Bergmál - 01.07.1955, Blaðsíða 63

Bergmál - 01.07.1955, Blaðsíða 63
B E R G M Á L 1955 konunni,“ sagði Johnny, „en ég veit ekki hver hún er.“ Hann talaði mjög blátt áfram, og var ekki að heyra neina geðshræringu í rödd hans. „Þú sagðir að hún væri læknir, en ég óska ekki eftir nærveru hennar.“ Christine horfði hvasst á hann. Það var ekki minnsti vottur þess í svip hans að hann þekkti hana. Augu hans voru eins og hálf sljó, og fannst henni að hann horfði í gegnum hana. Eftir svip hans að dæma var ekki annað sjáanlegt, en að hann hefði aldrei séð þessa konu fyrr. Hún tók á öllu, sem hún átti til, og spurði í hálfum hljóðum: „Tony, veiztu ekki hver ég er? Þetta er Christine." Hann hristi höfuðið. „Ég sagði yður það, að ég þekki yður ekki.“ Nú kenndi nokkurs þráa í rödd hans. „Auk þess er ég þreyttur. Mig langar til þess að leggja mig út af.“ Hann gekk að stólnum og settist aftur, David sá að Christine leið illa og lagði höndina á öxl hennar og sagði: „Það er bezt að lofa honum að vera einum.“ „Þetta er Tony,“ sagði Christine, þegar þau komu fram á gang- inn. Hún var náföl í andliti og andstutt. „Ertu alveg viss?“ „Já, ég er alveg viss,“ sagði Christine og var með grátstafinn í kverkunum. Hún gat ekki svarað spurningum Davids nú, ekki fyrr en hún hefði fullt vald yfir tilfinningum sínum. Hún muldraði ein- hverja afsökun, og gekk á brott. Hún hélt beint til svefnherbergis síns, kastaði sér ofan á rúmið og grét. Það sefaði geðshræringu hennar, og er hún loks stóð á fætur og þvoði sér um andlitið, leið henni miklu betur. Nú vissi hún sannleikann, vissi að hún varð að horfast í augu við þá staðreynd, að Tony Mordaunt var kominn inn í líf hennar á ný, en hún vissi jafnframt, að sú ást, sem hún hafði eitt sinn borið í brjósti til Tony Mordaunt, var nú algjörlega dauð, og myndi aldrei lifna við aftur, hversu oft sem hún sæji hann eða hve mikið hún þyrfti að umgangast hann. Tár hennar höfðu eingöngu verið meðaumkunartár, því að hin sljóu augu og hið tilfinninga- lausa andlit Tonys hafði snortið hjarta hennar. Hann hafði ekki þekkt hana, ekki einu sinni munað hvað hún hét. Ef til vill var það bezt þannig, ef til vill var honum fyrir beztu að hann fengi aldrei minnið aftur. Hún vissi svo lítið um það sem gerzt hafði í hans 61
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68

x

Bergmál

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Bergmál
https://timarit.is/publication/1971

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.