Ferðir - 01.04.1953, Blaðsíða 12

8. blaðsíða
[Ferðir
að frjósa. Mátti því ætla, að skipt væri um veður, en kuld-
inn magnaðist.
Skalf nú pilturinn ákaflega, svo að líktist krampaflogum.
Beindist athygli okkar öll að honum. Tókum við mjög að
óttast um, að dagar hans yrðu taldir á þessari nóttu. Hefði
svo farið, hefði sorglega tekizt til. En þessi unglingspiltur
átti samt eftir að ná miklum andlegum og líkamlegum
þroska og verða einn af þekktustu mönnum þjóðarinnar.
Fórum við nú til skiptis að velta honum og hrista til, nudda
hann allharkalega og jafnvel berja. Virtist þetta nokkur á-
hrif hafa, því að skjálftinn fór að minnka. Fór þessu fram
langa stund.
Tók nú að líða að dögun. Var þess þá freistað að rífa sig
undan tjaldinu og gá til veðurs. Gaf þá að líta skafheiðan
himin, stjörnudýrð og bjarma upp af degi. En meira en
ökkladjúpan snjó hafði sett niður, og var hann farinn að
frjósa. Sunnangola var og frost mikið. Fórum við að berja
okkur, hlaupa, stökkva og fljúgast á og fengum í okkur
nokkurn yl, en yztu föt okkar tóku að frjósa. Kom nú ungi
maðurinn út, þó að honum væri sagt að bíða lengur inni.
Varð hann hressari, þegar út kom. Var þá flogizt á við hann
góða stund, og hresstist hann við það.
Birti nú af degi, svo að farið var að svipast um eftir hest-
unum, en enginn þeirra sást, hvert sem litið var. Trúlegast
þótti, að þeir liefðu leitað norður dalinn, þegar hríðinni
tók að létta. Tveir röskir menn fóru að leita þeirra. Löng
þótti biðin eftir mönnum og hestum. Gengum við um gólf
og börðum okkur þess á milli.
Loks kom blessuð sólin upp og tók að verma okkur. Fg
minnist ekki að hafa orðið sólaruppkomu fegnari en þá.
Um síðir komu leitarmennirnir með hestana. Fundust þeir
norður á Selmýrum, langt norður á Mjóadal. Gæruskinn-
unum höfðu þeir týnt. Fundust sum þeirra löngu síðar, en
sum aldrei. Voru nú hröð handtökin að leggja á hestana.
Gangnaforinginn skipti liði, og allir hlýddu eins og skyldan
bauð, og norður í Mýri komum við seint að kvöldi með all-
stóran kindahóp.