Feykir - 26.10.2022, Blaðsíða 8

Heilir og sælir lesendur góðir.
Gott er enn að leita í bréf frá Pétri Stefáns
með vel gerðar haustvísur.
Frekar andar úti kalt
engum grand þó vinni.
Haustsins fjandi út um allt
er á gandreið sinni.
Haustið kallar háum rómi
hrörna allur gróður fer.
Tíðin hallar dauðadómi
á dýrðleg vallar blómin hér.
Næst þessi áttstikla frá Pétri:
Norðanátt með útlit grátt
eflir máttinn dag og nátt.
Kyrjar sáttur kári dátt
kuldaþáttinn býsna hátt.
Að lokum þessi fallega frétt frá Pétri:
Leik og fjör ég lifa við
létt með geði rösku.
Nú er ég í tuskið til
tappann þríf úr flösku.
Kunn var hér áður fyrr þessi ágæta vísa
Eyjólfs Þorgeirssonar, bónda á Króki í
Garði.
Ekki hót ég að því finn
upp þó rótir jörðu.
Þú mátt brjóta Blesi minn
beinin sóta hörðu.
Önnur vel gerð hringhenda kemur hér
næst, höfundur er Óskar Guðlaugsson,
Hærukollsnesi.
Alltaf svörin fyllstu fást
fersk af vörum þínum,
dreymin, ör og dulin ást
deilir kjörum mínum.
Haust hefur verið komið í hugann þegar
Björn Schram orti þessa:
Sjávar raust við sandinn gár
svipar hraustum köllum.
Komið er haust og kaldur snjár
hvílir á austurfjöllum.
Gaman hvað hringhendurnar sækja
á hugann. Baldvin Jónatansson er
höfundur að þessari:
Hófagandur hlýða má
hraustum branda njóti.
Yfir sanda og ísa blá
á Skjálfandafljóti.
Sveinn Hannesson mun vera höfundur
að þessari:
Margt er haldið vænna en var
vinagjaldið nauma.
Undir faldi fegurðar
fann ég kalda strauma.
Alltaf gaman að rifja upp vísur Bjarna frá
Gröf.
Mun ég hafa á meyjum lyst
meðan endist þrekið.
Vísnaþáttur 818
( GUÐMUNDUR VALTÝSSON ) palli@feykir.is
Þrettán hafa heimavist
í hjarta mínu tekið.
Um næstu vísu er það að segja að ég man
fyrir víst að hafa birt hana áður í þessum
þáttum. Fann hana nú í drasli mínu og er
höfundur hennar sagður Guðmundur D.
Gunnarsson frá Hnjúkum.
Oft er mínum aldna strák
ofraun þar af sprottinn,
að í mér tefla alltaf skák
andskotinn og Drottinn.
Er ég birti hana, fyrir margt löngu
síðan, var hún talin eftir mann, að ég
held á Skagaströnd sem mig minnir
að hafi heitið Lárus. Birti ég þá einnig
aðra vísu sem svar við þessari og var
höfundur hennar Jón, þáverandi bóndi
á Eyvindarstöðum í Blöndudal. Langar
mikið að biðja lesendur um upplýsingar
ef þeir kannast við þetta mál.
Freistandi er nú næst að leita til Olla
frá Hjaltabakka með upplifun.
Mér er lífsins ljúft að njóta
lifa fyrir vín og svanna.
Þó í staðinn þurfi að hljóta
þunga dóma Guðs og manna.
Það er Markús Jónsson, á Borgareyrum,
sem sendir þessi skilaboð til þeirra sem
yngri eru:
Þegar ellin styðst við staf
stynur þreytt á beði,
miðlaðu henni einhverju af
æsku þinnar gleði.
Hér áður fyrr var það venja að fólk flutti
búferlum á vorin ef það á annað borð
þurfti að skipta um jarðnæði. Var þá
af ákveðinni matsnefnd framkvæmd
svokölluð úttekt á jörðinni, gögnum
hennar og gæðum. Við eina slíka úttekt
mun sá góði hagyrðingur Kristinn Bjarna-
son, bóndi í Ási í Vatnsdal, hafa ort svo:
Álag vildi auka meir
á þeim snilldar húsum.
Eftir skildi fleina freyr
fullt kúgildi af lúsum.
Kannski hefur það verið við svipaða
úttekt sem Sigurður Sigurðsson, frá
Arnarholti orti svo:
Lágt er þetta litla kot
léleg þykir stofan.
En héðan má samt hafa not
af himninum fyrir ofan.
Þá er til þess að taka að í þætti nr. 816 var
ég illa gabbaður, þar sem mér var sagt
að vísan; Geislinn hlakkar hlýju fá, hlíðar
slakkar gilin, o.s.frv., væri eftir Pétur
Jónsson frá Sléttu. Svo er alls ekki og
hafa margir Skagfirðingar haft samband
og fullyrt að hún sé eftir Jón Pétursson
frá Nautabúi. Þakka ég þær upplýsingar.
Verður þá ekki fleira á dagskrá nú.
Veriði þar með sæl að sinni.
Guðmundur
Valtýsson
Eiríksstöðum,
541 Blönduósi
Sími 452 7154
Skrítið hvað hlutir verða
minni eftir því sem maður
verður eldri. Eða kannski
að minningin stækki allt
og fegri. Í æsku minni var
ekkert hús á Króknum
stærra en Bifröst og
þar gerðust ævintýri
í töfraheimi leiklistar,
kvikmynda og
tónlistar.
Í Bifröst voru haldnar
glæsilegar matarveislur
þar sem veisluborðin
svignuðu og heilu grísirnir
voru bornir fram með
epli í kjaftinum. Og ekki
má gleyma böllunum
sem strákpollinn fékk
ekki að kynnast nema
svona rétt í upphafi þegar
hann laumaðist inn í
eldhús til ömmu til að
kíkja á hvernig þeir eldri
skemmta sér og sumir
betur en aðrir.
Bifröst var einn af
leikvöllum mínum í æsku.
Þar réði amma Ólína
ríkjum þegar veislur
voru haldnar. Græna
herbergið var lagt undir
enda eldhúsið of lítið.
Kaj Jörgensen kom að
sunnan enda snilldar
matreiðslumaður og lagði
tengdamömmu sinni lið.
Snæja frænka, eiginkona
Kaj, mætti og mamma
Eva, Bidda frænka og
Björn og auðvitað Gunni
frændi. Og það gekk mikið
á en pjakkurinn komst
ekki undan því að skræla
kartöflur og brjóta skurn
af eggjum. Gunni frændi
og Björn höfðu einstaklega
gaman af því að gefa
mömmu og Snæju sherrý
í flöskutappa enda þurftu
þær ekki meira til að byrja
að hlæja líkt og þær væru
orðnar unglingar á ný.
Svo var Bifröst leikhús.
Ninni breytti húsinu í
undraheim þar sem Ísland
fyrri tíma braust fram.
Hersjúkrahús, japanskt
tehús og fæðingarstaður
Jesú birtust. Íslensk
alþýðuheimili og stássstofa
yfirstéttar, Gullna hliðið
og íslensk örævi. Ekkert
var Ninna ómögulegt. Oft
réði pabbi ríkjum þegar
sett voru upp leikrit en á
stundum var meistari Gísli
Halldórsson við stjórn.
Gísli var sannfærður
um að á Króknum væru
margir af bestu leikurum
landsins. ÉG veit að hann
hafði rétt fyrir sér.
Ég átti í ástarsambandi
við leiklistargyðjuna í
Bifröst og þar steig ég
mín fyrstu skref á sviði
ásamt Sveini Ólafssyni,
æskuvini mínum. Með
ÁSKORENDAPENNINN | palli@feykir.is
Óli Björn Kárason brottfluttur Króksari
Töfraheimur Bifrastar
og pabbi ánetjaðist ég
bíómyndum og lét fátt
stoppa mig. Þau voru ófá
skiptin sem mér tókst að
laumast baksviðs til að
horfa á bíómynd sem var
bönnuð börnum. Ekki
truflaði það mig að allt væri
öfugt. En toppurinn var að
fá leyfi Munda að koma
upp í sýningarklefann
í hléi. Það var sérstök
viðurkenning sem var ekki
í boði fyrir alla.
Bifröst var sannarlega
menningarhús. En
leiksviðið hefur minnkað
frá áæskuárunum,
búningsherbergið er orðið
að lítilli kytru, Græna
herbergið tekur færri og
salurinn hefur skroppið
saman. En minningin
lifir og leikvöllurinn –
ævintýraheimurinn verður
síst minni.
- - - -
Ég skora á litla bróður minn,
Andra Kárason að taka sér
penna í hönd og skrifa næsta
pistli.
Óli Björn Kárason. MYND AÐSEND
okkur var lifandi geit
sem við gerðum háða
Kóki sem í þá daga fékkst
aðeins með sykri. Á
einni sýningunni missti
ég tauminn og geitin
slapp, stökk út í sal og
olli usla meðal áhorfenda.
Leikhúsið í Bifröst var
lifandi leikhús þar sem
allt gat gerst.
Á sunnudögum var Mundi
Valda Garðs kóngurinn
í Bifröst og Bogga
drottningin. Þriðjudagar
og fimmtudagar voru
einnig þeirra dagar. Líkt
8 40/2022