Alþýðublaðið - 07.02.1920, Blaðsíða 2

2
ALÞÝÐUBLAÐIÐ
settra manna að skyldu, að við-
halda legstaðnum. Þó væri eflaust
betra að láta greiða víst gjald á
ári, til þess að viðhalda garðin-
um, og sérstakur maður fenginú
til þess starfa, sem stæði undir
stjórn safnaðarstjórnar, eða má-
ske heldur vegastjórnar bæjarins.
Þetta eftirlit væri aðallega fólgið
í þvi, að hlaða upp leiðin og halda
við leiðum þeirra, sem enga að-
stendendur hefðu átt í Reykjavík.
Sá kostnaður, sem af þessu leiddi,
yrði aldrei mikill. Hann yrði til-
finnanlegastur fyrst í stað, meðan
verið væri að koma föstu skipu-
lagi á garðinn. Yerkið yrði auð-
velt og þyrfti ekki að verða mjög
dýrt.
Eg trúi því ekki, að Reykvík-
ingar vildu ekki leggja á sig gjald
til þessa, þar sem svo að segja
hver maður í bænum á þar vin
eða ættingja, föður eða móður, —
þann er var leiðarsteinn til lífsins,
eða þann er lífið og vonirnar bygð-
ust á.
Mönnum finst þetta ef til vill
smámunir, en það eru einmitt
smámunirnir, sem oft hafa svo
mikið að segja. Og þetta er eitt
af menningaratriðunum.
Útlendingar, sem kunna að ferð-
ast um heima, mundu fljótt reka
augun í þetta, og munum við ekki
vaxa í þeirra augum við það.
Eg vona því að menn gefl þessu
gaum, og að það þurfi ekki að
verða ádeilumál milli flokka.
Porfinnur Kristjánsson.
Frámunalegt hirðufeysi.
Fjö!da mannslífa teflt í hættu.
Sterling kom í gærkveldi frá
útlöndum og Norðurlandi. Með
honum komu þingmenn þeir, er
óhomnir voru og fjöldi fólks ann-
ar, mest vermenn. Kvað þessi
ferð Sterling hafa verið all sögu-
leg. Svo sem, að hann misti ann-
að atkerið og hafði að eins eitt
eftir. LoftskeytatatækÍD, sem sett
voru á hann, hafa enn ekki reynst
nothæf, rafmagnsmótorinn, sem
lýsir skipið, varð ónýtur, svo lýsa
varð með kertum unz olíulampar
náðust, og loks var skipið vatns-
laust að kalla, tvo síðustu dagana,
og ekki vatnsdropi til síðasta dag-
inn, ofan á þetta bættist svo mat-
arskortur. Er stór furða, að nokkr-
um skuli koma til hugar að leggja
úr höfn með skip svona úr garði
gert, fult farþega. Eða er verið
að gera leik til þess að fækka
íslendingum á þenna hátt? Heila
grein mætti rita um skeytingar-
leysi það, sem hér er sýnt, en
það mundi lítið stoða. Mönnum
lærist aldrei að gæta sjálfsagðar
varúðar, fyr en stórslys hefir hlot-
ist af skammsýni þeirra. /.
Þorsti lorgunMalÉs.
Stutt er á milli „túranna" hjá
Mbl. og þannig íer fysir flestum
fyr eða síðar, sem dýrka Bakkus
af alvöru eins og þeir gera hin
andlegu Ijós, sem stýra kaupmanna-
blaðinu okkar.
3. þ. m. flutti Mbl. mynd af
því þegar amerísldr embættismenn
voru að helía niður vínieyfum,
sem fundist höfðu, og fárast blað-
ið mjög út af því að svona illa
skuli vera farið raeð „hinar dýru
veigar". Er auðséð á ummælum
blaðsins, að þeir herrar, Morgun-
blaðsfeðurnir, hafa ekki getað
vatni haldsð út af hinni sáru hrygð
sem greip þá, er þeir virtu fyrir
sér íisfeverkið, Bragðið hefir kom-
ið í muna þeim og þeir hafa ef
til vill „fundið á sér" fyrst eins
og sagt var um sjóraennina suma
hérna á árunum, að þegar þeir
voru komnir inn undir eyjar þá
voru þeir orðnir ölvaðir af tilhugs-
uninni. En vtrnan hefir orðið
skammæ á þeirn, Mbl.ritstjórurtum,
og þeir hafa með sársauka mikl-
um fundið tii þess hve hróplegt
rangiæti það væri að líða Ameríku-
mönnum að fara svona illa með
átrúnaðargoðið.
í annað sinn fluttu þeir þá fregn
í sambandi við myndina, að 137
manna væru blindir f Bandarfkjun-
um af trj ákvoðusprittsdrykkju og
149 dauðir. Ekki segir blaðið frá
því á hve löngum tírna það hafi
^k.ng:lý®iiig,ar.
Auglýsingum í blaðið er fyrst
um sinn veitt móttaka hjá Guð-
geir Jónssyni bókbindara, Lauga-
vegi 17 (bakhús). Sími 286 og á
aígreiðslunni á Laugavegi 18 b.
gerst. (Heimildra ifklega ekki sem
áreiðanlegust.)
Á anean tug ára hafa í Banda-
rfkjunum að minsta kosti milli. 40
og 50 miljónir nsauna liíað undir
bannlögum og þó hefir ekkert frézt
um þetta fyrri en nú.
Vili ekki Mbl. fræða okkur utn
það, hvernig á því stendur?
Áður en bannið kora á alment
í Baadaríkjunum var áfengi sel'c í
flestum Áusturrikjunum og sam-
kvæmt opinberum skýrsluin dóu
að meðaitali á árí hverju beinlínis
af áfengissýki um 100.000 maana,
Vil! ekki Mbl. fræða okkur una
það hve roikið það sé á hverja
xoo fbúa þegar fbúatalan er uo
110 miljónir?
Og vill ekki Mbl. gefa okkur
nánari upplýsingar nm það hve
margir af hverju 100 íbúanna
þessir 137-I-149 eru, svo við get-
um borið saman báðar töluraar
og gert okkur grein fyrir hve
mikiís virði hun sé nú þessi frétt ?
Svo mætti til frekari skýringar
athuga hve margir ættu að deyja
hér á landi eftir fólksfjölda eítir
sama hlutfalli og þá fengjum við
beztan skilning á því sem blaðið
er að segja okkur frá.
Ef svo skyldi nú fara, mót vo®
miani, að dæmin þessi yrðu rit-
stjórum blaðsins ofurefli, af góð-
um og gildum ástæðum, þá gætu
þeir tarið til einhverra góökunn-
ingja sinna og reiknimeistara tií
þess að Jeysa úr gátuani, því Ifk-
legt væri að einhverjír af aðstand'
endum blaðsins og eigendum gætu
gert þetta lítilræði fyrir þá.
Blaðið segir: „Þegar góðu drykk-
irnir eru bannfærðir, fara menn að
drekka allskonar ólyfjan."
Auðskilið er það hverjum mannt
af hverju blaðið kennir bannlög'
unum um að menn drekka allskon*
ar „ólyfjan", en hitt væri vel þe®s
vert að það væri betur athugaö*
hver sé hin upprunalega orsök
þess. Et drykkjuskapur og nautn
„góðu drykkjanna" heíði aldre*
komið upp með mannkyninu, þ®