Alþýðublaðið - 13.02.1920, Blaðsíða 4

4
ALÞÝÐUBLAÐIÐ
Verkamannafél. Dag’sbrún
verður vegna áskorana margra félagsmanna endur-
tekin laugardaginn 14. og sunnudaginn 15. þ. m. í
Bárubúð. — Aðgöngumiðar verða afhentir félags-
mönnum á sama stað föstudag kl. 1—6^/2 fyrir laug-
ardaginn og á laugardag kl. 1—6V2 fyrir sunnudaginn.
Menn hafi með sér félagsskírteini frá fyrra ári.
Skemtunin byrjar stundvíslega kl. 8 síðdegis. —
Húsið opnað kl.
S kemtineíndin.
Meim óskast til þess að
hnýta net
hátt kaup.
Sigurj ón Pétursson,
Hafnaristræti 18.
C.s. JSagarfoss
fer héðan vestur og norður um land til Kaupmannahafnar
á sunnuéag 15. JaBrúar.
Skipið kemur á ísafjörð, Akureyri og Seyðis-
fjörð, og ef veður leyfir og kolabirgðir endast kemur
skipið á Hólmavík, Blönduós og Sauðárkrók.
Ef veður hindrar og kolabirgðir endast ekki til
að koma á Húnaflóa verða vörurnar þangað losaðar
á Akureyri.
Fulltrúaráösfundur
verður í kvöld, föstudag 13. febrúar kl. 7 í Alþýðu-
ráðshúsinu.
Pramky æmdastj órinn.
Koli konnngor.
Eítir Upíon Sinclair.
(Frh.).
XXVIII
Oison gerði alt sem hann gat
til þess, að vinna Hall á sitt mál
og sagði hanum alla leyndardóma
við starf sitt. Hann reyndi til
þess, að finna fól*r, sem treysti
verkamannasamtökunum og var
fúst ti' þess, að eiga á hættu
stöðu sína við það að snúa öðrum
Hvar sem hann kom safnaði hann
um sig hóp manna, sem hann
stóð í bré askrittum við, eftir að
hann var farinn, og smýglaði
hvatningapésum til þeirra, svo
þeim yrði útbftt. Þá var myndað-
ur kjarni skipulagsins. Eftir eitt
eða tvö ár myndi verða slikur
skipulagskjarni í sérhverju kola-
héraði, og myndu þau þá búin
undir að koma fram í dagsljósið
og kalla til funda í bæjunum og
dölunum og verkamennirnir myndu
koma í hópinn. Þá myndi upp-
reistareldurinn breiðast út, menn
myndu ganga örar í flokk verka-
manna, en atvinnurekendafélögin
gætu rekið þá í burtu, og þeir
myndu krefjast réttar sfns, með
tilstyrk ógnana um að gera alls-
herjar verkfall.
»Þú skilur það“, bætti Olson
við, „að við höfum á réttu að
standa, er við stofnum til skipu-
lags — jafnvel þó verkstjórarnir
séu á móti því“.
„Ja“, sagði Hallur, „en mér
virðist nú, að réttara myndi vera.
ef valið væri annað takmark, sem
deilt yrði minna um. Ef, t. d. alt
væri gert til þess, að fá kola-
eftirlitsmann".
Hinn brosti. „Við þurfum að
hafa verkamannafélag til stuðnings
þvf, er krafist verður, og hver er
þá munurinn eiginlega?“
„En hleipidómarnir eru svo
miklir, sem við verðum að taka
tillit til“, skaut Hallur inn í. „Þeir
eru margir sem hvorki vilja heyra
né sjá hugmyndina um verka-
mannasamtök, því þeir halda, að
þá sé að eins um að ræða harð-
stjórn og ofbeidisverk ■—“
Skipulagsmaðurinn hló. „Þú
munt eltki alveg laus við það, að
vera einn af þeim? Já, já, hafir
þú löngun til þess, að fást við þá
þrekraun, að koma að vogareftir-
litsmanni hér í Norðurdalnum, þá
skal eg ekki standa á móti þvíl“
Hallur hugsaði sig urn litla
stund, en sagði síðan; „Eg þyrfti
víst einmitt að gera það. Eg
myndi læra heilmikið á því“.