Mímir - 01.12.2016, Qupperneq 57

Skáldataka
55
Oddur:
Hringur:
Eyrún:
Guðrún:
Oddur:
Eyrún:
Guðrún:
Eyrún:
Hringur:
Eyrún:
Mér finnst best að skrifa þegar mér líður vel. Ég
þarf ekki að hafa lent í neinu til þess að skrifa.
Ég get ekki skrifað þegar mér líður illa.
Stundum skrifa ég þegar mér llður illa og skrifa
þá alveg óhindrað. Þegar ég síðan les aftur
textann er hann nær óskiljanlegur og ég kannast
varla við manneskjuna sem skrifaði hann.
Þegar maður skrifar svona hugrenningar er
líka sjaldan endapunktur. Þetta er miklu frekar
vitundarstreymi.
Það ætti líka miklu frekar að skrifa þegar maður
finnur þörf fyrir það frekar en að skrifin séu
gífurlega skipulögð og þurr. Hvað það varðar get
ég verið sammála Rilke.
Þorgrímur Þráinsson kom einu sinni með fyrir-
lestur í tíma til mín í grunnskóla og sagði: „Svona
verða sögur til! Fyrst gerirðu þetta, svo þetta,
slðan þettal" Ég man að ég hugsaði: „Vá, hvað
ég er þá ömurleg að skrifa.“
Þorgrímur Þráinsson lét mér líka líða illa með líf
mitt. Hann gerði svona hring og sagði: „Þetta er
mataræði, þetta er hreyfing, þetta er ræktun á
andlega sviðinu. Ef þetta er ekki í góðum málum
hjá þér þá er líf þitt ömurlegt."
Svo hef ég líka oft heyrt að það sé best að skrifa
á morgnana því þá vaknar maður ferskur og
móttækilegur fyrir nýjum hugmyndum.
Það virkar bara fyrir suma.
Já að minnsta kosti virkar það ekki fyrir
b-manneskjur eins og mig.