Alþýðublaðið - 16.03.1926, Blaðsíða 3

16. marz 1926,
ALÞÝÐUBLAÐID
3
sjálfum nemur. Jón Þorláksson
var, eins og vænta mátti af hon-
um, ólmur á móti afnámi verð-
tollsins og hélt mjög fast við
Jietta ástfóstur sitt. Vildi hann
helzt, að frv. væri þegar felt. Ot
af ummælum hans þess efnis, að
Jón Baldv. væri að hafa tekjur af
ríkissjóði með þessu frv., benti
Jón Baldv. sem dærni þess, hvern-
ig Jön Þorl. hefir reynst sem
varðmaður ríkissjóðs, á eftirgjöf-
ina á veði ríkissjóðs í togurum
„Kára“-félagsins og stjórnarfrum-
vörpin í fyrra, einkum um ríkis-
lögregluna og skattaeftirgjöfina
við togarafélögin. Svo talaði Jón
Þorl. nú eins og hann telji sig
standa á verði fyrir fjárhag ríkis-
sjóðsins. Nú, þegar lausaskuldir
ríkisins væru greiddar, ættu toll-
skattar þessir að falla niður, eins
og talið hafði verið alveg sjálf-
sagt að þeir gerðu, þegar þeir
voru lagðir á í upphafi. — Auð-
heyrt var, að Jóni Þorl. gramdist,
að jafnaðarmaðurinn* á alþingi
skyldi ekki veita honum stuðning
við fjármálastefnu hans, eins og
hann játaði, að hinir þingflokk-
amir hefðu gert. Var og skamt
á að minnast stuðninginn, sem
Klemenz veitti við að fella strand-
ferðaskipskaup ríkisins.
Efri deild.
Þar voru um kl.st.-umræður um
kynbæíur hesta, og töluðu margir
sig „dauða“. Var þó ekki rætt
um þau hross, sem átt er við,
þegar taiað er um hrossakaup í
þinginu. Flutti Einar þá breyting-
artill., að konur megi skorast und-
an kosningu í hrossakynbóta-
nefnd. Fór fram nafnakall um til-
löguna og náði hún samþykki á
atkvæði I. H. B. (7 : 6). Var frv.
síðan endursent n. d.
Frv. um ellistyrk(tarskrána) og
um alþingiskjör(skrána) v^r vís-
að til 2. umr. og allshn. og vél-
stjórafrv. til 2. umr. og sjávar-
útvegsnefndar.
Ný frumvörp.
Guðm. Ól. flytur frv. um sölu
á kirkjujörðinni Snæringsstöðum
í Vatnsda! — handa barnaskóla
hreppsins, segir í greinargerð —.
Jónas frá Hriflu flytur í samein-
uðu þingi þingsál.till. um, að al-
þingi lýsi yfir því, að það telji
það eina sjálfsögðustu skyldu
hverrar stjórnar „að velja þá
menn eina til að vera fufltrúar
landsins erlendis, sem reyndir eru
að reglusemi, dugnaði og prúð-
mensku í allri háttsemi, svo að
treysta megi, að þeir komi hvar-
vetna fram þjóðinni til sæmdar."
DHend símskeytl.
Khöfn, FB., 15. marz.
Löng flugferð.
Frá Lundúnum er símað, að
flugmaður, að nafni Cobham. sé
heim kominn aftur úr flugferð
frá Lundúnum til Höfðaborgar f
,Suður-Afríku. Á heimleiðinni fór
hann yfir Kairo og Aþenuborg.
Raunverulegur flugtími á heimleið
80 stundir; viðstaða á ýmsum
stöðum ekki reiknuð.
ilit og tillogur bjorgunarmáia-
nefnðar Fiskifélagsins.
VII. (Frh.)
Um björgunarskip.
„Ýmsir hafa litið svo á, að það
væru hin einu bjargráð, sem um
gæti verið að tala, að hafa björg-
unarbát, og hann þyrfti landið
að eignast sem allra fyrst. . . .
Er þá að athuga starfsemi og
starfssvið skips, sem annast ætti
bjarganir skipa og manna úr sjáv-
arháska. . . .
Á vetrarvertíðinni eru veiðar
mest stundaðar fyrir Suðurland-
inu eða, svo nánara sé til tekið,
frá Breiðafirði til Djúpavogs. Á
þessu svæði eru 3 stórar veiði-
stöðvar og margar smáar. Stærst-
ar eru Sandgerði, Vestmannaeyj-
ar og Hornafjörður. Til Sandgerð-
is mætti telja smástöðvar allar
við Reykjanessskaga. Vestmanna-
eyjar verða að teljast sérstæða?,
nema ef telja skyldi Landeyja-
sand með. Hornafjörð og Djúpa-
vog mætti telja tii einnar stöðvar
Einar skálaglam: Húsið við Norðurá.
Hann er duglegur og efnilegur maður, og
ég veit, að hann verður góður við Gunnu.
Þau sögðu mér, að þeim þætti vænt hvoru
um annað, og að þau ætluðu að giftast í
haust, og ég vona til guðs, að hann blessi
þau í bráð og lengd.“
Það kom hálfgert á Jón við þessi orð, því
að Bera hafði aldrei haft þetta hljóð í
strokknum fyrr.
„Já, en hann ætlar frá okkur í haust, og
ef Guðrún fer með honum, hver heldur þú
þá að muni ráða sig til okkar fyrir sanngjarnt
kaup ? Vinnumennirnir taka okurverð fyrir
sig, og hvaðan á ég, bláfátækur kotungur,
að taka alla þá peninga? Ef ég á að fara
að halda dýr hjú, — því að vinnukonu þarf
ég að taka líka, ef Gunna fer —, þá getur
ekki legið annað fyrir okkur en sveitin í
vetur.“ Jón ætlaði nú að fara að halda langan
fyrirlestur um hjúahald og hjúakaup og
steypa úr kyrnum reiði sinnar yfir hina synd-
umspiltu Suðumesja-Babýlon, Reykjavík, sem
með djöfullegum vélabrögðum tældi hjúin
úr sveitinni ofan í hyldýpi eilífrar glötunar
á mölinni þar, en Bera gamla hindraði þá
málsnild alla.
„Þú hraktir frá þér Guðmund okkar með
nirfilshættinum, og með honum og stórbokka-
skapnum ætlar þú að hrekja frá þér dóttur
okkar. Þú vilt, að hún eigi einhvern, sem
þér þykir fremd að eiga fyrir tengdason, en
ég vil, að hún eignist góðan mann, og það
veit ég að Þorsteinn er. Það nægir mér, og
ég hreyfi hvorki legg né lið til að hindra,
að þau eigist," sagði Bera og snéri sér til
veggjar. En Jón tók nú á allri málsnild sinni
ýmist með biíðum fortölum eða hörðum orð-
um. Það kom þó alt fyrir ekki, því að Bera
hafði ekki einu sinni það mikið við hann, að
hún anzaði honum.
Það endast fáir til þess að yrðast lengi
við sjálfa sig. Og þegar hann þóttist þess
fullviss, að Bera myndi engan þátt taka í