Veiðimaðurinn - 01.06.2019, Side 77

76 Veiðimaðurinn 77 Ást við fyrstu sýn – Aron Jóhannsson
Aron eyddi þó ekki öllum stundum á möl-
inni heldur dvaldi hann oft hjá ömmu
sinni og afa vestur á Ísafirði á sumrin.
Fyrst fór hann með foreldrum sínum en
þegar hann var sex til sjö ára fór hann að
fara einn og það gerði hann alveg fram
á táningsaldurinn. Hann vann meðal
annars í fiski fyrir vestan á fermingar-
árinu.
Grenjaði út bensínstöðvarstöng
„Þarna hófst þetta allt,” segir Aron og
vísar í stangaveiðina á Vestfjörðum.
„Afi, Jens Markússon, var mikill veiði-
kall. Hann var stóran hluta af sínu lífi á
sjó og þegar hann var í landi vissi hann
ekkert skemmtilegra en að veiða á stöng.
Hann fékk viðurnefnið Jenni galdramaður
svo fiskinn var hann á rækjunni í Djúp-
inu. Hann stundaði stangaveiði í ánum í
Djúpinu; Hvannadalsá, Laugardalsá og
Langadalsá og einnig var hann mikið í
sjóbleikjuveiði og þá oftast á Vöðunum
í Önundarfirði. Ég stundaði Vífilstaða-
vatnið og Elliðavatnið einnig og var eins
og grár köttur við Elliðaárnar að horfa
á laxveiðimennina veiða. Þegar ég var
sex ára grenjaði ég út úr honum bensín-
stöðvarstöng. Til að byrja með var ég að
veiða þorsk, ufsa og auðvitað marhnút
líka við ströndina en fljótlega áttaði ég
mig á því að við Íshúsfélag Ísfirðinga var
hægt að fá sjóbleikju. Þar var hún oft í
torfum að gæða sér á úrganginum frá
frystihúsinu  en upp úr miðjum ágúst fór
hún, væntanlega upp í árnar.” Aron segir
að veiðidellan hafi strax hellst yfir hann.
„Þetta var ást við fyrstu sýn,” segir hann
og hlær. „Ég man þegar ég fékk fyrsta
ufsann, þá hljóp ég með hann heim til
að sýna ömmu. Mér þótti þetta allt mjög
merkilegt og skemmtilegt.”
Jens, afi Arons, veiddi nær alltaf með
sömu félögunum, þar á meðal Pétri
heitnum Sigurðssyni, verkalýðsleiðtoga
og Bjarna Gestssyni „Frá því ég var sex
ára fékk ég nánast alltaf að fljóta með
þegar þeir fóru að veiða. Amma sagði
alltaf í gríni að ég hefði verið fastur aftan á
kallinum frá því að ég man eftir mér. Þetta
voru og eru allt eðalmenn og gaman að
Aron Jóhannsson er fæddur í Árósum í Danmörku
árið 1973 en flutti með foreldrum sínum til Íslands
þegar hann var tæplega tveggja ára. Eftir skamma
dvöl í Vesturbænum flutti fjölskyldan í Seljahverfið
í Breiðholti, þar sem hann var meira og minna öll
æskuárin ef frá eru talin nokkur ár á Selfossi.
vera með þeim. Ég fékk að fara með þeim í
allar þrjár árnar og þekki þær því allar vel.
Eftir að þeir heltust úr lestinni þá kom
maður sér upp sínum eigin veiðifélögum
en maður hefur verið svo lánsamur til
þessa að eiga frábæra veiðifélaga í gegnum
allan sinn stangveiðiferil.“
Með Devon í Djúpinu
„Ég fékk fyrstu stöngina sumarið 1979
og seinna um sumarið kastaði ég í fyrsta
skiptið í laxveiðiá. Mitt fyrsta kast var í
Túnfljótið í Langadalsá með þessari forláta
bensínstöðvarstöng. Ég fékk líka að kasta
með stönginni hans
afa og ég man alltaf
hvað mér þótti hún
hrikalega þung.
Á þessum tíma var
veitt á maðk og
flugu í þessum ám
en seinna meir mátti
líka veiða á Devon í
Langadalsánni, sem
er eftirlíking af síli oft
gerð úr tré. Afi veiddi
á maðkinn og ég fór
á eftir honum með
Devon eða flugu. Mér
þótti mjög gaman að
veiða á Devon en smám saman þróaðist
þetta síðan alfarið yfir í fluguveiði hjá mér.
Svo ég segi sjálfur frá þá hef ég aldrei verið
sérlega góður maðkaveiðimaður enda
aldrei veitt mikið á maðk og get örugglega
talið á fingrum beggja handa þau skipti
sem ég hef gert það. Maríulaxinn kom þó á
maðk í Árdalsfljóti í Hvannadalsánni árið
1984 en fyrsti flugulaxinn kom á land í
Dagmálafljótinu í Laugardalsá á Teal and
Black sumarið 1987.
Margir hafa byrjað snemma í stangaveiði-
nni en síðan hætt í einhver ár en slíku er
ekki fyrir að fara hjá Aroni, sem hefur
veitt á hverju ári síðan hann var sex ára
gamall. „Þetta hefur verið mismikið á
hverju ári en eftir að ég kláraði háskóla-
námið þá fór ég að fara meira enda kom-
inn með meiri peninga á milli handanna.
Veiðiáhuginn hefur aldrei dvínað neitt en
síðustu ár hefur verið aðeins erfiðara að
finna tíma því ég er með stóra fjölskyldu,”
segir Aron sem í dag býr ásamt eigin-
konu og fjórum börnum á æsku slóðunum
í S elja hver f i nu.
„Ég fer a l lta f í
Langadalsánna í
byrjun júlí, sem mér
finnst æðislegur tími
því þá eru fyrstu lax-
arnir að koma og þeir
geta verið stórir. Ég
hef líka veitt mikið
í Laugardalsánni,
sem og Laxá í Kjós.
Ég kynntist síðan
H a u k a d a l s á o g
Langá fyrir ekki svo
mörgum árum. Mér
finnst Langá stór-
kostleg á, hún er bæði
fjölbreytt og skemmtileg og alltaf nóg
af fiski. Haukadalsáin er líka frábær. Í
haust er ég að fara þriðja árið í röð þangað
með góðum hópi vina og veiðifélaga. Við
förum í byrjun september og það getur
verið mjög góður tími enda eru allir mjög
ánægðir með þennan túr. Síðan tek ég
alltaf nokkra daga á sumri í Elliðáanum og
þá tek ég konuna mína og strákana með.“
Árnar á Vestfjörðum eiga hverja taug
í Aroni. „Þar fékk ég mitt veiðiuppeldi
Eɷir
Trausta Hafliðason
„Ég man þegar ég fékk
fyrsta ufsann, þá hljóp
ég með hann heim til að
sýna ömmu.“