Feykir - 05.12.2022, Qupperneq 8

Jólabækur – og miklu meira en það
Skagfirskar skemmtisögur 6
– Fjörið heldur áfram
Skagfirskar skemmtisögur 6 er
síðasta bókin í þessum vinsæla
bókaflokki sem Sauðkrækingurinn
Björn Jóhann Björnsson hleypti af
stokkunum á sínum tíma og heldur
enn utan um. Bókin hefst á sögum
af Bjarna Har kaupmanni, sem lést í
byrjun árs, og er viðeigandi að hann
gefi tóninn, enda var vandfundinn annar eins húmoristi.
Þá eru hér sögur af Hvata á Stöðinni, Ýtu-Kela, séra
Baldri í Vatnsfirði og mörgum öðrum snillingum, sem
og glettnar gamanvísur, meðal annars úr orlofsferðum
skagfirskra húsmæðra.
Líkið er fundið
– sagnasamtíningur af Jökuldal
Sigurður Aðalsteinsson frá Vað-
brekku sér „draug“. Kolbeinn Arason
flýgur með lík. Gunnar á Fossvöllum
fullyrðir að Akureyrardeildin í Helvíti
sé full. Þuríður Hallgrímsdóttir á Brú
fær bréf frá hatursmanni sínum. Jón
í Möðrudal auglýsir eftir ráðskonu.
Séra Sigurjón Jónsson býr til nýtt
Faðirvor. Reiðhestur úr Hrafnkelsdal stendur á haus
inni við Kárahnjúka. Baldur Pálsson frá Aðalbóli segir
frá eðlisfræðitilraunum og Haukur á Hauksstöðum fer
sér til hressingar á Heilsuhælið í Hveragerði en fær þá
óvænt skeyti frá Hákoni Aðalsteinssyni.
Hrafninn
– þjóðin, sagan, þjóðtrúin
Saga hrafnsins með íslensku þjóðinni
nær samkvæmt rituðum heimildum
allt aftur til 9. aldar, þegar hann
leiddi Flóka Vilgerðarson – Hrafna-
Flóka – upp að Íslandsströndum.
Krummi er sagður vita lengra nefi
sínu. Vísindin telja hann reyndar á
meðal gáfuðustu dýra sem þessa
reikistjörnu byggja. Hann er eftirherma mikil og
þjóðtrúin segir hann aukinheldur geta orðið 900 ára.
Það er ekki lítið. Í þessari bók er hrafninn skoðaður frá
mörgum hliðum og víða leitað fanga og niðurstaðan er
sú, að hann er engum líkur. Fjöldi glæstra mynda eru í
bókinni.

Ég verð að segja ykkur
– Ingvar Viktorsson lætur gamminn geisa
Hér lætur Ingvar Viktorsson,
fyrrum kennari, bæjarstjóri og
íþróttafrömuður, gamminn geisa
og sögurnar eru óteljandi. Guðjón
Ingi Eiríksson ritstýrði bókinni, en í
ritnefnd voru auk hans Guðmundur
Árni Stefánsson, Lúðvík Geirsson
og Orri Þórðarson. Og það má alveg
láta það fylgja með að ritstjórnin þurfti að beita Ingvar
hörðu til að fá hann til að fallast á að segja okkur frá
viðburðaríkri ævi sinni, en það tókst þó og ættu margir
að hafa fróðleik og skemmtun af frásögn hans.
Nýjasta útgáfa Bókaútgáfunnar Hóla
Stundum verða stökur til
– Hjálmar Jónsson rifjar upp vísur og sögur
Bragsnillingurinn Hjálmar Jónsson
fer hér á kostum í leiftrandi kveðskap
og frásögnum. Skemmtileg atvik
og viðburðir verða ljóslifandi og
samskipti við fólk í gleði og gáska
kitla hláturtaugarnar svo um
munar. Einnig er í bókinni dýpri
kveðskapur. Rauði þráðurinn er þó
alltaf hjartahlýjan og húmorinn.
Nokkrar sögur eru í bókinni af sr. Baldri Vilhelmssyni í
Vatnsfirði, en hann var borinn og barnfæddur Hofsósingur.
Að loknu stúdentsprófi í MA fór Baldur í guðfræði í Háskóla
Íslands og lauk þaðan cand. theol. prófi árið 1956. Á
háskólaárunum bjó hann á Nýja stúdentagarðinum. Þar var
aðeins einn sími til afnota fyrir stúdenta, og þótti ekki vinsælt
ef menn héldu honum mjög lengi, einkum á annatíma.
Eitt sinn hafði síminn verið upptekinn dágóða stund og
voru margir farnir að bíða og huga að því hver væri að tala.
Reyndist það vera Baldur, en hann bandaði mönnum frá sér
og kvaðst vera að tala í landsímann. Vissu menn þá, að hann
var að tala við föður sinn, Vilhelm símstöðvarstjóra. Þurfti
Baldur því ekki að hafa miklar áhyggjur af kostnaði við lengd
símtalsins.
Öðru hverju opnuðu samnemendur Baldurs dyrnar á síma-
klefanum, en heyrðu aðeins mas um einskis verða hluti og
þar kom að einhver spurði Baldur hvort hann væri ekki að
verða búinn.
,,Jú,” svaraði Baldur, ,,ég er að koma mér að efninu.” Og í því að
dyrnar á klefanum lokuðust heyrðist Hofsósingurinn segja:
,,En án gamans, er amma dauð?”
Úr Skagfirskum skemmtisögum 6
Af séra Baldri
8 2022