Bæjarblaðið Jökull - 22.12.2020, Blaðsíða 4

Mín bernskujól
Undirbúningur skipti miklu
máli og byggði upp tilhlökkun:
afi tálgaði jólasveinana og
barnabörnin fengu að raða þeim
hverjum á fætur öðrum, eftir því
sem þeir týndust til byggða, á
hilluna undir speglinum. Þeir
skrönsuðu þó alltaf fram hjá
okkar gluggum enda ekki orðin
almenn venja að setja skó út í
glugga. Mamma bjó til pakka­
dagatal sem mikill spenningur
var að opna á hverjum morgni.
Jóla skrautið átti flest sinn fasta
stað, ár eftir ár. Fjölskyldan
hjálp aðist að við að baka ostakex
og búa til rauðrófusalat. Stór fjöl­
skyldan koma saman, skar út og
steikti laufabrauð. Sumar
kökurnar voru listaverk. Pabbi
bjó til hyasintu­ og greni­
skreytingar og mamma skrifaði
jóla bréf. Oft var föndrað því
margar jólagjafir voru heima­
gerðar. Heimsóknir til vina og
ættingja til að koma þessu öllu
saman út. Hvít hátíðarrúmföt á
sængurnar eftir að þær höfðu
verið viðraðar vel úti. Skata á
Þor láks messu og jólatréð skreytt.
Mamma og pabbi að draga okkur
systkinin á þotum til ömmu og
afa á aðfanga dag. Í minningunni
er alltaf allt á kafi í snjó um jólin.
Allir fóru í sín fínustu föt og
klukkurnar hringdu inn jólin.
Bunki með bókasafnsbókum,
mjólkur glas, mandarínur, skál
með smá kökum og friður til að
lesa. Svona eru minningarnar
um mín bernskujól og fyrir það
ber að þakka.
Jólamaturinn
Þegar ég var lítil borðuðum
við alltaf hjá ömmu og afa á
aðfangadagskvöld og maturinn
var hefðbundinn; möndlu­
grautur, rjúpur, alls konar með­
læti og sítrónufrómas, heima­
gerður ís og kökur í eftirrrétt. Afi
veiddi rjúpurnar og amma eldaði
af sinni alkunnu snilld. Hangi­
kjöt, kartöflur, hvít sósa, laufa­
brauð og grænar baunir á jóla­
dag. Allt í föstum skorðum.
Hvað lifir áfram
Ég reyni að skrifa jólabréf
(rafræn núna) og hef ákaflega
gaman af því að gera greni­ og
hyasintu skreytingar. Lyktin er
alveg nauð synleg á jólunum. Við
Gísli Örn erum töluvert dekruð,
erum boðin í skötu og fáum
árlega sent frá foreldrum okkar
rauð rófu salat, ostakex, smá­
kökur og skreytingar :o). Við
erum venjulega til skiptis með
foreldrum mínum og tengda­
foreldrum á aðfangadagskvöld.
Stórfjölskyldan sker og steikir
saman laufabrauð og við setjum
hvít hátíðarrúmföt á vel viðraðar
sængur fyrir aðfangadagskvöld.
Reynum að vera mikið með fjöl­
skyldunni en líka að hafa tíma til
að lesa og spila. Sumt breytist
auðvitað og við búum til nýjar
hefðir saman, t.d. reynum við að
fara í selafjöru á Þorláksmessu,
veit eiginlega ekki af hverju, en
eftir vel heppnaða ferð var
ákveðið að þetta væri árleg hefð.
Milli jóla og nýárs er mikið
félags líf í sveitinni okkar, kven­
félagið er t.d. með jólaball og
ung mennafélagið með brennu.
Við reynum bara að njóta undir­
búnings ins og jólanna. Á
gamlárs dag stökkvum við niður
af stólum inn í nýja árið, þetta er
hefð sem ég er alin upp við. Eins
er mjög mikilvægt að hlaupa í
kring um húsið, bæði á gamlárs­
dag og þrettándanum og kalla:
“komi þeir sem koma vilja, veri
þeir sem vera vilja, fari þeir sem
fara vilja, mér og mínum að
meina lausu”. Ég horfi þá sér stak­
lega á Staðastaðakirkju, Húsahól
þar sem huldufólkið býr á okkar
jörð og Snæfellsjökul þar sem
Álftavatni 4. desember 2020
Uppskrift að jólum?
Mæðgurnar Ragnhildur og Margrét Gísladóttir í jólaföndri.
Margrét Gísladóttir sker laufabrauð ásamt frænku sinni Arnfríði Máru Þráin-
sdóttir
Margrét Gísladóttir bakar fyrir jólin