Þjóðólfur - 01.04.1954, Blaðsíða 25

- 25 -
Kveðju kæra flytur
og kveður Ijóðin fögur,
fugl á kvisti situr„
Syngur sætt og milt,
syngur hvert eitt kvöld,
sólin kveður stillt.
Nott er björg og blxð,
bárur hníga rótt,
hríslur vagga í hlíð.
Drýpur dögg af grein,
dagur horfinn er.
Döggin vætir stein.
RÓsin rjóð og föl
rífur þyrnir hönd.
Ástinni fylgir kvöl.
Faðmur hunsins hlýr
í hjartanu vekur þrá,
lífið áfram knýr.
Moldin mjuk og hlý,
mild sem móður hönd,
djupt í faðm þinn flý.
Með vorinu vaknar þrá,
vonum örlög mild
lifnar xim lönd og sjá.
Hugann hrífur hönd,
hönd er vonir ber,
burt að bjartri strönd.
Svefninn syngur óð
sumarið kemur brátt.
Þrösturinn kveður ljóð.
Guðbjörg Kolka,