Helsingjar - 01.07.1943, Blaðsíða 27

Helsingjar
9
Eftir að hafa tekið þarna
fyrstu myndirnar í förinni og
bölvað mývarginum á hinn
kjarnyrtasta hátt, var ekið af
stað austur með vatninu að
Garði og síðan norður að Höfða,
sem var hinn næsti áningarstað-
ur, því að lijá Garði var ástæðu-
laust að hafa nokkra . viðdvöl,
þar sem Þura kvað vera flutt
þaðan búferlum. Og j)ó svo hefði
ekki verið, var enginn þessara
manna þeirn hæfileikum búinn
að geta ávarpað skáldkonuna á
viðeigandi hátt.
Því skyldi annars Héðinn
Valdimarsson hafa valið sér
þenna stað til sumardvalar, en
ekki látið sér nægja einhvern
blett í nánd við höfuðstaðinn?.
Eftir að hafa gengið upp á höfð-
ann, sem sumarbústaður Héðins
stendur undir, verður varla
öðru til getið, — hvort rétt er
eða rangt, — að fegurð jressa
staðar hafði því ráðið, enda
munu fáir aðrir taka honum
frarn.
Það kostaði suma félagana
töluvert erfiði að ganga upp á
höfðann, þótt eigi sé hann hár
og heilbrigðum manni leikspor
eitt. En að göngunni lokinni
urðu launin ríkuleg. Útsýnið er
þarna dýrðlegt yfir eyjar og voga,
enda eitt Jrað bezta og víðasta á
{Dessum slóðum. í vestri afmark-
ast útsýnin af Brattás, Selás og
Vindbelgjarfjalli — áberandi
eins og vindbelgja er siður. — í
norðri af Grímsstaðaheiði og
Heiðarfjalli. Annars er Jrað ekki
hið fjarlæga, sem dregur athygl-
ina að sér, heldur hið næsta;
hólmarnir og skerin, sem á vorin
eru kvik af fugli með öllum
lians klið og kvaki; gróðurinn,
sem stingur svo í stúf við apal-
hraunið er alls staðar mætir
auganu, ef í austur er litið. Og
ekki má gleyma skógrækt land-
eigandans, sem þarna hefur lát-
ið græða út þúsundum trjáa nú
á síðustu árum. Þarna ofan af
höfðanum má sjá silunginn svifa
sér fram og til baka niðri í vatn-
inu. Hann órar ekki fyrir því að
hann er fangi við næsta sporð-
blak. Netið, sem býr honurn hin
grimmu örlög, er honurn ósýni-
legt. — Heima við „Bárðarbás"
eru börn að leik, léttstíg og
Ijómandi af gleði, óvitandi urn
sín örlög, eins og silungurinn
niðri í vatninu. Ef til vill eru
þau þarna að leggja hornstein
að sínu eigin líli, óafvitandi. —
Enginn ræður gátur hins
ókomna tíma.
Tveir félaganna gengu heim
að Höfða og æthiðu að sjá hinn
umtalaða bæ Bárðar Sigurðsson-
ar, sem þarna bjó eitt sinn. Hans
bær er nú að mestu horfinn og
myndarlegt timburhús risið þar
frá grunni. Þó standa enn vegg-
irnir í inngrafinni kvos í hóln-
um, snilldarlega hlaðnirúrgrjóti,
berandi vitni hinni högu hönd