Skák - 15.02.1990, Side 5

SKÁK
Útgefandi og ritstjóri:
Jóhann Þórir Jónsson
Tœknileg umsjón:
Birgir Sigurðsson
Ritnefnd:
Friðrik Ólafsson
Guðmundur Sigurjónsson
Helgi Ólafsson
Jóhann Hjartarson
Jón L. Árnason
Margeir Pétursson
Karl Þorsteins
Guðmundur Arnlaugsson
Guðmundur G. Þórarinsson
Auglýsingar:
J.Þ.J.
Einar H. Guðmundsson
Út koma 10 tölublöð á ári
Áskriftarverð 4.600 kr. árg.
Einstök blöð 550 kr.
Gjalddagi er 1. janúar
Utanáskrift:
SKÁK, pósthólf 1179
121 Reykjavík
Skákprent
Dugguvogi 23, símar 31335 (skrifst.),
31391 (tæknideild),
31975 (prentsalur),
354-1-31399 Póstfax.
Efni:
Haustmót
Taflfélags Reykjavíkur'
Paul Keres
síðari liluti
Meistaramót
Taflfélags Seltjarnarness
Tafllok
Ritstjórarabb
Mikla athygli vakti hve hart var barist í Stórveldaslagnum. Nánast
allar skákirnar voru tefldar til þrautar og umhugsunartíminn gjör-
nýttur. Áhorfendur kunnu vel að meta þetta, þótt vissulega hefðu
þeir mátt vera talsvert fleiri.
Um Stórveldaslaginn og Búnaðarbankamótið verður fjallað sérstak-
lega í einhverju af næstu tölublöðum Skákar en eitt atriði langar mig
að gera að umræðuefni hér.
Á sama hátt og baráttan var einkunnarorð Stórveldaslagsins var
jafnteflisdauðinn Búnaðarbankamótinu að bráð.
Hvernig má þetta vera gæti einhver spurt og er það að vonum. Þótt
ekki blasti það við var talsverður munur á þessum mótum. Það síðara
var hefðbundið en það fyrra frábrugðið í tveimur veigamiklum
atriðum. í Stórveldaslagnum voru skákirnar ekki reiknaðar til stiga
og ljúka varð skákunum í tveimur settum. Að mínu mati átti þetta
drjúgan þátt í að teflt var til þrautar, þótt augljóslega færu margar
góðar stöður fyrir lítið á altari tímahraksins. Verður að álíta sem svo
að um leið og keppendur eru lausir undan þessum eina en stórgallaða
mælikvarða skákstigunum geti þeir kannski komið lífi í taflmennsk-
una. Munurinn verur skelfilegur þegar þessi mót eru borin saman.
Tökum eitt dæmi. Polugaévsky vann fjórar fyrstu skákirnar í
Búnaðarbankamótinu en lét sér síðan sæma að semja jafntefli í sjö
næstu skákum, sem engin náði tuttugu leikjum. Þetta dugði honum
að vísu til sigurs, en ekki hafði hann hylli áhorfenda. Hann var heldur
ekki einn um þetta virðingarleysi gagnvart áhorfendum, sem sumir
voru komnir langt að til þess að berja þessa meistara augum, en grípa
í tómt. Það fór líka svo að menn sáu við þessum jafnteflisgaurum og
mættu ekki. Stærsti gallinn er auðvitað sá að þessir menn tapa ekki
stigum þrátt fyrir svona háttalag því nú er í gildi sú regla að sigur-
vegarar tapa ekki stigum hversu sem árangur þeirra er fjarri því að
vera sæmandi.
Spurningin er því sú hvort ekki sé kominn tími á þetta úrelta stiga-
kerfi. Vissulega er mönnum vorkun að láta þau ráða ferðinni á
meðan allt snýst um þau. Frami manna við skákborðið fer eftir skák-
stigum en ekki eftir því í raun hversu góðir skákmeistarar þeir eru.
Þá má ekki gleyma því að ef enginn nennir að mæta til þess að horfa
á þá, eða öllu heldur ná því ekki að komast á mótið í tæka tíð, þá
er stutt í að skáklistin heyri glatkistunni til.
HA? Heyrði ég einhvern nefna kaffihúsaskákmenn? Jú, þeir eru betra
tómstundagaman en þessir meistarar!!
SKÁK 33