Fréttir - Eyjafréttir - 05.04.2023, Qupperneq 4

4 | | 5. apríl 2023
Hlustaði eiginlega bara á sjálfan mig
E Y J A M A Ð U R I N N S É R A G U Ð M U N D U R Ö R N J Ó N S S O N
Séra Guðmundur Örn Jónsson
hefur starfað sem prestur
hér í Vestmannaeyjum síðan
2006 og hefur því fermt ansi
mörg börn hér í Eyjum. Fyrstu
fermingar þessa árs fara
fram 15. apríl næstkomandi.
Fermingin er stór viðburður í
lífi hvers barns og fjölskyldu
og þar skipar presturinn stórt
hlutverk, bæði í fræðslu og
fermingunni sjálfri. Guð-
mundur Örn er því Eyjamaður
vikunnar.
Fullt nafn: Guðmundur Örn
Jónsson.
Fjölskylda: Kvæntur Gíslínu
Dögg Bjarkadóttur listakonu, og
börnin eru Mía Rán, Íva Brá og
Kormákur Nóel, og tengdasynirnir
eru tveir Guðni Geir Agnarsson
og Dagur Einarsson. Svo er
auðvitað fjölgunar von hjá Míu og
Guðna í sumar.
Hefur þú búið annars staðar en
í Eyjum: Já, ég er alinn upp í
Fnjóskadal og Öxnadal fyrir
norðan, flutti svo til Akureyrar
þegar ég byrjaði í framhaldsskóla
og bjó þar í 8 ár, en þá fluttum við
Gíslína til Reykjavíkur, þar sem
við bjuggum í 9 ár.
Mottó: Það er ekki málið hvað
maður getur, heldur hvað maður
gerir.
Síðasta hámhorfið: Við Gíslína
stútuðum Game of thrones um
daginn.
Uppáhalds hlaðvarp? Alltaf
gaman af einhverri sagnfræði eins
og Söguskoðun, Í ljósi sögunnar,
Dictators, Heimskviður og margt
frá BBC og svo auðvitað léttmeti
eins og Steve Dagskrá og Hættu
nú alveg.
Aðaláhugamál: Sagnfræði, tónlist,
fótbolti, handbolti, myndlist og
eiginlega allt sem börnin eru að
bardúsa hverju sinni.
Eitthvað sem þú gerir á hverjum
degi sem þú gætir ekki verið
án: Ég ætti líklega erfitt með að
sleppa góðu nýmöluðu kaffi.
Hvað óttast þú mest: Líklega það
sem allt fjölskyldufólk óttast: að
eitthvað komi fyrir fjölskylduna.

Hvaða tónlist kemur þér í gott
skap: Það er nú svo ótal margt, en
gamalt pönk kemur mér eiginlega
alltaf í gott skap, fæ svona “good
feeling” þegar ég hækka vel í
græjunum og Do they owe us a
living með Crass hljómar um allar
gáttir (það gerist reyndar sorglega
sjaldan, kannski helst ef ég er einn
á skrifstofunni á kvöldin). En svo
finnst mér líka alltaf gaman að
þefa uppi eitthvað nýtt stöff.
Hvaða ráð myndir þú gefa 18 ára
þér sem veganesti inn í lífið: Það
er ekki víst að “18 ára ég” myndi
hlusta á nærri 50 ára mig, ég
hlustaði eiginlega bara á sjálfan
mig þá. En ætli ég myndi ekki
reyna troða því inní hausinn á
18 mér að hlusta á fólk sem veit
hvað það er að tala um og býr
yfir lífsvisku þess sem lifað hefur
tímana tvenna.
Hvað er velgengni fyrir þér: Ég
held að velgengni tengist sátt
við sjálfan sig og lífið. Eiginlega
höfum við ekki upplifað vel-
gengni fyrr en við erum orðin vel
fullorðin og erum þá loksins orðin
að þeim einstaklingum sem við
vildum líklega alltaf hafa verið.
Hvað hefur þú starfað lengi sem
prestur? Ég var vígður 1.október
2006 og hef verið prestur hér í
Eyjum síðan þá.
Getur þú rifjað upp fyrir lesend-
um þinn fermingardag? Ferm-
ingardagurinn minn var 14. júní
1987, það þótti heppilegur tími til
ferminga í sveitinni, sauðburður
búinn og heyskapur ekki byrj-
aður. Dagurinn byrjaði á því að
ég og amma máluðum girðingu
í kringum leiði í kirkjugarðinum
sem Illugastaðakirkja stendur í.
Ég man að í fermingunni var ég
með hvíta málningu á höndunum.
Annað stendur líka uppúr, en það
var prédikun séra Bolla í Laufási,
ekki innihaldið, heldur að hann
gleymdi prédikuninni heima og
eftir að hafa flett í handbókinni og
þeim blöðum sem hann var með,
þá lét hann duga að segja örfá
orð áður en athöfnin hélt áfram.
Veislan var heima og það komu
eiginlega allir úr sveitinni, enda
var það venjan að fólk mætti heim
til fermingarbarna, hvort sem
þeim var boðið eða ekki. Veðrið
var algjörlega stórkostlegt og
fermingarfötin voru kjólföt sem
bróðir mömmu átti. Annars bara
góður dagur með fólkinu mínu.
Áttu einhverja skemmtilega sögu
tengda fermingum/fræðsluni?
Ég man eftir því í einni af fyrstu
fermingum mínum hér í Eyjum,
þá biðu krakkarnir í röð í forkirkj-
unni og voru að gera sig klár að
ganga inn kirkjugólfið, þegar
eldri kona, sem var eitthvað sein
fyrir, gerði miklar athugasemdir
við skótauið hjá einum peyjan-
um. Skórnir voru víst ekki alveg
glænýir og burstaðir. Og peyinn
fékk heldur betur yfirhalninguna
hjá frúnni og hún lét fylgja með
að hann ætti að skammast sín fyrir
að mæta í svona druslum í ferm-
inguna. Ég náði loks að stoppa
þessar svívirðingar hjá frúnni og
rak hana svo inn í kirkju.
Peyinn leit á skóna, klæddi sig
úr þeim og henti þeim í ruslið
og gekk inn á sokkaleistunum,
sem skartaði þessu fína gati svo
stóratáin var nánast öll til sýnis.
Þegar við gengum inn í kirkjuna
þá bentum við báðir þessari ágætu
frú á skótauið, sem ekkert var, og
hann náði að spyrja hana að því
hvort þetta væri réttara skótau í
kirkju. Ætli megi ekki segja að
peyinn hafi „sokkað“ þessa ágætu
konu.
Hver er mikilvægi fermingar og
fermingarfræðslu? Ég held að
fermingin og fræðslan sé mikil-
væg til að tengja krakkana inní
veruleika trúarinnar og reyna að
ná tengingu við þau sem prestur.
Lífið byggir á tengingum og
tengslum, og ef maður nær að
skapa þessi tengsl við unglinga
held ég að það muni alltaf skila
sér í því að þau viti af trúnni, Jesú
Kristi og kirkjunni, sem getur
veitt stuðning og styrk þegar fram
í sækir. Það er ekkert endilega víst
að þau geri sér grein fyrir þessum
tengingum einmitt á fermingar-
aldrinum, en þetta býr í þeim,
það veit ég fyrir víst af reynslu
minni af samskiptum við „gömul“
fermingarbörn.
Hvernig var hópurinn í ár? Hópur-
inn í ár var mjög fínn, umræðurn-
ar oft á tíðum skemmtilegar og
líflegar og gaman að sjá hvað þau
eru ófeimin við mann. Það hefur
líka verið gaman að sjá einstak-
linga vaxa og styrkjast í vetur. Þau
eru auðvitað á þeim aldri að vera
að leita að sjálfu sér, ef svo má
segja, og eru svolítið að máta sig
í lífinu. Mér sýnist hópurinn lofa
góðu fyrir framtíðina.
Eitthvað að lokum? Munum bara
að vera við sjálf, það fer okkur
nefnilega alltaf best.
Guðmundur Örn Jónsson