Feykir - 05.12.2022, Síða 25

ömmu á Mel, næsta bæ við
Hvammsbrekku.
Aðstæður í Hvammsbrekku
voru frekar frumstæðar það var
til dæmis ekki klósett.
Ég var sjö eða átta ára þegar
við fluttum í Geitagerði og ég
man svo vel hvað það var allt
annað líf bæði var húsnæðið
stærra og betra og túnin stærri
og því hægt að hafa fleiri
skepnur. Ég á svo sterkar minn-
ingar af heyskap í Geitagerði
enda vorum við allt sumarið að
heyja. Það voru engar vélar
þannig að pabbi sló allt með
hestum. Heyinu var snúið með
hrífum og svo rakað saman með
hestarakstrarvél þegar það var
orðið þurrt.
Í minningunni finnst mér
alltaf hafa verið sól og blíða á
sumrin og við úti á túni að snúa
heyi daginn út og daginn inn.
Talaði móðir þín um veru sína í
Skagafirði? -Hún talaði stundum
um það en ég var bara barn og
hafði ekkert mikinn áhuga á því
þá. Hún var vinnukona á hinum
og þessum bæjum og vann
myrkranna á milli. Hún vitnaði oft
í myndarlegu húsmæðurnar í
Skagafirðinum. Hana hefur
örugglega langað að fara í
húsmæðraskóla þegar hún var
ung en það var aldrei í boði fyrir
hana af því að hún hafði ekki efni
á því.
Eiginlega frá því að ég man
eftir mér þá var hún að tala um
hvað það væri gott fyrir ungar
konur að fara í húsmæðraskóla
og hvetja mig til að fara og
auðvitað hafði það sín áhrif svo
að ég skellti mér með vinkonum
mínum þegar ég hafði aldur til.
Þið flytjið á Skagaströnd,
hvernig var að alast þar upp?
-Þegar ég er 12 ára veikist pabbi
og þau þurfa að hætta búskap.
Það verður úr að við flytjum á
Skagaströnd, aðallega af því að
fóstursystir og frænka mömmu
bjó þar. Ég byrja í unglingaskóla
á Skagaströnd og það var nú
eitthvað annað en í skólanum í
Melsgili þar sem ég var áður. Í
Melsgili vorum við bara nokkrir
krakkar sem skiptumst í yngri og
eldri deild og vorum annan
hvern dag í skólanum. Við
þekktust vel og kennarinn hélt
okkur algjörlega við efnið. Í
frímínútum fór kennarinn með
okkur út í leiki þannig að þar var
aldrei verið að stríða eða skilja
útundan. Það voru því mikil
viðbrigði að koma í skóla á
Skagaströnd á unglingastig
verandi svona mikil sveita-
stelpa. Þar var eiginlega flottast
að vera með sem mestu lætin og
læra sem minnst. Fyrst var mér
strítt og það tók mig tíma að
aðlagast og kynnast og þá voru
þetta allt fínustu krakkar. Og á
Skagaströnd eignaðist ég yndis-
legar vinkonur.
Eru einhverjar skemmtilegar
minningar frá jólum sem þú vilt
deila með lesendum? -Það voru
nokkrar jólahefðir hjá okkur litlu
fjölskyldunni, t.d. fórum við allt-
af í kaupstaðinn (Sauðárkrók)
fyrir jólin, sem mér fannst mjög
skemmtilegt af því að þá var
keypt eitthvað meira en venju-
lega. Sérstaklega var skemmti-
legt að fara með pabba þar sem
hann lét allt eftir mér. Til dæmis
fór ég einu sinni með honum í
vefnaðarvöruverslunina í kaup-
félaginu og sá svo fallega rauða
fingravettlinga. Ég spurði pabba
hvort ég mætti máta vettlingana
og fékk það. Þeir pössuðu svona
líka vel og þegar afgreiðslukonan
ætlaði að ganga frá þeim aftur
sagði ég í hálfum hljóðum: „Ég
ætla að fá þá“. Pabbi ætlaði nú
ekki að láta þetta eftir mér en lét
svo undan og keypti þá.
Ég var óttalega feimin og ekki
vön að vera framhleypin enda
man ég svo vel eftir svipnum á
afgreiðslukonunni sem hefur
örugglega fundist ég vera algjör
frekjudós.
Það voru alltaf keyptir nokkrir
hlutir fyrir jólin sem ekki voru oft
til annars. Mamma keypti alltaf
pakka af Síríussuðusúkkulaði og
pakka af gráfíkjum sem hún
geymdi í efstu hillunni inni í
geymslu. Ég komst fljótlega að
þessum felustað og oftar en ekki
var súkkulaðipakkinn hálfnaður
þegar mamma ætlaði að nota
hann.
Aðal lúxusinn voru þó rauðu
jólaeplin sem voru bara til fyrir
jólin. Pabbi keypti alltaf hálfan
kassa og ég man að ein jólin át
ég svo svakalega yfir mig af
eplum að ég ældi og gat ekki
hugsað mér að borða þau í lengri
tíma á eftir.
Mamma hafði ekki mikinn
tíma til að baka fyrir jólin en þó
voru alltaf bakaðar gyðinga-
kökur, hrærðar kökur og randa-
lína.
Á aðfangadagskvöld byrjaði
hátíðin klukkan sex þegar kirkju-
klukkurnar í útvarpinu hringdu
inn jólin. Þá sátum við saman og
hlustuðum á jólamessuna og var
þetta alveg heilög stund. Síðan
fóru mamma og pabbi í fjósið að
mjólka og þegar þau komu inn
þá fórum við í betri fötin og
mamma hitaði súkkulaði sem við
gæddum okkur á með smá-
kökum og vínartertu. Við áttum
pínulítið jólatré til að hafa á borði
og á það voru fest lítil kerti sem
við kveiktum á eftir að súkkulaðið
var drukkið. Það mátti alls ekki
hafa lengi kveikt á því þar sem
mamma var svo eldhrædd.
Á jóladag var hangikjöt með
uppstúf og steiktum hveitikökum
og ávaxtagrautur á eftir. Þegar
ég var barn þá man ég bara eftir
hangikjöti, sviðum og kubbasteik
sem sparimat. Þótt jólahaldið hjá
okkur hafi kannski verið fábreytt
var það mjög hátíðlegt í
minningunni.
Ég man lítið eftir jólagjöfum
fyrr en ég varð sirka 8-9 ára og
fór sjálf að hafa einhver áhrif.
Einhver fyrsta gjöfin sem ég man
almennilega eftir fékk ég frá
nágranna okkar, Jóni á Mel. Hann
kom á aðfangadag með litla
dúkku fyrir mig og ég man hvað
mér fannst það frábært. Þegar ég
var orðin eldri og læs fannst mér
síðan best að fá bækur í jólagjöf
og fá að lesa inn í jólanóttina.
Bakar þú fyrir jólin og hver er
uppáhalds jólasmákökuupp-
skriftin? -Ég bakaði nú meira
þegar börnin voru yngri og þá
voru til dunkar af jólakökum í
desember. Núna læt ég bara
Bónus um að baka en það er
algjört skilyrði að baka mynda-
piparkökur með barnabörnunum
og piparjúnkur fyrir börnin mín.
Nú er öldin önnur og stór
hluti fjölskyldunnar orðinn veg-
an og því er jólahaldið orðið ansi
frábrugðið því sem það var í
sveitinni.
Feykir þakkar Guðrúnu fyrir
spjallið og óskar gleðilegra jóla.
Fjölskyldan á góðri stundu. Gunna, Jónsi og Rósa. Myndirnar hér neðst á síðunni
á móti eru úr myndaalbúmi fjölskyldunnar.
Bestu óskir um

og farsæld á nýju ári.
Þökkum viðskiptin á árinu.
Hjá okkur er fullt hús af gjöfum
453-5363 / 834-6353
HÓLAVEGUR 16, SAUÐÁRKRÓKUR
FACEBOOK.COM/KLIPPISKURINN550
NOONA.IS/VILLAN
KLIPPISKURINN@GMAIL.COM
KLIPPISKURINN.VILLANSPA
KLIPPISKURINN.VILLANSPA
252022