Tímarit SÁÁ - nóv. 1977, Blaðsíða 6

Gæzluvistarsjóðs, Vistheimilisins í Gunnars-
holti o.fl. Þá sagði hún frá Áfengisvarnardeild
Heilsuverndarstöðvar Reykjavíkur, Áfengis-
varnarráði og fleiri aðilum. „Með stofnun AA-
samtakanna 1954 kom inn nýr og ferskur
blær,“ sagði Vilborg. Þýðingarmest væri að
eyða ranghugmyndum og hleypidómum og
finna aðferðir til áhrifaríkari meðferðar.
Áfengissjúklingar þurfa að leita lækninga
fyrr en verið hefur, sagði Vilborg. Virkum
áfengisvörnum verður ekki við komið án sam-
stöðu allrar þjóðarinnar. Að lokum óskaði
hún SÁÁ heilla í starfi.
Hilmar Helgason nefndi hinar fjórar aðal-
greinar í stefnuskrá SÁÁ, þar sem hver þátt-
ur er hluti í varanlegri keðju. Verndað um-
hverfi er ekki nóg til hjálpar, alkóhólistinn
þarf andlegrar uppbyggingar við. Bezta lyfið
er kærleikur og verður vonandi notað. Sjúk-
lingurinn verður að skilja, að hann hefur þrátt
fyrir allt ekki misst hið dýrmætasta, sjálf lífið.
Það verður að leysa hann úr einangrun sinni
frá mannlegu umhverfi. SÁÁ mun leggja
áherzlu á aðferðir AA-samtakanna. Fræðsla,
t. d. í skólum, á að verða til þess að koma í
veg fyrir sjúkdóminn, og verður þar enn leitað
hjálpar AA-félaga. „Það verður bjartur dag-
ur á íslandi, þegar almenningur getur sagt
til um eðli og þróun sjúkdómsins,“ sagði Hilm-
ar. „Því marki náum við með fræðslu. Minn-
umst þess, að enginn er vonlaus og að enginn
ætti að þurfa að drekka sér til óbóta áður en
hann leitar hjálpar. Sú kenning er úrelt.“ —
Leitarstöð mun verða athvarf fyrir aðstand-
endur alkóhólista, fyrst og fremst, svo og
vinnuveitendur. Yfir 500 manns hafa leitað
meðferðar á rúmu ári, þess þyrftu væntanlega
tíu sinnum fleiri. Látum neyðaróp alkóhólist-
ans verða að þjóðarvakningu. Margir drekka
og deyja og eru jarðaðir. Fleiri drekka og
deyja en eru ekki jarðaðir. Þeir eru andlega
dauðir. Stöndum vörð um æskuna og forðum
henni frá hinum sífelldu mistökum. „Þið öll,
sem hér eruð, hafið gefið okkur mikið með
komunni hingað,“ sagði Hilmar að lokum.
Skúli Johnsen, borgarlæknir, ræddi um
hvernig vandamálið snerti það í okkur, sem
leiddi til ávanamyndunar. Þekking manna á
líkamanum væri orðin mikil, en minni á sál-
inni. Spakmælið: Maður, þekktu sjálfan þig,
væri í góðu gildi. Nú væri orðin til ný lækn-
ingaaðferð, það er sjúkur læknar sjúkan, —
notar reynslu sína og þekkingu til hjálpar, og
mætti helzt líkja því við grundvallaratriði
bólusetningar. „Við, sem ekki höfum tekið
sjúkdóminn, viljum líka hjálpa,“ sagði borg-
arlæknir. Hann taldi SÁÁ mikilvæg til fyrir-
byggjandi aðgerða. Heilbrigðisráð legði
áherzlu á samvinnu við félög og stofnanir á
verksviði sínu. Hér sést, að fólki er ljós nauð-
syn þess að sameina kraftana. „Hér dugar
engin ein leið, en við þurfum fyrst og fremst
að horfa á markmiðið. Menn verða að sjá
sjálfa sig, áfengið og umhverfið í nýju ljósi.“
Indriði Indriðason, stórtemplar, sagði m.a.:
„Af hverju erum við hér? Til þess að fá stað-
festan grun? Um eitthvað, sem við höfum
vanrækt að sinna. En hér og nú er til okkar
kallað. Mikill vandi er á höndum, gamall og
nýr. Persónubundinn og samfélagslegur. í dag
mér, á morgun þér. Það á í bókstaflegum
skilningi við um áfengismálin.“ Starfið kost-
ar fjármuni, en þó umfram allt skilning á mál-
efninu. Fræðsla er nauðsyn. Það er SÁÁ Ijóst.
Jafnframt endurhæfingu hinna sjúku. Góð-
templarareglan fagnar SÁÁ og starfi samtak-
anna, bæði fyrirbyggjandi og hjálparstarfinu
við hina sjúku.
Jóhannes Magnússon, bankafulltrúi, talaði
næstur. „Löng ferð hefst með fyrsta skrefinu,“
sagði hann. Enginn er svo illa haldinn, að
hann geti ekki snúið við til betri vegar.
Drykkjusýkin er ekki einkamál sjúklingsins.
Hún er þjóðmál. Með sjúklingnum þjáist
fjölskylda hans, vinir o.s.frv. AA er sennilega
sterkasta vopnið í baráttunni. „Þar tekur
sjúklingurinn málið í sínar hendur með aðstoð
þeirra, sem reynslu hafa. Tími, skilningur,
þolinmæði, er það sem þarf, en á veginum
eru margar hindranir. Það þarf að draga fram
vandamálið, hætta að fela alkóhólistann. Þeir,
sem vilja leita lækningar, eiga heimtingu á
sjúkrarúmi, en þar er ekki nóg að gert enn.
Allir eiga að hjálpa til þess að lina kvalir
alkóhólistans.“
Pétur Sigurðsson, alþingismaður, flutti