Bergmál - 01.07.1955, Síða 16

B E R G M Á L-----------------
Þú getur gjarnan falið mér að
gera það, sem þú átt eftir ógert
hér í París og farið á brott héð-
an þegar í stað. Því ferðu ekki
bara beint til járnbrautarstöðv-
arinnar nú í kvöld?“
Hann leit á mig þakklátum
augum og sagði: „Gerðu það
fyrir mig að fylgja mér niður á
járnbrautarstöðina. Ég er svo
hræddur.11
Við gengum þegjandi hlið við
hlið niður götuna. Honoré
Subrac var stöðugt að líta aftur
íyrir sig og virtist mjög tauga-
veiklaður. Skyndilega æpti hann
upp yfir sig og tók á sprett frá
mér, en á hlaupunum kastaði
hann frá sér kápunni og inni-
skónum.
Á eftir okkur kom maður á
harðahlaupum. Ég reyndi að
hefta för hans, en þrjóturinn
sleit sig af mér; hann var stór
og þrekvaxinn og hélt á skamm-
byssu í hægri hendi. Nú miðaði
hann á Honoré Subrac. Honoré
var nú kominn upp að múrvegg
einum allháum, sem umkringdi
klaustur, og í sömu andrá hvarf
hann gjörsamlega eins og hann
hefði verið lostinn töfrasprota.
Skammbyssumaðurinn horfði
á eftir honum gapandi af undr-
un, því næst rak hann upp reiði-
öskur og eins og til að hefna sín
----------------------- J ú l i
á múrveggnum, sem virtist hafa
rænt fórnardýri hans, skaut
hann öllum skotunum úr byss-
unni á múrinn þar sem Honoré
Subrac hafði horfið.
Er hann hafði lokið þessu,
hvarf hann eins og kólfi væri
skotið niður eftir einhverri þver-
götu. Fjöldi fólks þyrptist þarna
að vegna skotanna og lögreglan
varð að síðustu að dreifa mann-
fjöldanum.
Er allt var loks orðið kyrrt og
hljótt á ný, kallaði ég á vin
minn, en hann svaraði ekki. Ég
þreifaði á múrveggnum. Hann
var ennþá volgur og ég sá þar
förin eftir sex skammbyssu-
kúlur. Þrjár þeirra höfðu skollið
á múrnum í svipaðri hæð og
hjarta Subracs myndi hafa verið,
hinar þrjár höfðu sprengt út úr
múrnum lítið eitt hærra uppi og
þar fannst mér ég geta greint,
að vísu mjög óljóst og ógreini-
lega, einhverjar línur eða
skugga, sem vissulega líktust
mannsandliti. ★
Frúin (við stúlkuna, sem sækir um
vist): „Af hverju fóruð þér frá fyrri
húsbændum yðar?“
Stúlkan: „Af því að ég braut bolla.“
Frúin: „Er það eina ástæðan?"
Stúlkan: „Já, en það kom bara smá-
gat á höfuðið á frúnni um leið.“
14