Mímir - 01.12.2016, Síða 75

Hinsegin tónar Tchaikovskys
73
Tchaikovsky II er þjáður og sífellt í basli með eigin
tilfinningar. Hann er lítill í sér og kjarklaus (22) og
að hans mati eru öll raunveruleg tónskáld ofur-
næm (25). Það rímar við hina viðteknu hugmynd
um þjáða listamanninn, hið tilfinninganæma hjarta
sem á auðvelt með listnæmi. Að sama skapi er
Tchaikovsky II óöruggur þrátt fyrir heimsfrægð
og honum finnst eigin tónlist aldrei nógu góð og
telur sjálfan sig ófullkominn listamann (35). Að
hans mati er Mozart það tónskáld sem er best af
öllum og telur hann að önnur tónskáld muni alltaf
lifa í skugga Mozarts.
Tilfinningalíf Tchaikovskys II er margbrotið. í
Þögninni segir frá sambandi hans og Anatoniu
Ivanovnu, sem ber sama nafn og fyrrum eiginkona
Tchaikovskys I. Tchaikovsky II vissi að hann var
samkynhneigður þegar hann giftist Anatoniu,
en líklega var hjónabandið tilraun til að þóknast
vandamönnum hans og falla betur að óskrifuðum
reglum samfélagsins. Slík hjónabönd eru ekki
líkleg til að endast enda segir Tchaikovsky II við
Lindu yngri um samband sitt við Anatoniu
„ég gat alls eldd notið hennar og þess vegna
lagði ég hatur á hana. Ég var líka hræddur
[...] ég hef það samt til réttlætingar að ég
sagði henni að ég hefði aldrei elskað konu.
Ég kynni aftur á móti vel við návist hennar
og ef hún gæti sætt sig við yfirvegaða
bróðurást þá bæði ég um hönd hennar.“(i9)
Flókið tilfinningalíf hans rímar ágætlega við
önnur sambönd í bókinni. Hjónaband Lindu
eldri og Karls, mannsins hennar, hlýtur að teljast
undarlegt þar sem þau húka hvort á sinni hæð-
inni, hún í risinu og hann í kjallaranum án þess
að gera nokkuð saman. Linda talar ekki við eigin-
mann sinn frekar en nokkurn annan og hjónaband