Alþýðublaðið - 28.01.1920, Side 2

2
ALÞÝÐUBLAÐIÐ
hugar hvort ekki myndi tiltæki-
legt, og jafnvel alveg sjálfsagt, að
sá hluti hólsins, sem enn er óá-
reittur, verði friðaður aigerlega
og staðurinn verði ekki eyðilagð-
ur með húsasmið og þar af leið-
andi umturnun.
Yæri ekki skemtilegt fyrir ís-
lendinga að geta bent á staðinn,
þar sem frumbyggi landsins reysti
fyrst bú? Óneitanlega væri það
svo, ekki sízt, ef staðurinn bæri
þess menjar, að honum hefði verið
sómi sýndur.
Hór set eg þyí fram tillögu,
sem eg sjálfur ekki er upphafs-
maður að, en sem eg hefi fulla
heimild til að birta: í stað þess
að landið selji lóðirnar á Arnar-
hóli eða reisi þar sjálft hús, á
það að láta girða hólinn með
hæfilegri girðingu meðfram Hverf-
isgötu, Ingólfsstræti og Kalkofns-
vegi. Þegar hóllinn hefir verið
girtur sæmilega, á að byrja áþví,
að safna smátt og smátt öllum
þeim íslenzkum jurtum, sem
nokkur tök eru á að ná í, og
gróðursetja þær á viðeigandi hátt
og með beztu manna yfirsýn um
allan hólinn. Jarðveginn verður
auðvitað að búa sem bezt fyrir
hverja tegund. Mér heflr verið
sagt, að bóndi einn, sem nú er
að visu dáinn, hafl safnað þannig
jurtum og gróðursett þær í hól
heima hjá sér, og sé hóllinn með
jurtunum enn þá til sýnis, og
sönnun þess, hverju góður vilji
fær áorkað. Á hornið, þar sem
söiuturninn stendur nú, ætti að
setja hlið eitt veglegt og þaðan
skulu tröppur liggja alia leið upp
á háhólinn, en þar gefur að lýta
„Ingólíslíknesbið'í
Fyrir mörgum árum voru hafin
samskot um alt ísland í því
augnamiði, að reysa Ingólfi Arn-
arsyn veglegt líkneski í Reykja-
vík. „Lotteri* var stofnað í sama
augnamiði. Landsmenn brugðust
vel við og keyptu upp flesta ef
ekki alla seðlana. Mér er ekki
kunnugt um það, hve mikið fó
heflr safnast alt í alt, en svo fer
að líta út úr þessu, ef ekki verð-
ur farið að reisa líkneskið, sem
fóð sé týnt og tröllum gefið. Þeir,
sem fó hafa lagt til þessa fyrir-
tækis, eiga heimtingu á því, að
styttan sé afhjúpuð þegar á þessu
ári og geri þeir, sem féið hafa
með höndum, ekki skil innan
skamms, með því, að gera kunnan
reikning þess sjóðs sem safnaðist,
dregur að þvi, að annara ráða
verði að leita til þess, að málið
komist í framkvæmd.
Hvar er Ingóifsmyndin, sem
átti að vera afhjúpuð hór í höf-
uðstaðnum fyrir löngu? Eru allir
dauðir, sem voru í hinni svonefndu
„Ingólfsnefnd", eða eru þeir bara
svona miklir framkvæmdamenn?
Islenzka þjóðin á heimtingu á því,
að þessu sé þegar í stað kipt í
lag. Mál þetta má á engan hátt
stranda á dutlungum eða slóða-
skap einhverrar sofandi nefndar,
eða einstakra manna.
Eins og eg hér að ofan hefi
bent á, er enginn staður heppi-
iegri til þess, að láta styttu Ing-
ólfs landnámsmanns standa á en
Arnarhóll. En þó einungis, að hún
sé ekki innibyrgð af húsum á alla
vegu, því hún verður að sjást sem
víðast að. Eg vona, að þessi orð
veki fyrst og fremst hina sofandi
„Ingólfsnefnd" og að þjóðræknis-
frömuðirnir íslenzku athugi tillögu
þessa um fyrirkomulag það, sem
allar siðaðar þjóðir myndu ekki
ganga þegjandi fram hjá, ef um
jafn sögulegan stað væri að ræða
og Arnarhóll er.
Ingólfur Jónsson.
/sgrinar Jðnsson,
málari.
■Viötal viö hann.
Alþbl. hitti Ásgrím Jónsson
málara á uppsölum. Hann sat þar
að kveldverði sínum, og voru það
meðal annars heitar kartöflur.
Ásgrímur borðar æfinlega heit-
ar kartöflur á kvöldin, og halda
sumir að það sé þess vegna, að
hann lítur ekki út fyrir að vera
nema um þrítugt, þó hann sé
fertugur.
„Þér spyrjið mig, hvar eg hafi
verið í sumar. Eg var sumpart
að Húsafelli í Borgarfirði, en sum-
part í Fijótshlíð. Veðrið var mikið
betra í Borgarfirði, en það var
hér í Reykjavík, ekki nærri eins
votviðrasamt.
Hvað eg hefi málað margar
myndir í sumar. Ja, eg fullgerðí
eitthvað fjórar myndir, en byrjaði
alis á eitthvað 10 eða 12. En það
er nú ekki víst, að eg fullgeri
þær nokkurn tíma allar.
Hvað séu heiztu myndirnarf
Það er ekki gott að segja; ein
myndin er af fjallinu Strút í
Borgarfirði, hún er máluð skamt
frá Hraunsási, með útsýni að
Húsafelli, og er skógur í framsýn-
Önnur er af Bleiksárgljúfri í Fljóts-
hlíð. Eg held áfram að mála
myndir af því gljúfri, þar til mér
líkar fyllilega.
Hvar mér þykir fallegast á-
landinu? Það er erfitt að kveða
á um það. Eg hefi heldur ekki
verið um alt landið. Eg hefi ekki
verið í Skagafirði, ekki í Mývatns-
sveit ekki í Fljótsdal.
Fjórir skemtilegustu staðirnir-
En það eru fjórir staðir, sem
mér þykja skemtilegastir á land-
inu. Það er í Borgarfiiði, ferhyrU"
an milli Húsafells, Kalmanstungu?
Gilsbakka og Hraunsáss. Það
Þórisdalur, það er Fljótshlið (inn-”
hlíðin) og það er Öræfasveit t
Austur-Skaftafellssýslu. Þessir fjórir
staðir hafa allir þetta fernt til að
bera: Hrikaleg fjöll, jökla, skóg®
og fallegt undirlendi.
Byrjaði að læra að mála
22 ára.
Hvenær eg hafi byrjað að isera
að mála? Eg var þá 22 ára. Það
var í Kaupmannahöfn. En eg gafc
ekki mikið átt við það þá, því e&
þurfti fyrstu fimm árin að vinna
fyrir mér, jafnframt því sem e%
málaði. En svo fékk eg styrk íra
þinginu, 600 kr. á ári, í nokkur
ár, og svo fór eg að geta selt
málverk.
Hvort mér sé bötnuð augn'
veikin ? Jú, því fer nú betur. Hvor*
eg máli líka á vetrin? Jú, eg gerl
það. En það er aðallega að ful1"
gera myndir, sem eru ófullgerðar
frá sumrinu, þær sem eg þá fuH"
geri á annað borð. Því stunduor
líka mér ekki myndir, sem
hefi gert, svo eg ónýti þær me*
því að mála yfir þær.
Hver sé bezta myndin eltir
mig? Því get eg ekki vel svarað-
Kannske myndin af Heklu,
frá Hæli. Að minsta kosti hefir