Bergmál - 01.07.1955, Blaðsíða 23

Ellery Queen:
HAGNÝTERFÐAFRÆÐI
Smásaga.
í hjörð séra Browns voru
margir mislitir sauðir. Þar til
fyrir ári síðan var þó „nornin“
talin einna svartasti sauðurinn
í allri hjörðinni. Hún átti heima
alein í kjallaraholu í tíundu
götu og á kvöldin fór hún á
kreik til að selja fjólur, blóma-
kransa og líftryggingar. Undir
morguninn sást hún venjulega
á einhverri næturkránni og fyrir
framan hana fjöldi tæmdra
glasa undan gini og gosdrykkj-
um; og þá söng hún gjarnan
fullum hálsi með rifinni, sælu-
kenndri rödd: Sjá roðann á
hnjúkunum háu. Kirkjusókn
um. Hann hefir að vísu breytzt
til batnaðar að því leyti, að hann
er hagkvæmari eða „skynsam-
legri“ en áður var, en sú breyt-
ing hefir orðið á kostnað lit-
skrúðs og „sparimennsku“ eða
„fínheita11. Og það er eiginlega
synd og skömm.
(Bjarne Nielsen).
hennar í Allra sálna kirkju var
ekki mjög framúrskarandi, þótt
hún kæmi öðru hverju til skrifta
og tíndi þá til smátt og stórt.
Sóknarpresturinn hennar átti
ekki sjö dagana sæla og gat lítið
aðhafzt þangað til eitt vetrar-
kvöld, að „nornin“ hafði villzt á
rúmábreiðunni sinni og nýfall-
inni mjöllinni á gangstéttinni,
þar sem hún vaknaði um morg-
uninn. Henni var ekið á sjúkra-
húsið, hún hafði fengið illkynj-
aða lungnabólgu.
Hún var mjög þungt haldin
og sá jafnframt sem snöggvast
hið himneska Ijós á ferð sinni
um dal dauðans. Hún gerði boð
fyrir séra Brown og þegar hún
losnaði af sjúkrahúsinu var hún
orðin iðrandi syndari.
„En hvað er yður þá á hönd-
um, séra Brown, spurði Ellery.
„Frumorsökin, hr. Queen,“
sagði séra Brown, „er ágirnd.
Hvað stendur ekki líka í Tímó-
teusarbréfinu, sjötta kafla, 10.
versi. Það kom sem sé í ljós, að
21