Bænavikan - 07.12.1935, Qupperneq 61

- 59 -
lengi hafa verið aðskildir, nuxiu þá ræetast aftur. Adan og
Eva nunu ká eignast ódauðleika, Jakob og Rakel, - ó, tað
verður óteljandi skari, sen rœtist í |?essu hvíta skýi til
fress að syngja lof háns, sen endurleysti "þá. Mæður nunu
faðna sárþráðu börnin sín, og syngja honun lof, sen gaf líf
og ódauðleika kein ást-vinun þeirra, sen dauðinn neð kaldri
hendi hrifsaði frá beind
Kona Krists er'nálæ;. "Er kona Hrists fyrir dyrun?" spyrja
nargir á hessun erfiðu tínun. í!Hve
nser kenur haim?-ir . ,!!Eve langt er "þangað til dýrðarnorguninn
rennur upp?rt 'Við vit'un hvorki daginn nó stundina, en við
viturí, að kona hans er .nálæg. Líórg tákn, sem-áttu að kona
fran á jorðunni, tii bess að boða konu hins aýrðlega dags,
hafa nú Ipegar birst. I .24.".-kapítula.Matteusarguðspjalls og
21. kapítula Lúkasargúospjalls lesún við un Tressi tákn, eins
og Kristur1 s jálfur ' sagði' frá J;ein.. Ifestun öll'tákn, sen
éttu áð boða endúrkomu hans, Mfá nú konið fran. Sólin og
tunglið hafa' nyrkvast, stjörnurnar. hafá fallið á undursanleg-
an hátt. Sú staðhæfing, 'að nargir nuni ;!hlaupa fran og aft-
ur, og úekkingin nun vaxa", hefúr ræst undursanlega á tess-
un yfirstand'ándi tínun. . Táknin-.ufiilhernað og hernaðartíðindi
hafa nú konið fran un heilan nannsaldur. 1 heininun er nú
vissulega angist rieðal Ljóðannal í ráðaleysi, ðgurlegri en
nokkru sinni- áður. Auðæfi éirts-takrá- nanna hafa aukist hröð-
un skrefun, og síðastliðna hálfa öM hafa auðæfi heinsins
margfaldast. Menn gefa upp ohúina af ót.ta, -tegar heir líta •
fran til heirra viðburða," .seri eru franundan.
"Gætið að fíkjutrénu óg öllun tr-jám, ” sagði Jesús; "T'egar
baú fara að skjóta fr jóöngun, £á sjáið kór ;og. vitið af sjálf-
un yður, að sunarið er í nánd. hannig skuluð Lér og vita,
að tegar "þé-r sjáið "þetta fran kona, or -Guðs ríki í nánd.
Sannlega segi eg yðúr: "þessi kynslóð nun ekki undir lok líða,
uns "þetta allt er 'fran koníð. Hiriinn.tíg jörð nunu líða undir
lok, en nín orð nunu alls ekki undir lok líða." Matt.24,J2-35«
Vakið og verið reiðubúnir.' 1 ræðu sinni til lærisveinanna,
un endurkomu sína, virðist Jesús
leggja njög nikla áherslu á að dagurinn koni ekki þein að
óvörun. Hvað eftir annað hfetur hann þá til að vera reiðu-
búna. áður en hann -segir orðin "vakið því" og "fyrir því