Þjóðólfur - 01.03.1939, Blaðsíða 4

- 4 -
söngva, hljómlist og margt fleira0 Svona
kaffikvöld. er ósköp vel hægt að halda hór
£ skólanum. Þetta gæti bæði verið fróðlegt
og skemmtilegt. Við gætum líka fengið
ræðumenn úr öðrum skólum, og aukið þannig
kynningu milli skólanna.
Vil ég að endingu biðja stjorn mál-
fundefé'lagsinB "Þjóðólfs" að athuga mögu-
leika til þess að svona kaffikvöld geti
byrjað innan skamms.
"Adamson".
Slóðaskapur.
"Þjóðólfur", blaðið, sem hór kemur út
1 fyrsta sinn, er gefið út af nokkrum 1.
bekkingum Gagnfræðaskóla Eeykvíkinga«, Til-
gangur útgáfunnar er, eins og segir í
avarpi ritnefndar til lesenda, að efla rit-
færni nemenda skólans.
Orsök útgafunnar mun vera mörgum kunn.
Orsökin er hinn oskaplegi sloðaskapur og
daðleysi, sem ritnefnd málfundafólagsins
"Þjoðólfs" hefir sýnt í blaðamáli því, sem
nemendum er vel kunnugt.
Ritnefnd fólagsins var falið að gefa
ut eða athuga útgáfumöguleika fyrir fjöl-
rituðu skolablaði. - En ritnefndin mun ekki
hafa hreyft legg ne lið til þess að koma
blaðinu ut„ SÓst það bezt á þeim svörum
Ólafa^ Erlendssonar, ritnefndarmanns við
fyrirspurnum viðvxkjandi blaðinu, að rit-
nefndinni hefði aðeins borizt ein grein,
en höfundur hennar hefði tekið hana aftur,
Þessi frámunalegi sloðaskapur, dáð-
leysi, og blátt áfram leti, ritnefmdar
fólagsins, sveið 1. bekkingum svo í augum
að þeir gáfu blað það út, sem hór liggur
fyrir.
Er það von ritnefndar blaðsins, að
blaðið megi mælast vel fyrir, og að nem-
endur stuðli að vexti og viðgangi blaðsins
með því að skrifa £ það,
Ritnefndin.
Skíðaíþróttin,
Það er flestum mönnum kunnugt, að
skiði hafa verið lengi notuð hór þó einna
mest í þeim sveitum, þar sem snjóþyngsli eru
mest t„d,> 1 Þingeyjarsýslunum0
Það er skoðun margra eldri manna hór
í Reykjavík og að vísu nokurra annarra
manna ut um land, að skíðaxþróttin só aðeins
tízka og muni hverfa aftur af sjálfri sór
eftir nokkur ár. En þetta er ekki rótt
þegar þetta cr athugað nokkru nánar. sá
maður, sem einxi sinni hefir eignazt eða
farið á skíðum, mun ekki leggja það niður
aftur svo framanlega sem heilsa og geta
skjóta ekki loku fyrir það. NÚ myndu
margir segja, að þetta sem ég hefi sagt,
falli um sig sjálft. En hvernig er það ekki
þar sem skxðaíþróttin hefir. verið tekin
upp, hefir hún elcki fest rætur sínar þar?
Ju, eflaust. T.d. hja frændþjóðum vorum
Svíum, Finnum og Dönum og síðast en ekki .
sxzb í Noregi, þar sem skíðaíþróttin hefir
verið frá ómuna tíð, Er hún kannske tízka
þar? Nei, aldeilis ékkio Þar er hún ennþa
1 uppgangi, sá sem á heima £ borg eða bæ
þar sem mikið er um kolareyk og önnur skað-
leg efni eru í andrúmsloftinu, þarf beinlíni
að letta ser upp og fara út úr bænum við
og við, á að nota skíði, því þá slær hann
tvær flugur í einu höggi. Með því fær hann
bæði leikfimi og hið hreina íslenzka fjalla-
loft, Það er aðallega eitt her á landi,
sem stendur skíðaíþróttinni fyrir þrifum
og það er, hve útbúnaðurinn er dýr hór og
einnig af því að þurfa endilega að fara
eftir tízkunni. Það, sem sýnir, hve skíða-
íþróttin er í miklum uppgangi her er, hve
margir skíðaskalar rísa upp hver eftir
annan, NÚ vil óg víkja nokkrum orðum að
útbúnaðinum, hvernig hann ætti að vera og
hvernig hann á að vera. Fyrst og fremst
þurfa menn að búa sig vel og hentuglega.
Menn eiga að vera að öllu leyti í xslenzkum
fötum? f prjónuðum nærbuxum, utanyfir-
buxum ur íslenzku vaðmáli, prjónuðum
peysum , með trefil, vettlinga hlýja og
goða. í tog- eða geitarhársleistum , með
loðhufu, vatnsleðursskó með skíðahælum og
gott er líka að vera £ hl£fðarfötum úr
þunnu vind- og vatnsþóttu efni (buxur, úlpu
og hettu). Nauðsynlegt er að hafa með sór
aburð fyrir allan snjó (þurran, blautan