Alþýðublaðið - 01.05.1926, Blaðsíða 7

ALÞÝÐUBLAÐID
7
\fafasaman hátt. TiII. Jóns Baldv.
var samþ. með 11 atkv. gegn 10
að við höfðu nafnakalli, og sleppa
Jögin þannig óskemd gegn um
þetta þing. „Já‘‘ sögðu: Jón Bald-
vinss., Árni, Ing. Bj., Jakob, J.
Kj., Jör., Klemenz, M. T., P. Þ.,
Tr. Þ. og Þorleifur, en „nei“ Ásg.,
H. Stef., Hákon, J. A. J., J. Sig.,
M. dós., Ól. Th„ P. Ott., Sigurj.
og Sveinn. Ráðherrarnir greiddu
ekki atkv. Aðrir voru ekki við.
— Frv. um byggingu og rekstur
strandferðaskips var vísað til 2.
umr. og samgmn., eftir að Sveinn
hafði mælt með því, og frv. Há-
konar um útsvarsskylduafnámið
til 2. umr. og allshn.
Efri deild.
Fossavirkjunarfrv. var — eins
og áður i n. d. — vísað umræðu-
laust til 2. umr. og fjárhn., þings-
ál.till. um mælingu siglingaleiða
við Barðastrendur og á Gilsfiröi
afgr. til n. d„ en málshöfðun-
artillagan tekin út af dagskrá
samkvæmt ósk Jónasar.
,Mætínm við lá meira að hef ra V
Það er svo, aÖ þegar einhver
umbótamaður, hvort heldur er á
stjörnmálasviði eða annars staðar,
bendir á nýjar brautir og boðar
byltingu, þá þarf hann eigi að ætl-
ast til, þess, að nokkrir þeirra
manna, sem hugsandi vilja heita,
Jjái honum liðsinni sitt, nema
þeim sé það áður Ijóst orðið, að
hverju sé stefnt. Sjái þeir það
ekki eða telji stýrt í ófæru, þá
stinga þeir við fótum og fara
hvergi. Því ætti það að vera
kappsmál hvers einasta Umbóta-
manns að skýra fyrirætlanir sínar
og stefnu sem bezt. Þá er von
um stuðning mætra manna. Fylgi
þess flokks, sem er æstur upp
með fögrum fortölum og vinnur
án þess, að honum sé það ljóst,
hverjar verða afleiðingar þess, —
það fylgi endist oft illa. Má þar
um segja með skáldinu: „Illu
heilli fer til orustu sá, er stýrir
heimskum her.“
Það er ekki hægt að búast við
því, að hugsandi menn — en að
eins þeirra fylgi er nokkurs virði
— fáist til að rífa niður og leggja
í rústir gömul skýli, þó eitthvað
mætti að Jreim finna, til þess að
standa svo eftir á bersvæði. Nei;
þeir þurfa að eiga von á því,_að
i stað skýlisskriflisins komi hæli,
sem a. m. k. verði að einhverju
leyti betra. Þeim er það ljóst,
að „við lasið má bjargast, en ei
við ekkert“.
Svo er um þingræðið. Ýmsir
eru óánægðir með það, t. d.
Guðm. Hannesson. Hann hefir og
bent á eitthvað, er hann telur
til bóta, því að ekki vill hann
að svo konmu leggja þingið al-
veg niður. En , Árs. Sigurðsson
gengur feti framar. Hann segir
í Alþýðublaðinu í gær: „Þingið
. . . er vígi, sem verður að leggja
í rústir.“ Skýrara verður ekki að
orði kveðið. Hreinskilnin er lofs-
verð.
Árs. Sigurðsson telur sig til
jafnaðarmanna. Vel og gott. En
nú er ég ekki ráðinn í fylgi við
þann flokk, sízt hina svæsnustu
deild hans. Ég verð að fá að vita
það áður, hvað þeir ætla fyrir sér.
Þess vegna æski ég sem beztrar
skýringa og upplýsinga, og gott
málefni hiýtur að græða á slíku.
Á. S. kveður svo að orði: „Jafn-
aðarmenn! . . . nbta aðstöðu sína
sem þingmenn til að veikja þessa
auðvaldsstofnun (þ. e. þingið),...
svo að síðar meir verði auðveld
ara að varpa henni með öllu um
koll.“ — Þetta verður varla mis-
skilið. En Á. S. verður að gera
betur. Hann verður að segja okk-
ur, sem ófróðir erum, hvað eigi að
koma í staðinn. Það er aöalatrið-
ið. Eða ætlar hann forsjóninni að
sjá fyrir því, þegar þar að kem-
ur ?
Rvík, 21. apríl 1926.
Ól. Þ. Kristjánsson.
Ok anðsins.
. . . Það er fjöldi manna á meðal
vor, sem alveg vantar það að lifa
verulega, — menn, sem ekki hafa
lært svo mikið sem stafróf lífsins.
Þeir eru þrælar, auðvirðilegir þræl-
ar stundlegra, jarðneskra maura, —
menn, sem halda, að þeir eigi auð
sinn, en svo er það auðurinn, sem
á þá að fullu og öllu, — menn, sem
lifa nærfelt alveg ófrjósömu lífi fyr-
ir þá, er mað þeim lifa, og fyrir
allan heiminn í heild sinni. . . .
Góðverkin, skaplyndisþroskinn,
fullkomnun sálarkrafta, auðlegð hins
innra lifs og þroskun þeSs — alt
þetta, sem verður veruleg og eilíf
eign vor, hefir farið fram hjá þeím
í lífi þeirra, og þess vegna eru þeir
blásnauðir að öllu verulegu Hfs-
innihaldi. . . .
Ef nokkur elur upp i sér af eigin
vild einhverjar ástríður hér, megum
mér ekki ýminda oss, að alt verði
fullkomið og gott, þegar maður
maður losnar við likamann. Alt er
lögmál; alt er orsök og afleiðing.
Svo sem vér sáum, svo munum vér
vér og upp skera, eigi að eins í
þessu lífi, heldur og í öðru lífi, um
allar aldir.
R. W. Trine.
(„1 samræmi við eilifðina".)
Um daginn og veginn.
Næturlæknir
er i nött Jön Kristjánsson, Mið-
stræti 3, simar 686 og 506, og aðra
nótt Guðmundur Guðfinnsson, Hverfis-
götu 35, sími 1758.
Messur
á morgun: í dömkirkjunni kl. 11
séra Friðrik Hallgrimsson (ferming).
Engin siðciegismessa. í fríkirkjunni
kl. 2 séra Árni Sigurðsson, kl. 5
Haraldur próf. Níelsson. í Landa-
kotskirkju kl. 9 f. m. hámessa. kl. 6
e. m. guðsþjönusta með predikun.
í Aðventkirkjunni kl. 8 e. m. séra 0.
J. Olsen. Guðsþjönusta i^sjömanna-
stofunni kl. 6 e. m.
Varmalækjarbrúna
á Rangárvöllum á að lagfæra. Fór
Marel Ólafsson smiður ásamt öðrum
manni héðan austur þangað i gær í
þeim erindum.
Iðnskölanum
var sagt upp i gærkveldi. Á morg-
un verða sýndar i skólanum teikn-
ingar nemenda og enn fremur „svein-
stykki" iðnnema, er Jokið hafa iðnar-
námi i vor.
Esja
fór i morgun af stað i hringferð
vestur og norður um land, — að þvi,
er ráðgert var í gærkveldi.
Hákon i Haga
kvaðst hafa sagt, þegar Ól. Th.
sótti • hann til atkvæðagreiðslunnar i
fyrra dag: „Um hvað er verið að
greiða atkvæði?" en ekki: „Er ég á
móti?“ Þó nú að þingfréttaritari
blaðsins gæti alls ekki betur heyrt en
að orðin féllu eins og stóð i blaðinu
i gær, bauð hann Hákoni að geta
þessa, því að ef honum kynni að
hafa misheyrst, þá vildi hann ekki
breyta i smáu atriði eins og Hákon
í störu, þegar hann neitaði að leið-
rétta i þingdeildinni skröksöguna,
sem hann flutti þar um Guðmund frá
Miðdal.