Alþýðublaðið - 27.01.1920, Blaðsíða 4

4
A.LÞÝÐUBLAÐIÐ
Kjörskrá
fyrir bæjarstjórnarkosningarnar liggur frammi í Alþýðuhúsinu við
Hverfisgötu kl. 5—8 síðdegis á hverjum degi.
verður haldið við Njálsgötu 13, föstudaginn 30. janú-
ar n. k. kl. 1 e. h. og þar selt: kartöflur, laukur,
vindlar, tóbak, öl o. m. fl.
Bæjarfógetinn i Reykjavik 31/1 1920.
Jóh. Jóhannesson.
utlenðar jréttir.
Enskir verkamenn og Rússland.
Á verkamannaþingi því sem
sagt var frá í blaðinu í fyrradag,
var samþykt að senda nefnd
manna til Rússlands, til þess að
rannsaka ástandið þar, undir stjórn
Bolsivíka, og alt stjórnarfyrirkomu-
lag þeirra. En þegar til kom, neit-
aði enska stjórnin sendinefndinni
um fararleyfi til Rússlands, undir
því yfirskini, að hún gæti ekki
gefið vegabréf til landa, sem hún
stæði ekki í stjórnmálasambandi
við. Segja ensk verkamannablöð
að stjórnin muni óttast að sannar
fregnir berist af stjórn Bolsivíka,
sem muni vera allgóð, eftir
ástæðum.
Fangar í Síberín.
Alþjóðastjórn Rauða kross hjúkr-
unarfelagsins hefir verið skýrt frá
því að í Síberíu séu 200 þúsundir
austurrískra, ungverskra og þýzkra
herfanga, sem hafi liðið hræðilega
illa (og einkum þetta síðasta ár
undir stjórnartíð Koltschaks) Fjöldi
þeirra er mjög illa til reika, bæði
hvað fatnaði og skófatnaði viðvík-
ur, og líður því afar illa nú f
vetrarhörkunum. En ofan á þetta
bætist, að allur annar aðbúnaður
er í samræmi við klæðnaðinn, og
dóu 34 þús fangar i fyrra, úr
taugaveiki. Fjö'di af þessum föng-
um hafa verið i Siberíu síðan 1914,
og enn er ekkert viðlit við að
hægt verði að koma þeim heim.
Rauði kross segir að búast megi
við hinu versta um örlög þessara
fanga, verði þeim ekki hjálpað
með það, sem þá vanhagi mest
um, til þess að haida í sér lífinu.
En til þess að hjálpa þeim þurfi
um tvær miljónir króna.
Kolt konungur.
Eftir Upton Sinclair.
(Frh.).
Hallur gafst að vfsu ekki upp.
en um kvöldið drógst hann út úr
ganginum svo dauðuppgefinn, að
hann sotnaði í lyftinum Meðan
hann át kvöldverð sofnaði hann
og loks skjögraði hann í rúmið
og steinsofnaði í öllum fötunum.
Og verst af öllu var þó, að vera
rifinn upp fyrir allar aldir á
morgnanal Að verða, hvað sem
tautaði, að vakna og reyna á
stirnuð Iiðamótin og logsára vöðv-
ana af harðsperru og finna svið-
ann í augum sér og flumbrurnar
og sprungnar blöðrur f Iófunuml
Vika leið áður en hann hafði
nokkurn stundlegan frið fyrir
kvölum og aldrei vandist hann
vinnunni fullkomlega. Það var sér-
hverjum menskum manni ofvaxið,
að þræla svona og halda þó sálar-
kröftum sínum, hæfileikanum til
þess, að hugsa og finna til; ó-
mögulegt var að þræla svona og
ætla sér að vera jafnframt æfin-
týramaður, eða nokkuð annað en
vél. Hallur hafði oft heyrt fyrir-
litningarorðin: .Deyfð alþýðunn
ar“, og hann hafði furðað sig á
þeim. En nú var hann ekki hissa
lengur, nú skildi hann ástæðuna.
Hvernig gat maður haft hug til
þess, að hefjast handa gegn illum
verkstjóra, þegar lfkami hans var
tilfinningalaus af ofþreytu? Gat
hann. af nokkurri dómgreind,
hugsað um það, hvað rétt væri
og rangt og var hann fær um að
árétta niðurstöðu hugsana sinna,
með ákveðinni og djaifl -gr’ fram-
komu, þegar andlegir hæfileikar
hans voru svona niðurdrepnir af
Ifkamlegum þjaningum?
Manið eftir að kjorskrá til
bæjarsljórnar liggnr frammi á
skrifstoíu bæjargjaldkera til
27. þ. m. Oáið að, hvort nafn
ykkar stendar þar. — Seinasta
forvöð að kæra ern í dag.
Halli hafði skotið hér upp eins
og manni, sem stfgur á skipsfjöl
úti á reginhafi til þess, að sjá
óveður. í þessu hafi almennrar
niðurlægingar, fáfræði og örvænt-
ingar, gaf að líta sárþjáð andlit,
bæklaða limi og knýttar hendur.
1 eyrum manns hljómuðu kvein-
stafir og niður kinnarnar hrundu
blóði blönduð tár. Svo djúpt var
Hallur sokkin f kaf þetta, að
hann gat ekki lengur fundið
nokkra huggun f þvf, að hano
gat komist burtu hvenær sena
hann vildi. Átti hann að segja
við sjálfan sig: Þetta er hryggi'
legt, hræðilegt, hryllilegt, en Guði
sé lof að eg get sloppið, þegaf
mig listir I Eg get farið aftur til
heitu, vel lýstu vagnsalanna og
sagt hinum farþegunum, hversu
alt þetta sé margbreytilegt 0g
undravert og hvað þeir fari á
mis við skemtiiega viðburði.
Ritstjóri og ábyrgðarmaður:
Ólafur Friðriksson.
Prentsmiðjan Gutenberg.