Veiðimaðurinn - 01.06.2019, Síða 57

56 Veiðimaðurinn 57 Hugarróin býr við heiðarvötnin — Ingimundur Bergsson
„Ég neita því ekki að númer eitt í þessum
ferðum, þegar ég var yngri, var að fá að
keyra veiðibílinn. Um fermingu var það
aðal sportið. Það var rólegt í veiðinni hjá
mér um tíma, en svo byrjaði ég aftur á
fullu svona sautján, átján ára. Þá var það
Elliðavatnið og þá byrjaði ég að veiða á
flugu í fyrsta skipti, þó fyrstu flugufisk­
arnir hafi komið í Hlíðarvatni í Selvogi. Þá
varð ekki aftur snúið – ég varð heltekinn
af veiðinni,“ segir Ingimundur sem bætir
við að það hafi ekkert truflað hann þegar
flugan tók við þó aðrir væru að fá góða
veiði á maðk eða spún. „Það hefur aldrei
truflað mig neitt þó aðrir en ég séu að fá
góða veiði. Því náði ég að einbeita mér vel
að flugunni.“
Vötnin heilla
Næstu árin stundaði Ingimundur Þing­
vallavatnið af krafti – en fór í laxveiði
þegar tækifæri gafst.
„Ég flæktist mikið um og var að skoða
nýjar slóðir; fór í margar ár í kringum alda­
mótin 2000. Síðan hef ég farið í nokkra
túra í lax á ári, en stundað vötnin með.
Vatnaveiðin hefur alltaf heillað mig. Þá er
maður að sækja í bleikjuna en ekki síður
kyrrðina, náttúruna og að komast burt
í friðinn. Sú veiði er gjörólík því að vera
í laxveiði þar sem dagskráin er nokkuð
þétt skipuð og lítið svigrúm,“ segir hann.
Þó vötnin hafi alltaf heillað þá segir
hann að stóra ástin hafi lengi verið Laxá
í Mývatnssveit. Þar byrjaði hann að veiða
strax og fluguveiðin kom til.
„Það var strax á fyrsta korterinu í fyrsta
túr sem við lentum í algjörri veislu og þá
varð ekki aftur snúið. Ég fór í Mývatns­
sveitina næstu tólf árin en ég hef svikið
ána aðeins síðustu árin, af því að ég skipti
þessum túrum út í nokkur ár fyrir lax­
„Pabbi kemur úr Meðallandinu, ríki sjóbirtingsins. Ég
byrjaði að veiða með honum. Pabbi ólst upp við að vaða
í Kúðafljóti í ullarbrókum og veiða risa sjóbirtinga. Ég
fór því sem smá polli í Eldvatnið, í sveitinni hennar
ömmu, þar sem við fengum oft góða veiði af birtingi.
Þar kviknaði áhuginn og svo fylgdi maður pabba í
Hópið og að Hrauni í Ölfusi,“ segir Ingimundur, eða
Mundi eins og hann er kallaður. Hann bætir þó við að
þessar veiðiferðir með pabba hans höfðu fleiri kosti en
bara veiðina.
veiðina á Nessvæðinu. Fannst fullmikið
að fara norður tvisvar með stuttu millibili
og tók smá kúvendingu. En ég endurnýja
kynnin í sumar og klæjar hreinlega í putt­
ana að komast þangað. Ég fer í júní sem er
sá tími sem ég hef jafnan farið. Mér finnst
þetta skemmtilegur tími – er að veiða á
þyngdar púpur andstreymis og á straumfl­
ugur. Þá er þurrflugan ekki komin eins
sterk inn, af því að það svolítið kalt. Maður
nálgast því fiskinn aðeins öðruvísi. Ég hef
veitt þar líka í byrjun ágúst og þá eru allt
önnur skilyrði – meiri gróður og aðrir staðir
inni. Þá er þurrflugan
sterkasta vopnið,“
segir Ingimundur.
Stangó mitt annað
heimili
„Ég hef átt í löngu
samstarfi við Stang­
veiðifélagið. Ég
stofnaði Veiðikortið
árið 2004 og byrja
strax gott samstarf
við félagið. Úr varð
að það keypti helm­
ingshlut í Veiði­
kortinu þannig að
ég hef upp frá því
verið með annan fót­
inn inn á skrifstofu
Stangó í tengslum
við það. Málin atvik­
uðust síðan þannig
að það vantaði mann
í hlutastarf hér á
skrifstofuna sem hentaði mér meðfram
störfum við Veiðikortið. Úr varð að ég flutti
skrifstofu Veiðikortsins inn á Rafstöðvar­
veg og tók að mér sinna Stangveiðifélaginu
í hálfu starfi með Veiðikortinu.“
Spurður hvernig hugmyndin að Veiði­
kortinu kom til segir Ingimundur að það
tengist flakki hans um nýjar veiðislóðir.
Hann var að eltast við veiði byggðar á
ýmsum tröllasögum um veiði en iðulega
voru upplýsingar um vötnin og hvar átti
að sækjast eftir veiðileyfi ekki á lausu.
„Maður var endalaust að banka uppá
hjá bændum og spyrja til vegar – með
litlum árangri. Í framhaldi af því fæddist
sú hugmynd að ástæða væri að ramma
þennan veiðiskap betur inn – gera hann
aðgengilegri. Ég byrj­
aði síðan að semja
við landeigendur
og þegar viss fjöldi
vatnasvæða voru
komin sem við mark­
aðssettum á þennan
hátt. Það kom í ljós
að margir voru mér
sammála um að það
þyrfti að gera vötnin
aðgengilegri því
þetta hefur gengið
vel frá upphafi. Það
er stór hópur veiði­
manna sem þykir
þægilegt að vera með
kortið upp á vasann,“
segir Ingimundur og
bætir við þeim vinkli
á málið að þetta komi
sér ekki síst vel fyrir
fjölskyldur. Kortið
geri veiðina aðgengi­
legri fyrir börn og þá sem ætla sér ekki að
dvelja lengi við vatnið, endilega. „Þó það
sé skrýtið að segja það í þessar veiðiparadís
okkar sem Ísland er, þá getur það verið
allt annað en einfalt að komast til veiða.“
Eɷir
Svavar Hávarðsson
Vatnaveiðin hefur alltaf
heillað mig. Þá er maður
að sækja í bleikjuna en
ekki síður kyrrðina,
náttúruna og að komast
burt í friðinn. Sú veiði
er gjörólík því að vera
í laxveiði þar sem
dagskráin er nokkuð þétt
skipuð og lítið svigrúm.