Uglan - 30.11.1949, Blaðsíða 4

„Er Pélur reið aj stað, kom flestum í hug riddarinn Don Quixote.“
ur var troðinn undir, og Dúmbó sat fastur í dyr-
unum. En sjaldan skulu seinir menn flýta sér.
Þegar út var komið, datt allt í dúnalogn, og vatn-
ið í skálinni var ekki meira en i drullupolli á Ak-
ureyrargötu.
Þá komum við í Fliótshlíðina, og flugu mönn-
um í hug orð Gunnars á Hlíðarenda: „Mikið
helv. . . er Hlíðin smart. Eg fer ekki . . .“
Þarna var snúið við og ekið að Hellu. Þar fann
Pétur Gautur eykhest, gamlan og horaðan, lagði
við hann sólbirtugleraugu, og lét síðan lyfta sér
á bak. En, er hann reið af stað, kom flestum í
hug riddarinn Don Quixote.
Þá var komið við á Ægissíðu. Þar eru hellar
meikir frá pápiskri tíð. Hittum við þar sögufróð-
an bónda. Greindi hann og Aðalstein á um. hvárt
hellarnir hefðu verið grafnir með rakvélarblaði
eður dósarloki.
Enn var ekið og nú að Þingvöllum, og sett
Hrafnaþing á Lögbergi. Sljórnaði því Wilhelm
von Borgarnes. Var rætt um sorphreinsunarmál
á Islandi.
Um kveldið var gengið til náða í íþróttahúsi
I.R. Þegar alll var orðið kyrrt og hljótt, hevrðust
hurðaskellir og skarkali frammi í anddyrinu.
Ryðst nú vinur okkar Eldjárn inn og tilkynnir,
að honum hafi fæðzt sonur. Þýtur hann síðan
sem byssubrenndur út aftur.
„Eg var skorinn upp og lœknirinn gleymdi
svampi inni í mér.“
„Finnurðu ekki til?“
„Nei, en ég er svo voðalega þyrstur.“
* * #
„Eg œt!a að já hundamat fyrir tíu krónur.“
„A ég að pakka honum inn, eða œtlarðu að
horða hann hérna?“
* # #
Tveir menn voru að tala saman.
„Eg er fáorður maður,“ sagði annar.
„Ég er einnig kvæntur,“ sagði hinn.
■
4
UGLAN