Alþýðublaðið - 07.02.1920, Blaðsíða 3

ALÞÝÐUBLAÐIÐ
8
er líkíegt að »óSyfjanm« kefði
aldrei komið inn fyrir varir maiœa.
Vilja elcki MorgunblaðsfeðurBÍr
reyna að athuga þetta og fræða
°kkur um þ&ð, hver sé su rétta
°rsök ?
Þetta má duga að sirnsi. Eg
v°na að þeir herrar, andbanning-
ar og Morgunblsðs-burgeisar, svari
t^saum spurningum hið bráðasta.
J. Á.
^eimsfrægur stjórnmálamaður sekt-
aður fyrir að aka of hratt í bif-
r®«ð, en lítt-þektura bílstjórum i
^vik ieyfist að keyra í loftinu,
þess að nokkur skifti sér af.
Þess er nýlega getið í ensluim
,|Jioðum, að enski stjórnmálamað-
htinn Curzon lávarður hafl fengið
® punda sekt, fyrir að hafa ekið
^ú'aðar í bifreið, en lögin leyfðu.
í raun réttri væri þetta ekki í
hásögur færandi, ef það tiðkaðist
^ér, sem annarsstaösr, að mönn-
væri ekki leyft að troða al-
gei'iega fótum lög og fyrirmæli.
^érna í Reykjavík eru sem só til
tyrirmæli um það, með hve milk-
l,th hraða bifreiðar megi aka. En
eagin sála virðist kannast við þau,
^voiki lögreglan, almenningur né
^ilstjórarnir. Þeir gera það iíklega
af öllum.
Ættu bílstjórarnir að láta dæmi
^úrzons lávarðar sór að kenningu
Veröa, ef ske kynni, að haft yrði
ahga á þeim framvegis.
X
h pii og fegii.
I*ausar íbóðir. Byggingafólag
^ýkjavíkur heflr nú á næstunni
^ilnQargar lausar íbúðir, en ekki
heta aðrir fengið þær en meðlimir
^élagsins. Yerður dregið um það,
Verjir skulu hljóta þær meðal
jeirra félagsmanna, er óska að
Þær. t>eir félagsmenn, sem óska
koniast sem fyrst í félagshús-
in, ættu því strax að sækja um
íbúð. Allar nauðsynlegar upplýs-
ingar því viðvikjandi fást hjá fram-
kvæmdastjóra félágsins, Þorláki
Ófeigssyni, sem hitta má i kvöld
(7. febr.) frá kl. hálf átta til níu,
á Barónsstíg 30.
Látin úr inflúenzu. Ragna
Tulinius, dóttir Otto Tuliniusar á
Akureyri, lézt í gær í Khöfn úr
inflúenzu. Systir hennar, Guðrún
Tulinius, sem einnig er í Khöfn,
er mjög veik.
Habzborgarar ekti til valda.
í blaðinu í gær var sagt frá því,
að sendiherraráðið í Yashington
hefði aftur viðurkent, að Habs-
borgarar tækju við völdum í Ung-
verjalandi. í skeytinu höfðu rugl-
ast orðin „ingen“ og „igen“, og
olli það misþýðing skeytisins.
Sendiherraráðið viðurkennir engan
Habzborgara sem ríkisstjóra í
Ungvarjalandi.
Yeðrið í ðag.
Reykjavík, Logn, hiti -=-1,4.
ísafjörður, Logn, hiti -í-2,5.
Akureyri, S, hiti 1,0.
Seyðisfjörður, S, hiti -r-2,6.
Grímsstaðir, Sv, hiti 5,0.
Vestmannaeyjar, Sv, hiti 2,8.
Þórsh., Færeyjar, Y, hiti 5,0.
Stóru stafirnir merkja áttina,
-r- þýðir frost.
Loftvog lægst norðan við Skaga-
fjörð, stígandi á Suðurlandi; suð-
vestan átt.
Viötai við 3 bankasíjóra.
Alþbl. hefir orðið vart við að
margir eru smeykir við að taka á
móti dönskura seðlum, síðan aug-
iýst var, að vissar teguadir danskra
bankaseðía væru innkallaðir, og
úr giidi numdir. Menn hafa ekki
sett á sig — sern ekki er von —
hvada seðíar það eru, sem eru
innkallaðir, og eru svo fyrír bragð-
ið hræddir við alla danska seðla
Hefir þessi hræðsla komið sér
óþægilega f viðskiftum manna á
miili, því hér er töluvert aí dönsk-
um seðlura í umferð. Alþbl. hefir
átt viðta! við þrjá bankasfjóra, ti!
þess að heyra áíit þeirra um mál-
ið, og birtist það hér:
Yiðtal yið Benedikt Sveingson
alþm. bankastjóra í Lanðs-
bankamim.
»Af seðlum þeim hinum dönsku
sem nú eru innkailaðir«, segir
Benedikt, »hefi eg ekki orðíð var
við að aðrir væru í umferð hér,
en rauðu krónuseðlarnir — kaífi-
rótarseðlarnir, sem fólk kallar. En
I fyrir þá er mæit að fáist töluvert
hærra verð en nafnverð. Það er
því ekki háskalegt að taka þá
fyrir það verð, sem þeir hljóða
á. En það mun vera alveg
óbætt að taka einnig hina seðl-
ana, sem innkaliaðsr voru, því
Þjóðbankinn danski mun innleysa
þá fyrir fuit verð, þó komið sé
fram yfir tímann."
Yiðtal við Siglivat Bjarnason
bankastj. í íslándsbanka.
»Einn af bláu seðlunum, sem
rankallaðir voru«, segir S. B., »sá
eg seint á árinu 1918, og eitt-
hvað af krónuseðiunum rauðu feng-
um við í bankanum í ágúst í fyrra,
en það er víst um það, að það
hefir verið mjög lítið í urnferð hér
af þessum dönsku seðlum, sem
innkallaðir hafa verið. Eei það er
engin ástæða fyrir raenn að vera
hræddir við neina danska seðla,
ekki einu sinni þá sem búið er
að innkalla, og lagalega eru úr
gildi numdir, þvi Þjóðbankinn mun
leysa þá inn eins fyrir því. Inn-
köllunin er til þess að ná sem
fyrst sem mestu af seðlunum úr
umferð, en ekki af því að bank-
inn ætli sér að græða á því að
menn gíeyrai að fá seölunum skift.«
Yiðtal við Magnús Sigurðsson*
bankastjóra í Landsbankannm.
»Eitthvað hefir maður orðið var
við þessa dönsku seðla, sem nú
eru innka!Iaðir«, segir Magnús,
»en snjög er það lítið, og það er
ekki nokkur minsta ástæða til
þess fyrir menn ao taka ekki við-
stöðulausi við ölium dönskum
seðlum, því seðlamir sem hafa
verið innkallaðir munu teknir fullu
verði eftir sem áður í danska
Þjóðbankanum. Til samanburð&r
má geta þess, að við tökum enn-