Heimdallur - 30.12.1949, Qupperneq 6

22
alþýðunnar; samsæri gegn lýðveld-
inu, njósnir og misnotkun á erlend-
um gjaldeyri. Glæpafjelagar hans,
sem einnig hafa verið handtekntr,
hafa játað, að ákærurnar gegn honum
hafi við rök að styðjást.“
Um kl. 4 á miðvikudagsmoi’gun var
Mindszenty. vakinn og hann færður
inn í mjög stórt „yfirheyrsluher-
bergi“. Nú hófst eldraunin.
Eldrauhin liefst.
Mindszenty var látinn standa. og
horfa á mjallhvítan vegg, sem lýstur
var með mjög sterkum ljósum, en
þrfr lögreglumenn tóku nú að yfir-
heyra hann undir stjórn háttsetts
foringja úr leynilögreglunni. Þeir
spurðu hann íil skiptis og lásu upp
fyrir honum ýmis atriði úr skýrslu
hans, sem þeir sögðu, að væru lygar.
Hvað eftir annað varð Mindszenty
að hlusta á lögreglumennina hrópa:
„Lygar, lygar. Skilurðu það Minds-
zenty. Þetta eru lygar allt saman.“
Stundum settu þeir ofan í við hann
og sögðu: „Prestar ljúga ekki, prestar
segja sannleikann; prestar játa.“ —
Þeir kröfðust þess, að hann lýsti því
yfir, að allá’r fyrri yfirlýsingar hans,
opinberar og aðrar, væru falskar. —
Þeir endurtóku sömu ákærurnar og
kröfurnar tímunum saman.
Nú tóku hýir spyrjendur við. og
breyttu þeir mjög um tón: „Hvað
ræddir þú við Pius páfa XII.? Hversu
lengi ræddir þú við Otto af Habs-
burg? Hversu oft neyttir þú matar
með Spellman kardinála? Hver var
lciðSÖgumaður þinn í Ottawa? Hvað
haíðist þú að í Róm? Hvað sagðir þú
við van Röey kardinála? Hvað rædd-
ir þú við páfann? Hvað — hvað —
livað beifgmáíaði stöðugt frá veggn-
um, eu kardinálinn svaraði öllum
spurningunum skýrt og ákveðið.
Spurnihgarnar voru nú endurtekn-
ar margóft, og alltaf svaraði kardin-
álinn, en sþýrjendurnir gáfust venju-
legá upp eftir hálfa klukkustund og
nýir tóku víð.;
HEIMDALLUK
Eftir 35 klst. yfirheyrslu.
„Kaffi“ til hressingar.
Síðari hluta fimmtudags fram-
kvæmdi læknir skyndirannsókn á
honum, en þá hafði yfirheyrslan stað
ið í 35 klst. samfleytt. Að rannsókn-
inni lokinni ráðfærði læknirinn sig
við prófessor Gerson og Kotlev, en
síðan tók spurningunum að rigna yfir
kardinálann á ný. Um kl. 8 á fimmtu-
dagskvöld virtist eins og kardinálinn
riðaði lítilsháttar. Augu hans voru
lokuð, og hann hreyfði sig ekki, er
honum var skipað að snúa sjer við.
Nú varð hlje á yfirheyrslunni meðan
ráðgast var um, hvað gera skyldi.
Brátt kom læknirinn, og hafði hann
meðferðis tvö stór glös af ,,kaffi“,
Komið var með stól og kardinálinn
látinn setjast á hann. Læknirinn
hjelt um höfuð honum og bar gla&ið
að vörurn hans, en hann svolgraði úr
því og opnaði augun. Skömmu síðar
bauð læknirinn Mindszenty annað
glas, sem hann einnig drakk úr, en
í þetta skipti þakkaði hann fyrir sig.
Einn lögreglumaðurinn spurði nú
kardinálann, hvort hann hefði lyst á
mat, og játti hann því. Honum var
nú sagt, að hann gæti fengið allan
þann mat, er hann girntist, þegar
hann hefði gefið viðunandi svör við
öllum spurningunum. Ekki hreif þetta
því að kardinálinn hrópaði nú með
þrumuraust: „nei“!
Yfirheyrslurnar hjcldu nú áfram
það sem eftir var nætur, og í hvert
skipti sem kardinálinn lokaði augun-
um, var honum gcfið meira „kaffi",
en síðan haldið áfram.
„Jeg er reiðubúinn að deyja“
Um kl. 10 á föstudagskvöld, þegar
Mindszenty hafði staðið upprjettur í
06 klst. samfleytt, lokaði hann aug-
unum og var hljóður. Hann hirti ekki
einu sinni um að kveða nei við spurn-
ingunum. Liðsforingi sá, sem stjórn-
aði yfirheyrslunum, klappaði nú á
öxl Mindszenty og spurði, hví hann
ekki svaraði. Þá svaraði hann og
sagði: „Bindið endi á þetta! Drepið
mig! Jeg er reiðubúinn áð deyja!“
Mindszenty var nú sagt, að honum
myndi ekkert mein verða gert og
hann gæti sjálfur bundíð endi á yfir-
heyrslurnar á þann einfalda hátt að
svara tilteknum spurningum.
Játningin fölsuð.
Mindszenty varð nú stöðugt þreytt-
ari og þreyttari, og á föstudagsnótt
drakk hann alls 27 glös af „kaffi“.
A laugardagsmoi’gun var hann vart
þekkjanlegui’. Fætur hans voru orðn-
ir mjög bólgnir, og olli það honum
miklum sársauka. Skór hans voru
teknir af honum og honum var skin-
að að standa beinum. í fyrsta skipti
spurði nú kardinálinn: „Hvað viljið
þið, að jeg geri?“ Kotlev ofursti varð
fyrir svörum og sagði, að haixn ætti
að undirskidfa játningu, sem búin
hefði verið til. Játning þessi væri
hjer um bil samhljóða skýrslu kard-
inálans, en smávægilegar bi’eytingar
hefðu vei’ið gerðar til þcss að breiða
yfir „samsæri kardinálans11 gegn
stjórn landsins. Mindszeixty svaraði
engu.
Nú var tekið til að lesa upp ýmsar
greinar liinnar fölsuðu játningar og
eftir hvex’ja grein var þess krafist,
að Mindszenty staðfesti hana. Hantr
átti nú orðið rnjög erfitt með að
halda jafnvæginu, og rödd hans var
mjög lág, en sarnt svaraði hann sjer-
hverri spurningu ákveðið neitandi.
Nú spurði Kotlev, hvort kavdinál-
ann langaði til að sjá, hvernig færi
fyrir því kirkjunnar fólki, sem gerði
samsæri gegn „alþýðulýðræðinu“?
Mindszenty starði út í loftið og svar-
aði engu.
Samkvæmt skjpuii Kotlevs voru
dyrnar nú opnaðar og verðirnir koinu
með tvær nunnur, sem voru hræði-
lcga útleiknar eftir píningar. Kard-
inálinn reyndi að spenna greipar til
að biðjast fyrir, en tókst ekki. Augu
hans voru tárvot, þegar fai’ið var
með nunnurnar, en í staðinn komu