Bænavikan - 07.12.1935, Qupperneq 9

- 7 -
Gjöf Guðs var ónetanleg. Gjöf ekkjunnar var tveir snápen-
ingar. En ástteer sonur Guðs, sen er gefinn öllun, sá hana
leggja ýessa tvo snápeninga í fjárhirsluna, og hann sá hinn-
eska kssrleikann, sen bjó í hjarta hennar, og hann sagði:
"l'essi fátceka ekkja gaf meira en allir hinir." Og hin ninnst
a k&jrleiksgjöf er margfait neira virði en alls nagtirnar,
sen góðgerðasenin lcotur af hendi, fví að góðgerðasenin gefur
af góðvild og oftast án-f'ess að hugsa un að fórna, en kcar-
leikurinn fðrnar öllu. Khrleikurinn gefur vegna hess að
hann hráir að gefa. Og hessi -lö’ngun hans til að láta af
hendi og fórna er sönnun l'ess, að harxn er raunverulegur.
Guð hráði af hjarta að gefa okkur hað besta, sen hann átti
ti.l, Guð gaf af fðriífúsu'hjarta. Eann fórnaði öllu. 'öetta
sannar kcarleika'hans..- Haim gaf ekki neð eftirtölun. Hann
gaf ríkulega. Hanh' gaf’allt.
Ksarleikurinn trúir og hlýðir. "hér elsicaðir, fyrst Guð hef-
ur svo elskað oss, ká her einn
ig oss að elska hver annan," "^ví að eins og hann er, svo er-
un vér einnig 1 heini•kessun." 1.Jóh.4,11.17. En hvernig
geturi við elskað hróður okkar ef kcrleikur Guðs er ekki í
okkur? Við cigun að endurgjalda torleika hans neð trú. Trú
á hvern? á hans eingetinn son. Og hvað-fýðir ýað að trúa
á hann? Við’getum aðeins sýnt trú okkar á hann með frirí að
elska hann og hlýða honun. Khxrleikurinn sýnir ekki hein,
sen hann elskar, vanvirðu. Sannur tocrleikur ýráir að l'jóna,
hann f'ráir að l'jóna í hlýðni. Sérhver synd er afneitxm á
Guðs kcarleika. Og sérhvert verk frankvcaot í hlýðni er sönn-
un less að naðurinn elskar, tnri að kccrleikurinn er fylling
lögnálsins. "Sá sen hsfur :nín hoðorð og heldur lau, hann er
sá sen elskar mig." "Hver sen elskar raig, nun varðveita mitt
orð___Sá sen ekki elskar nig, hann varðveitir ekki nín orð".
Kcðrleikurinn treystir. Sannur kcsrleikur treistir |ein, sen
hann elskar. Svo elskaði Guð okkur,
að hann gaf allt, sem hann átti, og |ess vegna krefst hann
less, að við trúun á Hann, sen gaf. Óg við getun ekki trúað
á hann og vantreyst honun í senn. legar við elskum hann,
treystum við honun. legar við treystun honun, 1á fylgjun
við honun. |egar við fylgjum honun, erun við álitin verðug
að kallast hans börn, og að fylgja honun lýðir að treysta