Helsingjar - 01.07.1943, Blaðsíða 26

8
Helsingjar
Höfði við Mývatn.
Helluvað, hlutu fyrstir aðdáun
af rnörgti í þessari lör. Eru þeir
hinir fegurstu, ímynd friðsæl-
unnar rnitt í iðukasti og hryss-
ingslegum fangbrögðum árinn-
ar. Hér hefði verið nógu gaman
að eyða heilum degi, ef nokkur
tök hefðu verið þess, að komast
út í hólmana. En förinni var
heitið mikið lengra, eða allt
austur í Námaskarð. Það var því
ekki dregið úr ferð bifreiðarinn-
ar, en ekið áf'ram eins og leið
liggur fram lijá Helluvaði og
Arnarvatni, þar sem tvö af
þekktum skáldum Þingeyinga
hafa búið. Annars mun nú vera
sama, fram lijá hvaða bæ farið
er í þeirri sýslu, alls staðar eru
skáld, allt frá bögubósum til
bragsnillinga. —
Er komið var að Álftavogi,
stigu félagarnir tit úr bifreið-
inni, enda sjálfsagt að staldra
við, þar sem fyrst er kornið að
Mývatni, þessari auðlind sveit-
arinnar að fegurð og fengsæld.
En í hverri veig eru viðsjálar
dreggjar. Það var engan veginn
óblandin ánægja, sem fylgcli
þessari viðdvöi, því mývargur-
inn kom í breiðum og sótti ákaft
að fórnardýrum sínum, sem
reyndu að verjast eftir megni
þessum óvíga her. Verst var að
fá þenna ófögnuð inn í eyrun.
Og veslings kýrnar, sem þarna
voru á beit, virtust ekki fara var-
hluta af varginum, enda slóu
þær halánum jafnt og jiétt og
blökuðu eyrunum án afláts, en
bitu Jró grasið með Jressari
stóisku ró, sem kúnum er svo
eiginleg. Hér mátti sjá hina
fyllstu nytsemi kýrhalans og
hinna löngu eyrna, ef einhver
hefði haldið, að Jtau væru bara
til að punta upp á þessa skepnu.