Helsingjar - 01.07.1943, Blaðsíða 29

Helsingjar
11
ölvaðir af fegurð þessarar para-
dísar. Hver rnyndin af annarri
grópaðist óafmáanlega í spegil-
flöt minninganna, nærtæk til
í Slútnesi.
framköllunar, þegar grámóska
hversdagslífsins liefur gerzt of
ásækin. — Og ekki var ljósmynd-
unum gleymt, enda litfilman
keypt í því augnamiði, að ná
sem eðlilegustum nryndum héð-
an.
Er í land konr var skoðuð
Reykjahlíðarkirkja. Þar inni var
svalt og kuldalegt, tilvalið af-
drep fyrir hitanum, senr unr
þessar nrundir var afar nrikill.
Eflaust hefur þeinr, er Jressa
kirkju létu reisa, ekki komið til
lrugar, að hún yrði nokkurn
tínra annað en griðastaður trú-
aðra sálna; að þar yrði leitað
ljóss en eigi skugga og Jreinr
Guði færðar Jrakkir, er Jretta hús
er lrelgað.
Eftir að lrafa greitt landeig-
anda bátsleigu og „hafnargjöld",
var förinni snúið lreim. Það
þótti ekki tiltækilegt að fara í
Dimmuborgir, en Stórugjá var
sjálfsagt að skoða, enda er hún
þarna alveg í leiðinni. Þetta er
alllöng jarðsprunga og nokkuð
djúp. I gjánni er vatn, tært og
sunrs staðar allheitt, svo að þarna
er hinn ágætasti baðstaður, enda
nrikið notaður að sagt er. Eng-
inn félaganna fór þó þarna í
bað, dýfðu aðeins hendi i vatnið,
svona eins og til að staðfesta með
sjálfunr sér, að jreir hefðu þó
komið á þenna stað.
Kl. seytján mínútur yfir finrnr
var Mývatnssveit að baki. Fullir
aðdáunar yfirgáfu félagarnir
hina dásamlegu sveit, senr svo
nrjög lrefur verið rómuð fyrir
fegurð, og þó ef til vill aldrei
unr of. Þar sameinast auðn og
auðsæld, hrjóstrugt land og
gróðursælt og þar er íslenzk
sveitamenning til fyrirmyndar.
Þangað leitar sunrar hvert fjöldi
nranna til lengri eða skemmri
dvalar í leyfunr sínum, allt eftir
efnunr og ástæðunr. í dag kenr-
ur hver bifreiðin af annarri
þangað austur hvaðanæva frá,
flytjandi unga og ganrla, inn í
draumalönd veruleikans.