komst í. Pað var munnurinn og maginn, og í m^g-
ann var nu miklu troðið. Einu sinni Þegar eg^var að tína af st^ru
krækiberjalyngi, Þa kenjur ^,far stor fluga fljugandi, og stakk hun
mig í fotinn. Datt mer Þa strax í hug, að Þetta væri randafluga,
sem ætti heima Þarna undir lynginu. Eg hætti að tína og sagði sanj-
ferðagolkinu frá Þessu. Það sagði,að Þetta væri randafluga af storri
tegund. Vi'ð náðum henni í flösku og forum með hana heim.
Þorður Jonsson
HEPPINN DRENGUR,
^ Einu sinni var lítill drengur, sem het Davíð. Hann
var atta ára. Mamma hans var fátæk ekkja. Pau bjuggu langt inni
í skogi. Eitt sinn/er hann var einn heima, mamma^hans for lengra
inn í gkogínn, til Þess að^tína spytur^í eldinn, Þá er eins og
sagt se við hann: " Gaktu ut á bæjarholinn". Hann gerir Það^ og
Þar er lxtil álifastulka. Hun segir við hann " löomdu með mer ".
Kann gerir Það. Pau gengu lengi,lengi, Þangað til Þau komu að
kletti einum. Hun Þrýstir á klettinn með töfrasprota og segir
eitthvað, sem hann ekki skilur. Kletturinn opnaðist.,. Pau gengu
eftir löngum vegi, Þartil^Þau komu að storri og Jallegri höll,'
Hun segir , að pabbi sinn se álfaköngur og hun se dottir hans. Pau
gengu nu inn^í höllina, Þa kom konungfcrinn a moti Þeim og sagði: "Eg
sendi Jitlu álfastulkuna^eftir Þer, Því að Þið talið aldrei ílla um
okkur alfanna, en aðrir í nágrenninu gera Það oft, Eg ætla að launa
Jikkur Það.y Taktu han^fylli Þina af gulli og gimsteinum, eg skal
koma með Þer og aka Þer í kerrunni minnl. Nu skulum við koma".
Xlfakongurinn ket saakja gullkerru og aðra^ur silfri.
svo var^komið með báðar kerrurnar, og a leiðinni sagði alfaköngurinn
við Davið: " Mamma ÞÍn og Þu mega eiga gullkerruna". Pegar heim koig
að bæjardyrunum til Davíðs litla, var álfaköngurinn horfinn, en moðir
Daviðs kom á moti honum og sagði: " Hvar hefur Þu nu verið allan Þennan
tíma i segðu mer^sögu^Þxna^?" Dav^ð sagðí henni upp alla söguna.
Pau letu bygaja §er stort hus og storan garð í kringum Það. f^gar^-
inum lek Davxð^ser með leikföngin sín. Og aUtaf Þegar Þau foru 3.
skemmtiferð, Þá foru Þau í gullkerrunni og beittu tveimur hvxtum gæðingumi
fyrir.
Erla Jonsdottir.