Kristilegt skólablað - 01.09.1975, Blaðsíða 4

niDoa
/ • /
Dredíkarinn
Unga fólkið, sem hefur gaman
af að gefa öllu og öllum nafn,
kalla hann Hippa-prédikarann
og Afturhvarfs-prédikarann. En
þekktastur er hann sem prédikar-
inn á Sunset Strip.
Arthur Blessit er einn þeirra
boðenda Guðs orðs, sem hefur
vakið mesta athygli innan Jesú-
vakningarinnar í Ameríku. Sjálf-
ur var hann ekki hippi fyrir aft-
urhvarf sitt, en hann skildi það
snemma, að ef hann ætti að geta
náð til æskumannanna, sem tóku
að streyma til Hollywood og
Sunset Strip árið 1964, yrði hann
að fara út til þeirra.
Ég komst að raun um, að auð-
veldara var að ávinna þetta unga
fólk Guði til handa en nokkra
aðra. Það var ekki mótsnúið
Guði. En maður verður að geta
talað við það á þeirra eigin máli.
Þau tilheyrðu minni kynslóð, og
Jesús elskaði þau og vildi upp-
fylla alla þörf þeirra og þrár,
segir Blessit. Þegar ég kom til
þeirra með hálsbindi og í jakka-
fötum, voru þau fálát og héldu,
að ég væri að koma í einhverri
eftirlitsferð til þess að reyna að
kæra þau. En þegar ég lét hár
mitt vaxa og klæddi mig á annan
hátt, kunnu þau betur við sig í
félagsskap mínum.
Brátt komst hann að raun um,
að það var ekki nóg að tala
aðeins við unga fólkið á götunni.
Þau þurftu að hafa einhvern stað,
þangað sem þau gátu farið og þar
4
sem hægt var að ná til þeirra með
Guðs orð.
Söfnuðirnir voru ekki opnir
fyrir unga fólkinu á þessum tíma,
þeir létu eins og þeir sæju það
ekki og létu það eiga sig, segir
Blessit. Afstaða safnaðanna var
e.t.v. fólgin í eftirfarandi setn-
ingum: „Klipptu á þér hárið,
farðu í bað og hættu eiturlyfja-
neyzlu, því að það er hættulegt
fyrir þig.“ í þess stað keyptu þeir
dýr orgel fyrir 80,000 dollara.
Þessar fallegu kirkjur voru opnar
aðeins fáeinar klukkustundir í
viku. Hipparnir rötuðu ekki til
þeirra, og meðlimir kirkjunnar
rötuðu ekki til þessarar tegundar
æskumanna, sem höfðu svo mikla
þörf fyrir Guð.
Hollywood hafði áður fyrr, á
gullöld kvikntyndanna, laðað að
sér marga, sem voru í hamingju-
leit, en nú voru það sem sagt
hipparnir, sem héldu inn í borg-
ina í stórum hópum. Þeir leituðu
félagsskaparins og svara • við
spurningum sínum.
— Því miður endaði þetta oft í
lífi í niðurlægingu og misnotkun
fíkniefna. Ég skildi, að þetta var
mikilvægari kristniboðskapur en
margur annar, segir Arthur Bless-
it.
Eftir að hafa leitað lengi, fann
hann allstórt herbergi í afskekktu
móteli. Leigan var aðeins 60 doll-
arar á mánuði. Blessit og aðstoð-
armenn hans útveguðu þangað
sófa og nokkur borð, sem ýmist
voru notuð sem ræðustóll eða
altari með fallegum dúk á og
opinni Biblíu. Nokkrir gáfu einn-
ig suðuplötu
— Ég var mjög spenntur, þeg-
ar ég fór út að bjóða unga fólk-
inu. En trú okkar varð ekki til
skammar. Þau komu í stórum
hópum. Kona mín og ég buðum
heita súpu með kexi, og svo út-
býttum við smáritum og biblíu-
ritum. Ég prédikaði einu sinni og
tvisvar á hverju kvöldi. Allir
hlustuðu alvarlegir. Eitt af hin-
um jákvæðu einkennum hipp-
anna er það, hvað þeir eru ein-
lægir og lausir við hræsni. Auð-
vitað voru ekki allir reiðubúnir
til þess að taka á móti Jesú sér til
sáluhjálpar, en hópurinn, sem
fann svar við hinum mörgu
spurningum sínum í fyrsta sinn á