Alþýðublaðið - 20.04.1926, Blaðsíða 3

20. april 1926.
ALHÝÐUBLAÐID
3
ekki útrunninn á næsta þingi, og
gæti hún þá fengið frv. lagt fyrir
það, til að bæta úr afnárni lag-
anna nú, eða jafnvel fengið'gefin
út bráðabyrgðalög, ef hún áliti
nauðsyn krefja. Fleiri tóku ekki
til máls. Þá greiddu 9 atkv. með
frv., en Jónas og Ingvar á mó'ti.
Bergþörshvoll o. fl.
Frv. urn bryggjugerð í Borgar-
nesi var umræðulaust afgreitt sem
lög. — Fry. um skipulag kauptúna
og sjávarporpa var samþ. til 3.
umr. með 10 shlj. atkv. — Um
þál.till. Jónasar um byggingarstíl
prestssetursins á Bergþórshvoli
urðu alllangar umræðuf. Jónas tók
fyrstur til máls. Kvað hann Þing-
vallanefndina hafa athugað það,
hvort eigi væri tiltækilegt að reisa
á Bergþórshvoli hús í íslenzkum
bæjarstíi, og hefði nefndin, að
málavöxtum athuguðum, mælt
með því að svo yrði gert. Gat
hann þess, að aÖ öllum líkindum
myndi þetta eigi verða dýrara en
Pó að venjulegt steinhús yrði
bygt, en hins vegar færi mun bet-
ur á slíkri byggingu í sveit en
venjulegum kaupstaðahúsum, auk
þess, sem tilraunin ein væri þess
virði fyrir íslenzka byggingarlist,
að málinu væri gaumur gefinn.
Enn fremur gat hann þess, að
presturinn á staðnum hefði mikinn
áhuga á því, að hugmynd þessi
kæmist í framkvæmd. Forsætis-
ráðh., J. M., kvað ekkert til fyr-
irstöðu frá hendi stjórnarinnar að
húsið yrði reist í umræddum stíl,
einkum þar sem honum virtist
húsameistari ríkisins vera því
hlyntur. En hins vegar kvað hann
stjórnina því að eins hafa heim-
ild til þess að reisa húsið í þess-
um stíl, að kostnaðurinn við það
yrði eigi meiri en þegar er á-
kveðið. Eggert kvaðst eigi myndu
geta greitt tillögunni atkvæði sitt,
þar eð óvíst væri nema slíkt
byggingarfyrirkomulag væri óhegt-
ugra fyrir prestinn en hið venju-
lega. Teikningar lægju engar fyrir,
en hvorki væri hann né aðrir
deildarmenn svo fróðir í þessum
efnum, að þeir gætu kveðið upp
nokkurn dóm í þvi efni. Sig. Egg-
erz talcli sjálfsagt, að reisa hús-
ið í íslenzkum bæjarstíl, enda þótt
einhvern kostnaðarauka myndi
leiða af því. Bergþórshvoll væri
fornhelgur sögustaður, sem margir
útlendir ferðamenn kæmu á, og
því væri það skylda vegna sóma
þjóðarinnar, að reisa þar veglegt
bús í þjóðlegum stíl. — Að lokum
bar Gunnar fram till. um að vísa
málinu til stjórnarinnar, og var
sú till. samþ. og þál.till. þar með
úr sögunni. — Þál.till. um rann-
sókn á veg- og brúar-stæðum á
Norður- og Austur-lancli var sam-
þykt til síðari umr. með 10 shlj.
atkv. — Breytingatillaga samgmn.
við þingsál. um kaup á snjóbíl
var samþykí. — Frumvárp um
ritsíma- og talsíma-kerfi var sam-
þykt ti) 2. umr. og vísað til sam-
göngumn. með 9 fehlj. atkv. —
Frv. um útsvör var samþ. til 2.
umr. með 10 shlj. atkv. og vísað
til allshn. méð 8 shlj. atkv.
Þátttaka ereigalýðsins
i kosningum og þingsterfum.
Enda þótt jafnaðarmenn séu
þess iullvissir, að þeir nái aldrei
völdunum í þjóðfélaginu með
þingstarfsemi einni saman, dylst
þeim ekki á hinn bóginn, að þátt-
taka í kosningum og þingstarf-
semi er afar-nauðsynlegur liður
í baráttu þeirra við auðvaldið.
Þeir berjast fyrir almennum kosn-
ingarrétti fyrir þá sök, að hann
er mælikvarði á þroska verkalýðs-
inns, en ekki af því, að þeir á-
líti hann neitt allsherjar-hjálpar-
meðal, sem fái verkalýðnum völd-
in í hendurnar. En til þess, að
almennuf kosningarréttur sé rétt-
Taurullur
Þvottabalar
Blikkfötur
Þvottabretti
Nýjar vörur ödýrar.
GunnarJónsson,
Sími 1580. Voggur.
Einar skálaglam: Húsið við Norðurá.
spurði Þorsteinn með blíðu og vafði hana
að sér.
Og svo sagði Guðrún honum með grátstáf
í kverkunum upp alla sögu.
Þorsteinn hlustaði hljóður á og þagði um
stund, er hún hafði lokið sögu sinni.
„Já, vina mín!“ sagði hann svo og strauk á
henni hárið. „Þú ferð ekki aftur til veiði-
hússins. Ég skal tala við hann föður þinn.“
Svo gengu þau heim til bæjarins, og Guð-
rúnu var orðið léttara við það aö hafa' tal-
ið raunir sínar fyrir einhverjum. Það sefar
margar sorgir. Og hún var því fegin, hvað
Þorsteinn tók þessu rólega. Hún var ekki
orðin mannjrekkjari enn og trúði enn þá
sínum eigin augum.
Jón gamli hafði alt af meðan á samtali
Þorsteins og Guðrúnar stóð, hafst við í
skemmunni, en verið þó við og við á gægj-
jim til að sjá, hvað þau Guðrún hefðust að.
Nú var það að visu svo, að hann sá ekki
annað en það, sem hann hafði búist við
og vissi fyrir, en þó var honúm illa við
það, því að hann sá, að ekki myndi verða
við Guðrúnu eina að eiga, og hann fann
það einhvern veginn á sér, þó að hann vildi
ekki einu sinni játa það fyrir sjálfum sér,
að hann myndi fara hailoka fyrir Þorsteini.
Þegar Guðrún var farin inn, gekk Jón úr
skemmunni og til Þorsteins.
„Ég kann ekki almennilega við það, að
þú sitjir á eintölum við Guðrúnu mína með
því, sem þar fylgir, og verð að biðja þig
að leggja það alveg niður,“ sagði Jón við
Þorstein með þéirri kurteisi og upplits-
dirfsku, sem vangoldið þriggja ára kaup
veldur.
Þorsteinn leit á Jón stundarkorn hörðurn
augum. Svo sagði hann: „Guðrún fer ekki
oftar til veiðihússins, og þú reynir ekki að
kúga hana til þess; þá er mig fyrir að hitta.“
Jón ætlaði að anza einhverju, en Þorsteinn