Skák - 15.12.1957, Síða 4

GUÐMUNDUR ARNLAUGSSGN:
tfwHutn tfeai
Grózka
í skákinni.
Islenzkum. skákunnanda má vera það ánægju-
efni að líta kringum sjg nú. íslenzkt skáklíf stend-
ur með blóma, hvert stórmótið rekur
annað, og stöðugt bætast liðtækir
menn í keppendahópinn. Norður á
Sauðárkróki sjáum við þrautreynda og snjalla
skákmenn lúta í lægra haldi fyrir kornungum Ak-
ureyringi og öðrum ungum pilti, er kemur beint
heiman úr sinni sveit, og hefur aldrei komið á
skákmót fyrr. Úti í heimi heldur Priðrik Ólafsson
nafni íslenzkrar skákmenntar hátt á lofti, hann
teflir af meiri hörku en noTckru sinni fyrr og skýt-
ur taflmeisturum Evrópu aftur fyrir sig, hverjum
af öðrum. Og þar með er stórmeistaratitillinn kom-
,. . . inn á dagskrá — hvenær hlýtur
Friðrik Ólafsson þessa eftirsóknar-
e . * verðu nafnbót? Ekki er laust við,
að hja sumum kenni oþreyju 1
röddinni, þegar spurningunni er varpað fram, eins
og þeim finnist Alþjóðaskáksambandið furðu svifa-
seint að átta sig á verðleikum Priðriks. Pyrir mitt
leyti finnst mér þessi áhugi á titlatogi ekki nema
í meðallagi íslenzkur, því að þótt ekki verði um
þessa titla sagt, það sem í vísunni stendur um
orður og titla: „notast oft sem uppfylling í eyður
verðleikanna", eru sjálfir verðleikarnir aðalatriðið,
og betra hygg ég sé að fá stórmeistaratitilinn of
seint en of snemma. Það er betra að vera tltillaus,
en tefla eins og stórmeistari á að tefla, heldur en
x , , að heita stórmeistari og vera að-
pPEð er nart
að heita Briem,
en liaí'a ekki
tii þess unnið . gajnbandsins, stundum með naum-
um meirihluta atkvæða, þurfa ekki endilega að
vera mikilsvirði. Og sannast að segja finnst mér
að full lítillar fyrirhyggju hafi gætt í stórmeist-
aranafngiftinni á stundum. Þess má þó minnast,
að hér er um að ræða næst hæstu nafnbót skák-
arinnar, og ungur meistari, sem orðinn er stór-
meistari, getur ekki vænzt meiri mannvirðinga
þaðan í frá, nema því aðeins að honum takizt að
verða heimsmeistari, sem ekki er líklegt, meðan
heimsmeistarinn er ekki nema einn í senn.
A lista Alþjóðaskáksambandsins 1952 eru skráð-
ir 33 stórmeistarar. Ég fór að telja saman að gamni
v ... mínu, hve margir hafa bætzt í hóp-
stórmeistara inn síffa*' ,°g teist þeir vera 18 eða
rumlega þnr a an til jafnaðar. Haldi
fjöldinn áfram áð vaxa með hlutfallsiega sama
hraða næsta áratug, verða stórmeistaramir orðnir
nærri 80 eftir fimm ár, en um 120 eftir tíu ár!
eins rétt rúmlega venjulegur smá-
meistari. Nafnbætur þær, sem af-
greiddar eru á þingi Alþjóðaskák-
Hingað til hefur sérstök nefnd innan Alþjóðasklák-
sambandsins fjallað um þessar nafnbætur, og þær
verið afgreiddar með atkvæðagreiðslu. En nú er
í ráði að taka upp nýtt kerfi, þar sem mönnum
eru gefnar einkunnir fyrir frammistöðu sína á
skákmótum, allt eftir því hve öflug þau eru, og
hve hátt vinningshlutfall maðurinn hlýtur. Þetta
verður væntanlega til bóta, en þó er hætt við að
ekki verði auðveldara að stöðva þessa skriðu en
dýrtíðarflóðið á íslandi. Það sér hver maður, að
því fleiri sem stórmeistaranir eru fyrir, því meir
tefla þeir á mótum, og þeim mun hærri einkunnir
fá þeir skákmenn, er skara fram úr á þessum
mótum. Það verður með öðrum orðum þeim rnun
auðveldara að vinna sér .stórmeistaratitil sem stór-
meistarahópurinn er stærri — en jafnframt þeim
mun minna virði. Svipuöu máli gegnir reyndar
um flokkaskiptinguna í heild, mönnum smáfjölgar
í efri flokkunum. Framan af voru til fyrsti, annar
og jafnvel allt niður í fimmta flokk. Nú hafa
neðstu flokkarnir horfið þegjandi og hljóðalaust,
en aftur á móti hefur hlaðizt ofan á, fyrst meist-
araflokkur, siðan landslið.
En svo við snúum okkur aftur að innanlands-
málunum, þá er viðhorfið ekki að öllu leyti jafn-
Hvar stönd- °§ éS §af 1 skyn 1 upphafi
nm við?
þessa greinarstúfs. Skíákin á að vísu
almennari vinsældum að fagna hér
en víðasthvar annarsstaðar, og efniviður virðist
hér góður, en hin félagslega hlið á skákmáluniun
er miklu veikari og hefur verið svo lengstum.
Taflfélag Reykjavíkur er langöflugasta skákfélag
á íslandi og þolir samanburð á skákstyrk sinna
manna við öflug taflfélög erlendis, en þó er það
stundum eins og risi á leirfótum. Og svipuöu máli
gegnir um Skáksambandið, sem á að vera æösti
aðili tun íslenzk skákmál. Þeir, sem sótt hafa aðal-
fundi Sambandsins, kannast við, að þar hafa
stundum verðið gerðar samþykktir af lítilli fyrir-
hyggju. Og stjórnin, sem á að standa vörð um
hag Sambandsins milli aðalfunda,
Strjálbýlið
fjötur um fót.
er skipuð mönnum, sem flestir
hafa ýmsum öörum hnöppum að
hneppa, og vill þá stundum fara svo, að starfið
verði full slitrótt. Annars er strjálbýliö erfiðasti
þröskuldurinn á félagslífi okkar skákmanna. Skák-
félög smákauptúna og sveita standa einangruð án
möguleika til samkeppni við jafningja sína. Það
á að vera hlutverk Skáksambandsins að bæta úr
þessu, það er erfitt hlutverk og hefur ekki alltaf
verið rækt sem skyldi. En ýmislegt má þó gera
og verður ef til vill vikið betur að því síðar.
9B skák