Bergmál - 01.07.1955, Qupperneq 54

B E R G M Á L-----------------
og opnaði hann upp á gátt. Hið
svala næturloft streymdi inn í
herbergið. Ókunni maðurinn
spilaði og spilaði dempað og
viðkvæmnislega.
Gamli maðurinn hallaðist
aftur út af á koddann og andaði
áfergjulega að sér svölu vetrar-
loftinu, en hendur hans þreyf-
uðu tinandi um sængina.
María hraðaði sér að hlið
gamla mannsins. Ókunni mað-
urinn hætti að spila, en sat graf-
kyrr við píanóið og hreyfði sig
ekki. Það var eins og hann hefði
sjálfur töfrast af hljómleikum
sínum. Skyndilega andvarpaði
María hátt. Ókunni maðurinn
stóð á fætur og gekk að rúminu.
Með erfiðismunum stamaði
gamli maðurinn: „Ég hefi í raun
og veru séð og upplifað allt svo
— -----------—,--------- J ú l í
skýrt og greinilega, endurlifað
það sem gerðist fyrir langa
löngu í lífi mínu. Ég vil ekki
deyja fyrr en ég veit nafn yðar.
Segið mér hvað þér heitið, ungi
maður.“
„Ég heiti Wolfgang Amadeus
Mozart,“ svaraði ókunni maður-
inn.
María hörfaði eitt skref aftur
á bak og hneygði sig með mikilli
lotningu fyrir meistaranum.
Er hún leit upp á ný, var gamli
maðurinn dáinn.
Fyrsti roði morgunsins sást á
rúðunum, og María veitti því
athygli að gamli trjágarðurinn
var alþakinn hvítum, fögrum
blómum.
Það var nýfallinn snjór.
EncLir.
Næturvörður á landsímastöð veitti
því athygli að bóndi nokkur uppi í
sveit, sem átti vöruskemmu rétt hjá
markaðstorgi í borg einni eigi alllangt
í burtu, bað um símasamband við
vöruskemmu sína á hverri nóttu og
venjulegast þetta þrisvar til fjórum
sinnum yfir nóttina. Eitt sinn mætti
hann þessum bónda á förnum vegi og
tók hann tali: „Hvernig stendur á því
að þú ert alltaf að biðja um símasam-
band við vöruskemmu þína á nótt-
unni, þar sem þú færð aldrei nokkurn
tímann svar?“
„Mér myndi ekki verða um sel, ef
einhver svaraði í símann í skemm-
unni,“ sagði bóndinn. „Sannleikurinn
er sá, að ég er alltaf að biðja þig að
hringja þangað öðru hverju, vegna
þess, að með því fæli ég rotturnar á
brott.“
★
Jói: „Maðurinn þinn lítur út fyrir
að vera skynsamur náungi. Ég geri ráð
fyrir að hann viti allt.“
Jóna: „Ertu frá þér. Hann er alveg
grunlaus."
★
52