Alþýðublaðið - 08.04.1926, Blaðsíða 3

ALÞ.ÝÐUBLAÐID
3
var á götuvaltaranum). Bifreiðar-
stjórinn á vörubifreiðinni heitir Sig-
valdi (var áður hjá Rokstad). Hann
hefir áður ekið á aðra bifreið og
skemdi á henni vatnskassann x.
Ný kaþölsk kirkja
Fréttin, sem blaðið flutti í fyrrad.
um fyrirhugaða kirkjubyggingu í
Landakoti, var höfð eftir kunnum
kapólskum manni. Nú hefir Meulen-
berg præfekt skýrt blaðinu frá, að
kirkjubyggingin sé ekki fastráðin,
og að byggingarverðið sé áætlað
miklu lægra en 1 millj. kr.
Samtimaskák
tefldi Sigurður T. Sigurðsson við
24 rnenn á skírdag í Hafnarfirði, og
vann hann 14, Japaði 8, en 2 urðu
jafntefli.
Ritstjöraskifti.
hafa orðið við „Dagblaðið“. Hefir
G. Kr. Guðmundsson látið það af
hendi, en Guðmundur Þorláksson
tekið við.'
Hattbardodendron miilipilsianum.
(Upphaf á niðurlagi að kvæðis-
byrjun. Þrísöngur undir einni hár-
greiðu og tveimur Kodak-ljósmynda-
vélum 2x12.)
Þú ylrik sól nú ótal geislum snýtir
í algeymsdjúpsins svarta tóbaksklút,
á meðan prúður pakkhúsmaður spýtir
Hveiti, Rúgmjðl, Hafea-
mjöl, mais heill og malað-
up. Mjög ödýrt í heilum
sekkjum.
Gnnnar Jónsson,
Símí 1580. Vöggur.
ipT* Nýkoanið
Rykkápur, kvenna, margir litir. Ullarkjólatau,
nýjar gerðir. Ullartau í svuntur, svört og
mislit. Kjöiaflauel, munstruð, fjölbreyttari litir
en áður. Morgunkjólaefni i miklu úrvali.
Stumpasirs, einlit og mislit.
Verzl. Ámunda Ámasonar.
í pukri upp í h. f. „Slor og grút“.
Á meðan rollur ríða heim á bæi
og reka þingmenn heim á stöðulinn,
og sál mín veltir sér í þaraflagi'
og syngur fögur ljóð um böðulinn,
þú gaular hátt í heiðum tunglbjarm-
anum
hattbardodendron millipilsianum.
Hallclór Dellían.
Gengi erlendra mynta í dag:
Sterlingspund. . .
100 kr. danskar . .
100 kr. sænskar . .
100 kr. norskar . .
Dollar..............
100 frankar franskir
100 gyllini hollenzk
100 gullmörk þýzk.
kr. 22,15
— 119,28
— 122,32
— 97,99
— 4,563/,
— 16,16
- 183,27
— 108,60 '
Minerva.
Fundur í kvölcl kl. 8,30. Fjölmenn-
ið, félagar, og verið stundvísir!
Nýtt spyrðuband
hefir verið hengt upp í Reykjavík-
urborg. Heitir önnur ýsan „Alda“,
en hin „Stormur“, og eru mjög svip-
aðar álitum. Kunnugir segja líka, að
þær séu sameiginlegir hálfrefir.
Veðrið.
Þýða um alt land. Hiti mestur 7
stig, minstur 0. Átt yfirleitt norðlæg
og austlæg, fremur hæg. Veðurspá:
í dag austlæg átt og smáskúrir á
Suðurlandi, norðaustlæg átt ann-
ars* staðar og úrkoma, einkum á
Norðausturlandi; i nótt vaxandi aust-
læg átt á Suðvestur- og Suður-landi,
norðaustlæg og austlæg átt annars
staðar, úrkoma víða.
„Gullfoss"
fór héðan í gær til útlanda.
Ágætt fiski
er nú í Hafnarfirði á róðrarbáta.
Togararnir
komu engir af veiðum í gær eða í
morgun.
„Morgunblaðið"
hefir loks séð skömm sína og
treysiir sér ekki til að reyna að
afsaka vanhelgun sina á páskahelg-
inni. Hitt verður að vitða því til
vorkunnar, þó að það reyni af veik-
um mætti að breiða yfir ósigur
húsbænda sinna í kaupdeilunni. Því
ferst það raunar ekki betur en svo,
að hann verður því auðsærri, sem
það gerir fleiri tilraunir til að reyna
að hylja hann.
Einar skálaglam: Húsið við Norðurá.
eldhús, jafnskjótt og Guðrún var komin til
verka sinna.
Eldhúsið var, svo sem lýst hefir verið,
ekki mjög stórt; það var ekki meira en
svo, að einn maður gæti undið sér þar við.
Það var því, þó ekki væri nema að þessu
eina leyti, Guðrúnu ógeðfelt að verða fyrir
þessum heimsóknum húsbónda síns.
En Guðrúnu hraus líka hugur við honum
sjálfum, þó að hann gerði henni ekki neitt.
Henni fanst sami rándýrssvipurinn, sem hafði
komið á hann kvöldið, sem hann sá hana
fyrst, hvíla yfir andliti hans í hvert skifti,
sem hann kom fram til hennar, og hryllingn-
um, sem um hana fór, þegar hinn ýmist hálf-
eða al-drukkni maður nálgaðist hana, verður
ekki með orðum lýst.
Majórinn sat liðlangan daginn í eklhús-
inu og talaði við Guðrúnu. Þetta var því
undarlegra, sem hvorki Guðrún skildi ensku
né majórinn íslenzku. En svona var þaðr
og Guðrún reyndi að svara honum kurteis-
lega, þótt hún ekkert skildi, og var líka
bættur skaðinn. En hún þorði ekki annað,
því að hún óttaðist föður sinn.
En það þótti henni verst, þegar majórinn
fór að strjúka á henni hárið, klappa henni á
vangann eða káfa utan í hana. Það greip
hana alt af dauðleg angist við hann þá.
Henni fanst þá eitthvað vera í aðsigi, —
einhver ógæfustundin, — ein af þessum
stundum, sem getur felt heila mannsæfi'* í
rústir án þess, að sá, sem fyrir því verður,
eigi á því nokkra sök eða fái við því spornað.
En hingað til hafði alt farið vel. Forsjónin
hafði verið henni góð. Hún hafði alt af á
síðustu stundu sent henni hjálp. Guðrúnu
þótti það að vísu einkennilegt, að verndin
skyldi alt af koma henni, þegar henni fanst
sér liggja á. En hún hafði góða samvizku, og
þegar henni rann í hug alt það, sem henni
hafði í æsku verið kent um vernd algóðs