Helsingjar - 01.07.1943, Side 33

Helsingjar
15
vottar að yfirvöldin leyfi honum
að gegna leiðsögustarfa á þess-
um sögustað.
Jæja, við tökum karlinn með,
segir nú annar félaga minna og
svo höldum við fjórir af stað
upp stíginn aftur.
— Ég veit allt um Akropólis,
segir karlinn. — Já, — víst veit ég
það. Hann bendir fram undan
sér með prikinu sínu á inngang-
inn uppi á hæðinni.
Þennan inngang byggði
Mnesikles á árunum 437 til 432
fyrir Krist. En því verki var þó
aldrei lokið til fulls í þeirri
mynd, sem því var upprunalega
ætlað.
Við göngum í hægðum okkar
gegnum þessa byggingu, senr að
mestu leyti eru súlnagöng með
sléttum hliðarveggjum. Og svo
erum við komnir inn fyrir
landamæri Pallas Aþenu, hinnar
vopnuð fram úr höfði föður síns,
sem í upphafi tímanna stökk al-
vopnuð fram úr liöfði föður síns
hins alsjáandi Seifs.
Hér standa rústir liofs henn-
ar, eitt af glæsilegustu bygging-
arlistaverkum fornaldarinnar,
Parþenon. Hér stöndum við
frammi fyrir byggingu, sem reist
er fyrir nálægt því 2400 árum
síðan, af Ikíos, einum mesta
byggingarmeistara og mynd-
skreytingarmanni þeirra tíma.
Parþenonhofið er byggt í dórisk-
um stíl og stendur að mestu
leyti á tilhöggnum marmarasúl-
um, sem eru á að gizka fjögra
mannhæða háar. Á súlum jress-
um hefur efri hluti byggingar-
innar og jrakið Iivílt. Við göng-
um inn í jtennan hálf-hrunda
helgidóm á eftir fylgdarmann-
ínum. Þar er ömurlegt umhorfs,
brotnar súlur liggja á víð og
dreif um gólfið, og jrakið er al-
veg farið veg allrar veraldar.
Leiðsögumaður okkar nemur
staðar í öðrurn enda hofsins,
réttir úr sér, stappar stafprikinu
sínu í gólfið og sækir í sig veðr-
ið. En nú er sem honum vefjist
tunga um tönn, eins og hann
eigi erfitt með að koma orðum
að því, sem hann ætlar að segja.
Svo færist einhver hátíðleiki yfir
svip hans um leið og hann tek-
ur til máls:
Þessi hluti hofsins er hið
gamla Parþenon, og hér sem ég
stend nú stóð eitt sinn hið geysi-
stóra og undurfagra líkneski
Aþenu Parjrenos. — Já, — hér
stóð það, einmitt hér sem við
stöndum núna. Þetta mikla
líkneski um 12 rnetra hátt, var
allt smíðað úr gulli og drifhvítu
fílabeini af sjálfum Fídíasi, ef til
vill mesta myndasmið allra
alda. Og þetta líknéski og Seifs-
líkneskið mikla í Olympíu-hof-
inu, voru glæsilegustu og íburð-
armestu verk hans. En eins og
þið sjáið, — sagði gamli maður-
inn, — er ekki mikið um dýrðir
Itér nú. Hofið var á miðöldum
notað fyrir kirkju, þar til Tyrkir