Helsingjar - 01.07.1943, Síða 32

14
Helsingjar
vaða. Landið sem við ökum yfir
virðist fremur hrjóstrugt og sól-
brent. Tré og garðar sjást að-
eins á stöku stað.
Eftir 15 til 20 mínútna akstur
rtemur lestin staðar á járnbraut-
arstöðinni í Aþenu, hinni æfa-
fornu höfuðborg Grikklands.
En við fyrstu sýn virðist ekkert
fornfálegt við þessa gömlu borg.
Mikill hluti hennar er með ný-
tízku sniði, hreinum og breiðum
götum, stórum verzlunarhúsum,
sporvögnum og fögregluþjón-
um spígsporandi alls staðar, ti 1
að líta eftir umferðinni og hátt-
um manna.
Við félagarnir kunnum ekki
stakt orð í grísku. Þrautalend-
ing okkar er því sú, að ná í öku-
mann sem eitthvað getur talað
í ensku, svo við getum gert hon-
um skiljanlegt, að við ætlum að
skoða Akropólis. Við göngum
þvi fram með röð af leiguvögn-
um og eftir töluvert rabb og
fingrapat við ökumennina, —
sem raunar hvorugur aðilanna
skildi neitt í, — gekk loks einn
þeirra Iram og sagðist tala
ensku. Við stígum inn í vagninn
hjá honum og svo er lagt af stað
til hinnar fornu háboraar
o
hellenskrar menningar.
Og eftir litla stund blasir
Akropólishæðin við fyrir fram-
an okkur. Há klettabunga, gróð-
urlaus að ofan með rústum af
forneskjulegum byggingum á
víð og dreif. Upp hæðina liggur
brattur stígur, með bekkjum við
vegbrúnina á stöku stað, — fyrir
vegfarendur til að hvíla sig á.
Við röltum hægt upp stigann.
Á einum bekknum fram undan
okkur situr garnall maður og
styður sinaberum höndum frarn
á stafprik. Hann gefur okkur
auga meðan við nálgumst og
þegar við erum komnir að hon-
um, rís hann á fætur og býður
góðan daginn á ensku. Hann
segist vera leiðsögumaður og
spyr hvort við séum ekki ferða-
menn, sem ætlum að skoða
Akropólis.
Við segjum svo vera.
— Já, þá þurfið þið að fá leið-
sögumann. Hér er svo margt að
sjá, en ókunnugir hafa þess h'til
not, nema þeir hafi kunnuga
með sér.
Við ætlum eitthvað að segja,
en sá gamli gætti ]>css vandlega
að við kæmurn ekki neinum
mótbárum við. Og það gerir
hann á þann einfalda hátt, að
hann heldur áfram að tala í
ákafa og veður elginn viðstöðu-
laust.
— Eg er löggiltur leiðsögu-
maður hér á Akropólis. Það er
engin hætta á að ég afvegaleiði
ferðamenn hérna. Og á meðan
hann rausar, er hann að reyna að
ná einhverju upp úr brjóstvasa
sínum.
— Gerið svo vel, segir hann
um leið og hann réttir okkur
sigri hrósandi skírteini sitt, senr