Alþýðublaðið - 04.02.1926, Blaðsíða 2

2
Réttarbætuf sjómanna.
Fyrir skömmu var getið hér í
biaðinu um tvö merk lagafrum-
vörp, er lögð voru fyrir pjóðping-
ið danska í síðast liðnum mári-
uöi. Var annað frumvarpið um
skaðabætur til skipshafnar vegna
atvinnuleysis, er stafaði af pví, að
skip það, er hún hefir unnið á,
ferst. Er pað frumvarp, eins og
tekið var fram í biaðinu, eins kon-
ar viðbót við siglingalögin dönsku
frá 1923.
Hitt frumvarpið var um ráðn-
ingu og skráningu skipshafnar.
Felast í báðum pessum frum-
vörpum miklar réttarbæiur fyrir
sjómenn.
Þessi viðleitni Dana til þess að
bæta kjör sjómanna sinna, ætti að
vcrða okkur íslendingum til eftir-
breytni. Væri oss sannarlega eng-
in vanpörf á pví, — enda korninn
tími til pess að endurskoða alla
siglingalöggjöf vora, svo að hún
verði nokkurn veginn í samræmi
við kröfur tímans. Einkurn pyrfti
pó að taka til ítarlegrar meðferðar
pá hlið löggjafarinnar, er snýr að
kjöium og réttarstöðu sjómann-
anna. Ætti landsstjórnin nú að
sýna af sér pá rögg og víðsýni,
sem jafnaðarmannastjórnin í Dan-
mörku, og bera fram á alþingi
pvi, er nú fer í hönd, frumvörp,
cr gangi í svipaða átt og dönsku
frumvörpin, er nefnd voru. — Ef
landsstjórnin skyldi eigi sjá sér
pað fært vegna aðstöðu sinnar til
stuðningsmanna sinna, útgerðar-
manna, verða vonaridi einhverjir
pingmenn ti! þess.
futtuyu ára afmælishátíð
Verkamannafélagsins „Dagsbrún".
Afmælishátíðin varhaldin í Iðnó
tvö síðast liðin kvöld, og var
þátttakan mjög góð. Fór skemt-
unin hið bezta fram bæði kvöldin.
Var salurinn smekklega skrýddur
merkjum félagsins og sannmæl-
um og hvatningarorðum,' sem allir
alpýðumenn purfa jafnan að
leggja sér á hjarta. Yfir leiksvið-
ið var letrað i bogalínu: „öreig-
ar í öllum löndum, sameinist". Þar
undir var merki og aldur afmælis-
barnsins. Svo sem kunnugt er, er
ALÞÝÐUBLAÐID
merld „Dagsbrátmr1' haki og
skófla í kross undir nafni hennar.
Undir merkinu stóð: „Velkomnir,
félagar!" Annars vegar var rauði
fáninn í öndvegi, en hins vegar
fáni „Dagsbrúnar“. Á merkis-
skildi hennar á veggjum hússins
stóð Ietrað: „Vinnan skapar auð-
inn“, „Verður er verkamaðurinn
launanna1', „Samtök eru vald".
Felix Guðmundsson setti sam-
komuna. Þá sungu allir: „Sko roð-
ann' í austri“. Pétur G. Guðmunds-
son mælti fyrir minni félagsins.
Kvað hann 90 stofnfélaga „Dags-
brúnar“ vera enn í félaginu. Þá
var sungið: „Hér skal orðtakið
pað“, „Dagsbrúnar“-minni Þor-
steins Gíslasonar. Næst skemtu
þeir Emil Thoroddsen og Ey-
mundur Einarsson með samspili,
Þá sagði Ottó N. Þorláksson frá
endurminningum sínum um byrj-
un verklýðssamtakanna hér í bæ
og rakti sögu þeirra frá 1890 til
1911. Síðan var hlustað á söng,
cr sendur var út með víðvarpi.
Sýndur var gamanleikur („óhemj-
an“), og Óskar Guðnason söng
gamanvísur og var margsinnis
kallaður fram með lófataki. Loks
var stiginn danz.
Sambandsstjórn Alþýðuflokks-
ins og formönnum hinna flokks-
félaganna hér í bænurn var boðið
sérstaklega til hátíðarínnar.
Kveðjuskeyti bárust afmælis-
barninu frá Prentarafélaginu,
verkakvennafélaginu „Framsókn“,
Sjómannafélagi Reykjavíkur og
Félagi ungra kommúnista. Jón
Baldvinsson flutti kveðju frá Jafn-
/aðanhannafélagi Islands og frá
Jónbirnf Gíslasyni, sem nú er í
. Ameríku, en Ólafur Friðriksson
Kveðju frá Jafnaðarmannafélag-
inu.
Á aðalfundi sínum 28. f. m.
samþykti „Dagsbrún" að gefa AI-
pýðuprentsmiðjunni 1000 kr. og
jafnframt að gefa Alpýðuhúsinu
upp 3000 kr. lán. Afhenti for-
maður félagsins, Magnús V. Jó-
hannesson, gjafir pessar á fyrra
kvöldi hátíðarinnar, en þeir Jón
Baldvinsson ,og Stefán Jóh. Sfe-
fánsson pökkuðu fyrir hönd Al-
þýðuflokksins. Jafnframt mintist
Jón Baidv. heimssamtaka verka-
manna, en St. J. St. samtakanna
hér heima. Þá hvatti Ólafur Frið-
riksson verkamenn til góðra sam-
taka og brýndi einkum fyrir kon-
unum að standa þar með mönn-
um sínum, ekki sízt í kaupdeilum.
Mintist hann „verkakonunnar, sem
skilur samtökin". Hún ætti sinn
rnikla pátt í pví að halda uppi
kaupgjaldinu, pví að hún efldi
bónda sinn og styddi hann.
Sjómannafélag Reykjavíkur hef-
ir áður geíið Alpýðuprentsmiðj-
unni 1000 kr. og verkakvennafé-
lagið „Framsókn" 540 kr. —
„Samtök eru vald".
„Málið mitt“.
Svo kallar S. Á. Gíslason bann-
málið í grein í „Vísi“ 13. jan.
s. 1., og veit ég, að hann segir paö
satt. Ég býst við, að fleiri bann-
menn segi pað sama. En hvernig
breyta svo pessir sömu menn,
sumir hverjir, pegar til kosninga
kemur? Þá styðja þeir andbann-
inga fremur en bannmsnn, sbr.
kosningarnar síðustu í Kjósar- og
Gullbringusýslu. Þar voru helztu
máttarstoðir stúkunnar „Morgun-
stjörnunnar" nr. 11 í Hafnarfirði
áköfustu meðmælendur Ólafs
Thórs, sem er einn af ákveðnustu
andbanningum. Hafa rnenn þessir
sennilega gleymt pví, að þeir hafa
unnið pess heit að gera alt, sem
i peirra valdi stendur, til pess að
efla framgang bindindismálsins og
útrýma áfengi úr landinu. Þessir
menn, karlar og konur, eru vægast
sagt „loddarar" í stúku sinni og
reglunni í heild sinni, því að hver
getur treyst slíkurn mönnum til
þess að vinna góðum málstað
gagn? Það eru auðvitað fleiri
„bannmenn" en pessir Hafnfirð-
ingar, sem hafa kornið pannig
fram alla tíð, frá pví bannlögin
(gengu í gildi. Þeir hafa svikið heit
sín, er peir unnu, pegar peir gerð-
ust góðtemplarar. Það er eins og
þeir stingi hugsjónum sínum
undir stól, ef pær hafa þá nokk-
urn tíma verið til. Að minsta kosti
sjást engin rnerki pess, að peir
starfi af hug og hjarta fyrir
bannmálið, þó að peir viti pað,
að Spánarvínið. flóir um landið.
Aum má samvizka þessara manna
vera, ef hún vaknar aldrei, pótt
peir svíki góðan málstað vegna
pess, að nokkrir aurar séu í boði,
— og það, þótt þeir eigi börn,