Feykir - 26.10.2022, Blaðsíða 9

Veronika Lilja Þórðardóttir,
6 ára, dóttir Lovísu Heið-
rúnar og Þórðar Grétars sem
búa á Sæmundargötunni á
Króknum. Í garðinum hjá
þeim má oft sjá svartan
fallegan hreinræktaðan
Labrador sem heitir Þoka og
elskar ekkert meira en að fá
að heilsa þér ef þú röltir
fram hjá.

Labrador er líklega þekktasta
hundategund í heimi og er
einnig sú vinsælasta og er hún
blíðlynd, mannelsk, trygg,
hlýðin og bráðgáfuð. Þeir voru
fyrst ræktaðir sem íþrótta- og
veiðihundar en eru víða
notaðir sem félagshundar en
eru einkar góðir leiðsögu- og
hjálparhundar (björgunar- og
meðferðarhundur). Hreinrækt-
aður Labrador er alltaf einlitur,
svartur, súkkulaðibrúnn eða
gulur. Labrador er kröftugur
og sterklega byggður hundur
með þéttan og harðan feld með
mikilli undirull.
Hvernig eignaðist þú Þoku?
Ég var bara fimm mánaða
þegar ég eignaðist hana.
Þannig að við höfum alltaf
verið saman og hún er eina
systir mín.
Hvað er skemmtilegast við
Þoku? „Hún er alltaf með mér
heima og í sveitinni og henni
finnst ofboðslega gaman að
leika með okkur systkinunum.“
Hvað er erfiðast? „Þegar hún
hoppar upp á mig því hún er
mjög stór og þung.“
Ertu með einhverja skemmti-
lega sögu af Þoku? „Mér
fannst alveg ótrúlegt skrítið að
þegar við fórum til Akureyrar
um daginn og komum svo
aftur heim að þá var hún
byrjuð að gjóta hvolpum. Þoka
var sem sagt að eignast hrein-
ræktaða Labrador hvolpa með
Garpi, kærastanum sínum, og
mér finnst alveg æðislegt að
dúllast í þeim með Þoku, hún er
svo góð mamma. Ég vona bara
að þeir fari allir á góð heimili hjá
góðu fólki. En mig langar samt
helst að halda tveimur hvolp-
um, veit samt ekki hvort
mamma leyfir mér það!“
Til gamans má bæta því við
að Þoka gaut níu hvolpum
þann 12. október og voru þeir
allir svartir á litinn þrátt fyrir
að Garpur sé súkkulaðibrúnn.
Þeir eru því tveggja vikna
gamlir í dag. Aðspurð hvort
þeir séu allir lofaðir segir
Lovísa að svo sé ekki. Þeir sem
hafa áhuga á að fá upplýsingar
hjá Lovísu geta hringt í hana í
síma 845 4296 eða sent e-mail
á lottaheidrun@gmail.com. Nú
er um að gera fyrir þá sem
hefur dreymt um að fá sér
hreinræktaðan Labrador að
heyra í þeim sem fyrst.
Einnar viku gamlir Labrador-hvolpar undan Þoku.
AÐSEND MYND
Langar að halda
tveimur hvolpum
ÉG OG GÆLUDÝRIÐ | siggag@nyprent.is
Veronika Lilja Þórðardóttir og hundurinn Þoka
Það ríkti verðskulduð
eftirvænting í loftinu þegar
Hofsósingar og nærsveit-
ungar brugðu sér í félags-
heimilið Höfðaborg á
Hofsósi á laugardaginn.
Óhætt er að segja að það hafi
verið fullt út úr dyrum.
Höfðu einhverjir á orði að
þetta væri bara eins og í
miðbæ Reykjavíkur. Aftur
var húsfyllir seinna um
kvöldið og ekki síður góðar
undirtektir þar. Enda
kominn tími til að sýna sig
og sjá aðra og hlæja svolítið
hressileg eina kvöldstund.
Það er ekki markmiðið hjá
þeim stöllum í menningar-
félaginu Frásögu að semja
tímamótaverk í bókmenntum.
Þær taka sjálfar sig ekki mjög
hátíðlega, en hafa í fyrirrúmi
heldur að reyna að skemmta
fólki með „bulli og bröndurum“.
Það tókst svo sannarlega í
Höfðaborg þetta laugardags-
kvöld.
Þetta er onnur sýningin
sem þær Jóhanna Sveinbjörg
Traustadóttir og Margrét Berg-
lind Einarsdóttir, „miðaldra
húsmæður á Hofsósi“ (eins og
þær kynna sig sjálfar) standa
fyrir í nafni félagsskaparins
Frásögu, sem þær stofnuðu
fyrir nokkrum árum. Byggjast
sýningarnar á þekktum slög-
urum úr heimi dægurtónlistar
og söguþræði sem spunninn er
kringum þær. Að þessu sinni er
þemað frumskógurinn. Tarzan
og Jane, ásamt öðrum íbúum
skógarins, undirbúa hátíð en
það gengur ekki sem skyldi.
Ekki bætir úr skák þegar einn
af bræðrum Tarzan tekur upp á
því að vingast við norn. En eins
og í öllum góðum sögum verða
öll dýrin í skóginum vinir áður
en yfir lýkur.
Það er vel af sér vikið hjá
tónlistarfólki, leikurum og
fólkinu á bak við tjöldin að
rigga upp sýningu á aðeins
tveimur vikum. Þarna stíga
fram reynsluboltar úr hinu
rómaða Leikfélagi Hofsóss og
valda engum vonbrigðum. Þau
kunna svo sannarlega að kitla
hláturtaugarnar og virðast ekki
síður skemmta sér sjálf við
flutninginn. Stundum hefur
maður hugsað með sér að það
þyrfti að klóna fólk eins og
Hlátrasköll í Höfðaborg
Þytur í laufi: Villimenn og villtar meyjar
KÍKT Í LEIKHÚS
Kristín Sigurrós Einarsdóttir
hana Veigu (Ingibjörgu Sól-
veigu Halldórsdóttur). Og svei
mér þá ef það hefur ekki tekist,
án þess að hér verði meira gefið
upp um það. Á þessum stutta
tíma hefur öllum leikurunum
tekist að skapa líflegar og
skemmtilegar persónur, undir
dyggri stjórn höfunda sem
leikstýrðu verkinu sjálfar.
Sama má segja um frammi-
stöðu fólksins á bak við tjöldin.
Förðun, búningar og leikmynd
skapa skemmtilega umgjörð og
draga áhorfandann langt inn í
frumskóginn. Þarna er hæfi-
leikafólk á ferðinni, Ása Páls-
dóttir sem sér um förðun,
mæðgurnar Ástríður Einars-
dóttir og Hrafnhildur Saga
Guðmundsdóttur sem saum-
uðu búninga og Þuríður Helga
Jónsdóttir sem gerði sviðs-
mynd. Þá vakti sérstaka athygli
mína skemmtilegt myndband í
upphafi sýningar sem hinn
ungi og efnilegi Gísli Þór
Magnússon hristi fram úr
erminni.
Í bakgrunni er svo heil
hljómsveit sem fór afar vel með
fjölmarga íslenska og erlenda
slagara. Flest eru lögin þess
eðlis að a.m.k. við, sem komin
erum á miðjan aldur, förum
ósjálfrátt að dilla okkur. Aðal-
söngvarar sýningarinnar,
Sigurlaug Vordís Eysteinsdóttir
og Ívar Helgason, eru afar
fjölhæf og fóru vel með þessi
þekktu lög. Bæði hafa þau
líflega sviðsframkomu og virki-
lega gaman að horfa og hlusta á
þau. Sömuleiðis voru þarna á
ferð flottir hljóðfæraleikarar.
Gjarnan vildi ég sjá og heyra
meira frá öllu þessu fólki. Það
er raunar alveg magnað hvað
við eigum mikið af hæfileika-
fólki hér í Firðinum. Síðast en
ekki síst verð ég að nefna
frábæra frammistöðu hinnar
ungu og efnilegu Ingunnar
Marínar Ingvarsdóttur sem
hefur skemmtilega rödd sem á
vonandi eftir að hljóma sem
oftast í framtíðinni.
Það er dýrmætt að ein-
staklingsframtak í menningar-
lífinu skuli skila okkur skemmt-
un af þessu tagi. Þar er líka
mikilvægt að menningarsjóðir
skuli styðja við slíkt framtak.
Nú er að lifna yfir öllu menn-
ingarlífi eftir ládeyðu sem
faraldurinn alræmdi kallaði
yfir samfélagið. Það er eflaust
freistandi að halda áfram
tryggð við sófann og fjarstýr-
inguna, en ef við leyfum okkur
það er hæpið að halda menn-
ingarlífinu gangandi. Áhorf-
endur eru jú mikilvægur partur
af því.
Takk fyrir ykkar framlag,
Jóhanna, Berglind og allir hinir
sem komu að Villimönnum og
villtum meyjum.
Skrautlegt skógarlið á fjölum Höfðaborgar. MYNDIR AÐSENDAR
40/2022 9