Úrval - 01.10.1971, Blaðsíða 107

/
ÞETTA ER FLUGVÉLARRÁN
105
málastofnunin í Bern, sem sett hafði
verið á laggirnar til þess að reyna
að leysa þennan vanda, tók loks
þýðingarmikla og erfiða ákvörðun.
Þetta gerðist aðfaranótt þriðjudags-
ins 10. september. Fulltrúar Banda-
ríkjanna, Sviss, Vestur-Þýzkalands
og Stóra-Bretlands komu saman á
fund í svissneska utanríkisráðuneyt-
inu og ræddu enn einu sinni úr-
slitakosti Alþýðufylkingarinnar, en
frestur sá, sem hún hafði gefið,
rynni nú bráðlega út. Alþýðufylk-
ingin hafði nú borið fram viðbótar-
kröfu opinberlega. Hún krafðist
þess að mega halda eftir hluta af
Gyðingagíslunum, sem höfðu banda-
rískan ríkisborgararétt, án þess að
taka fram fjölda þeirra, þangað til
ísraelsmenn samþykktu að sleppa
nokkrum arabiskum skæruliðum,
sem þeir höfðu nú í haldi. En það
var óljóst, um hve marga skæru-
liða var þar að ræða. Tölur þær,
sem nefndar voru á óopinberum
vettvangi voru allt frá 300 upp í
3000.
Fundurinn dróst á langinn langt
fram á nótt. Stjórnarerindrekarnir
voru stöðugt að fara út úr fundar-
salnum til þess að ræða við ríkis-
stjórnir sínar í Washington, Lund-
únum og Bonn. Það var einn hræði-
legur ókostur við þá ákvörðun, sem
þeir bjuggust nú til að taka. Ef lát-
ið yrði undan „fjárkúgun“ Alþýðu-
fyikingarinnar til þess að bjarga
lífum gíslanna, mundi slíkt næstum
örugglega hvetja skæruliðanna til
þess að ræna öðrum flugvélum. En
slíkt mundi svo verða til þess að
magna þessa ,,fjárkúgun“ og stofna
þannig lífi hundraða annarra sak-
lausra manna í hættu.
Heath forsætisráðherra fyrirskip-
aði fulltrúa sínum á fundinum að
hvika hvergi. Og klukkan þrjú um
nóttina var loks tekin ákvörðun.
Leilu Khaled og sex öðrum pale-
stínskum hermdarverkamönnum
skyldi ekki sleppt nema öllum gísl-
unum væri skilað heilum á húfi,
þar á meðal þeim, sem Gyðinga-
trúar voru. Samningurinn skyldi
ekki ná til neinna Araba, sem í
haldi voru hjá ísraelsmönnum.
Ákvörðunin var send til Amster-
dam með hjálp fjarskiptatækja á
vegum Rauða krossins. Og brátt
fréttu skæruliðarnir við Byltingar-
flugbrautina um ákvörðun þessa.
Þeir urðu reiðir. Ein skæruliða-
stúlkan, sem farþegarnir kölluðu
,,Bombu-Bessie“ vegna fruntaskap-
ar hennar, æddi upp í BOAC-þot-
una og öskraði: „Vegna þessarar
vondu stjórnar ykkar munum við
neyðast til að sprengja ykkur öll í
loft upp með flugvélinni!“ Börnin
í flugvélinni litu á hana skelfingu
lostin. Fullorðna fólkið varð vand-
ræðalegt og þagði
„ÞIÐ ERUÐ NTJ
STRÍÐSFANGAR“
Um nóttina byrjuðu hinir tauga-
óstyrku skæruliðar að grafa skot-
grafir í þeirri trú, að lítill hópur
fsraelsmanna væri að ráðgera árás
til þess að frelsa gíslana. Aðstæður
skæruliðanna urðu sífellt hættu-
legri, og var vart á það bætandi.
Þegar flugvélarránin höfðu byrjað,
var Alþýðufylkingin sannfærð um,
að kröfum hennar yrði fullnægt
innan 48 klukkustunda og gengið