Bæjarblaðið Jökull - 22.12.2020, Blaðsíða 25

Kæru ættingjar og vinir
Guð gefi ykkur gleðileg jól og gæfuríkt nýtt ár.
Þakka vináttu og hlýhug á liðnu ári.
Guðrún Alexandersdóttir
Einn fallegan vetrar morgun
vaknar Írena Ósk snemma, hún
lítur út um gluggann og hugsar,
það er búið að snjóa mikið. Hún
kíkir í skóinn sinn og verður
hissa, enn og aftur er ekkert í
honum, þetta er skrýtið hugsar
hún. Hún klæðir sig og hleypur
til mömmu, pabba og Selmu en
Selma er eldri systir hennar og
þær eru mjög góðar vinkonur.
Írena borðar og klæðir sig svo í
útifötin sín og fer út. Hún elskar
snjóinn og fer strax að búa til
snjókarl. Þetta var mjög flottur
snjókarl hjá henni, hún setti litla
smásteina fyrir augu og munn og
gulrót fyrir nebbann og svo setti
hún fallegan, mjúkan og kósý
trefil á hann og líka trjágreinar
fyrir hendur, hann var tilbúinn.
Allt í einu sér hún hann hreyfast,
vá hvað henni brá og hún verður
mjög hissa og hún verður ennþá
meira hissa þegar hann allt í
einu byrjar að hreyfa munninn
og segir hæ, bíddu hvað, hugsar
Írena, hún segir hæ á móti,
kanntu að tala? ertu lifand spyr
Írena hann, já auðvitað svarar
snjókarlinn eins og ekkert sé.
Veistu um jólaleyniklefann spyr
snjókarlinn og Írena segir bara
ennþá meira hissa, ha, nei, hvað
er það? nú veistu það ekki, það
er þar sem jólasveinninn felur
sig segir snjókarlinn. Írena starir
bara á hann og segir,nei ég hef
aldrei heyrt um hann og af
hverju þarf jólasveinninn að fela
sig, er það þess vegna sem við
fáum aldrei í skóinn? snjókarlinn
verður leiður og svarar, það er út
af ísdrottningunni, hún vill ekki
halda jól og þolir ekki jóla svein­
inn, hún er eitthvað afbrýðis söm
út í hann af því að hann er vin­
sælli en hún, og því hafa ekki
verið jól í 100 ár hjá okkur. Írena
verður alltaf meira og meira
hissa og segir, það er ekki gott,
ég hélt að allir vildu jól og að
allir vildu jólasveininn, eru þá
ekki allir leiðir þar sem þið búið?
jú mjög leiðir og sér sta klega öll
börnin svarar snjó karlinn. Allt í
einu kallar mamma Írenu á hana
og hún segir bless við snjó karl­
inn, hann kallar á eftir henni
takk samt fyrir hjálp ina, ekkert
að þakka, ég vildi að ég gæti
hjálpað þér meira en núna verð
ég að fara. Írena er á þvæl ingi
allan daginn með mömmu sinni,
pabba sínum og systir, í jóla inn­
kaupum og að fara í heimsókn til
ömmu og afa svo þau koma
mjög seint heim og var komið
myrkur og klukkan orðin svo
mikið að hún þurfti að fara að
sofa svo hún gat ekki farið að
spjalla við snjókarlinn en hún sá
hann út um gluggann hjá sér og
vinkaði honum, hann brosti til
hennar. Þegar Írena Ósk var
komin upp í rúm fór hún að
hugsa og ákveður að finna
jólaleyniklefann og hjálpa jóla­
svein inum og að fá ís drottning­
una til að líka vel við jólin og
jóla sveininn svo að allir geti
haldið jól og láta ísdrottninguna
líka sjá að öllum geti líkað vel við
hana en ekki bara jólasveininn.
Daginn eftir vaknar hún og segir
snjó karlinum að hún ætli að
hjálpa til og finna jóla leyni klef­
ann. Snjókarlinn segir henni þá
að hann eigi kort sem hún geti
farið eftir og fundið jóla leyni­
klefann og lætur hana hafa það
úr ósýnilegum vasa. Hún labbar
og labbar og labbar, hún er
næstum því komin að þeim stað
sem jólaleyniklefinn á að vera,
þá heyrir hún eitthvað hljóð og
sér rautt ljós, hún eltir rauða
ljósið þangað til að hún er
komin að rauðum, hringlóttum
takka sem blikkar og er á tré,
hún ýtir á takkann og þá opnast
tréð og þá sér hún gang og svo
er rennibraut og hún rennir sér
niður hana þá sér hún stóra
stofu. Þar sér hún kall með
jólahúfu og virðist vera gamall
maður og hún spyr hann, ertu
jólasveinninn? Hann segir já og
hlær, hún verður hissa og spyr
hann af hverju hefurðu ekki
gefið börnunum í skóinn í 100
ár? Hann svarar þá af því að
ísdrottiningin vill ekki halda jól.
Af hverju hlustarðu á hana spyr
Írena , ég veit það ekki segir
jólasveinninn, Írena segist vera
með hugmynd og segir honum
frá hugmyndinni og þau fara
saman út úr jólaleyniklefanum,
þau finna ísdrottninguna og tala
við hana og Írena spyr hana,
getum við haldið jól og allir
orðið vinir, því þá finnurðu að
öllum mun líka vel við þig, ekki
bara jólasveininn? Þá segir
ísdrottiningin heldurður það? Já
segir Írena ef þú lokar augunum
og syngur eitthvað fallegt lag um
jólin þá finnurðu að öll sorg þín
og leiði hverfa burt. Ísdrottingin
spyr þá, eignast ég þá vini? já
auðvitað segja bæði Írena og
jólasveinninn og þá segir
ísdrottningin en ég á enga vini,
þá segir Írena, jú mig og
jólasveininn, allt í lagi segir
ísdrottningin, þá er ég með, og
komum þá og finnum alla og
segjum öllum að það verði jól
núna og alltaf. Þau fara í
byggðina, smala öllum saman og
byrja að dansa í kringum jólatréð
og syngja jólalög, svo segir Írena,
ég þarf að fara heim og knúsar
jólasveininn og kveður alla og
segir við jólasveininn, héðan í frá
gefur þú öllum börnum í skóinn
og jólasveinninn verður glaður
með það og segir já. Hún labbar
glöð frá þeim öllum því hún sér
alla svo glaða og meira að segja
ísdrottningin er glöð. Hún
labbar og labbar og labbar heim
og hittir snjókarlinn fyrir utan og
segir honum að allt sé komið í
lag og að allir séu glaðir, snjó­
karlinn brosir og biður um stórt
knús. Um kvöldið liggur Írena í
rúminu sínu með bros á vör og
vonar að eitthvað verði í skónum
morguninn eftir sem hún er
alveg viss um að verði.
ENDIR
Friðrika Rún Þorsteinsdóttir 9 ára
Jólasögusamkeppnin
Jólakærleikur